Prognozy zarządzających na 2011 rok

Fundusz ma trochę większe możliwości. Mogą spotykać się z Zarządem czy jeździć na Walne. Oczywiście nie dotyczy to wszystkich spółek.

Teoretycznie jak najbardziej, ale kto to robi? Jednak jak masz papiery za kilka tysięcy to nie opłaca się jechać na spotkanie z Zarządem na drugi koniec Polski.

A ilu z przedstawicieli funduszy się aktywnie udziela na tych walnych? Z tego co się orientuję, są raczej bierni...


Dobrze, że dalej się powołujesz na wątpliwe osiągnięcia funduszy. Dla mnie to są po prostu "złodzieje"...

StockWatch.pl Jak ocenia Pan kierunek rozwoju rynku kapitałowego w minionym roku? Czy wielkie prywatyzacje (PZU, Tauron, GPW) faktycznie przyciągnęły nowych inwestorów, czy tylko nowe rachunki „na rodzinę”? Jak instytucje zbiorowego inwestowania patrzą na zjawisko akcjonariatu obywatelskiego, czyli indywidualnego inwestowania przez osoby nie będące zawodowcami?
Jerzy Kasprzak: Warszawski parkiet znajduje się w fazie silnego rozwoju. Oferty prywatyzacyjne takie jak PZU czy Tauron i ostatnio GPW przyciągają uwagę społeczeństwa. Doświadczenia związane z uczestnictwem w nich pozwalają lepiej poznać zasady działania rynków kapitałowych i pomagają właściwie lokować posiadane oszczędności również w instytucjach wspólnego inwestowania jak TFI czy firmy asset management.

Według zapowiedzi przełomowe miało być wprowadzenie pierwszego ETF. Za nim wejdą kolejne, ale na razie szału nie widać. Oprócz tych nowatorskich jak na nasz rynek produktów, praktycznie martwy jest obrót obligacjami i opcjami na akcje. Czy i jak powinno się rozruszać te instrumenty?
Fundusze typu ETF są wehikułami inwestycyjnymi, które z definicji mają przynosić inwestorowi stopy zwrotu zgodne z przypisanym do nich indeksem (np. WIG20). W takiej sytuacji ważne jest posiadanie doświadczenia z zakresu handlu instrumentami finansowymi, ponieważ w krótkim terminie bardzo istotne jest określenie właściwego momentu kupna i sprzedaży tego instrumentu.
Jeśli chodzi o rynek obligacji to zapewnia on wystarczającą płynność dla przeciętnego „Kowalskiego”. Z kolei opcje to instrument tak złożony i obarczony wieloma ryzykami inwestycyjnymi, że handel nimi pozostawiłbym profesjonalistom.

Na jakie branże i sektory stawia Pan w przyszłym roku i dlaczego?
Przyszły rok powinien przynieść kontynuację ożywienia gospodarczego. Idąc tym tropem dobre wyniki powinny być generowane w spółkach z sektorów: bankowego lub szerzej finansowego, handlu detalicznego i wybrane spółki przemysłowe. Zakładając rozwój scenariusza inflacyjnego trzeba dodatkowo przyjrzeć się spółkom surowcowym i rafineriom.

Jak w Pana ocenie będzie zachowywał się szeroki rynek? Czy lepszą okazją inwestycyjną będą małe i średnie spółki czy blue chipy?
Patrząc technicznie na rynek, warto zwrócić uwagę na jego szerokość, czyli ilość spółek biorących udział we wzrostach. Ostatnie tygodnie przyniosły znaczne zaważenie spektrum inwestycyjnego. Jeśli sytuacja taka się utrzyma, bezpieczniejsze w pierwszej połowie 2011 roku będą inwestycje w blue chipy. Natomiast okres średnioterminowej korekty wykorzystałbym do poszukiwania inwestycji w małe i średnie spółki, tak by na koniec przyszłego roku mieć już zbudowany portfel w tym sektorze.

Kiedy instytucje zainteresują się poważniej spółkami z New Connect? Jakie są właściwe kryteria oceny dla notowanych na tym rynku papierów?
Z moich obserwacji wynika, że inwestorzy instytucjonalni są obecni na rynku New Connect. Kryteria oceny spółek nie różnią się znacząco między rynkami. Taki podmiot powinien mieć ciekawy pomysł biznesowy, generować przyzwoite dynamiki przychodów i zysków i posiadać zdrową strukturę kapitałową i organizacyjną.

Jak prognozuje Pan rozwój sytuacji gospodarczej w Polsce w 2011 roku, szczególnie w kontekście rosnącego długu publicznego. Czy ruszy inflacja? Na ile jesteśmy związani gospodarczo z sytuacją USA i kiedy wreszcie Stany staną na nogi?
Jak na razie Polska posiada zdrowe fundamenty do dalszego rozwoju. Kryzys wymusił procesy restrukturyzacyjne w przedsiębiorstwach, a osłabienie złotego pozwoliło wypracować przewagę na zagranicznych rynkach zbytu. Przyszły rok to według założeń makroekonomicznych kulminacja inwestycji wewnętrznych i wykorzystania dotacji unijnych. Wraz z obserwowanym ożywieniem konsumpcyjnym, takie warunki powinny sprzyjać wzrostowi inflacji.

Rynek międzynarodowy to system naczyń połączonych, w którym USA dominowały przez wiele lat. Polska gospodarka jest w znaczącej mierze oparta na eksporcie więc kondycja naszych największych sąsiadów jest dla nas bardzo ważna. Jednak patrząc globalnie to objawy spowolnienia w Chinach będą w najbliższym czasie groźniejsze dla wszystkich niż to się obecnie szacuje.

Jakie inwestycje oprócz akcji i obligacji powinien rozważać w nadchodzącym roku inwestor, chcący utrzymywać zdywersyfikowany portfel, a jakich unikać?

StockWatch.pl: Jak ocenia Pan kierunek rozwoju rynku kapitałowego w minionym roku? Czy wielkie prywatyzacje (PZU, Tauron, GPW) faktycznie przyciągnęły nowych inwestorów, czy tylko nowe rachunki „na rodzinę”? Jak instytucje zbiorowego inwestowania patrzą na zjawisko akcjonariatu obywatelskiego, czyli indywidualnego inwestowania przez osoby nie będące zawodowcami?Piotr Rzeźniczak: Wielkie prywatyzacje zawsze wzbudzają zainteresowanie inwestorów. Waga spółki w różnych indeksach, szansa na dużą płynność, skala działania firmy na danym rynku powoduje zainteresowanie funduszy zorientowanych na dany obszar. Tak też się dzieje w przypadku rynku polskiego. Więcej dużych i płynnych spółek to możliwość przyciągania większego kapitału oraz inwestorów, dla których kapitalizacja czy konkretny sektor są priorytetowymi czynnikami inicjującymi zainteresowanie danym rynkiem.

Możliwość dokonywania indywidualnych inwestycji przez osoby prywatne jest tylko wolą i wyborem tych osób. Należy zawsze pamiętać, że inwestowanie wymaga wiedzy oraz czasu na monitorowanie tego, co wokół tych inwestycji się dzieje. Jeżeli ktoś ma czas, środki i wiedzę, określa swój profil ryzyka może to robić sam. Dla innych chcących lokować środki na rynku kapitałowym fundusze inwestycyjne są bardzo dobrym rozwiązaniem.

Według zapowiedzi przełomowe miało być wprowadzenie pierwszego ETF. Za nim wejdą kolejne, ale na razie szału nie widać. Oprócz tych nowatorskich jak na nasz rynek produktów, praktycznie martwy jest obrót obligacjami i opcjami na akcje. Czy i jak powinno się rozruszać te instrumenty?
Zarówno ETFy, jak i opcje na akcje są bardzo dobrymi produktami i z czasem powinny znaleźć grono zainteresowanych nabywców. Czy szerokie? Wszystko zależy od potrzeb inwestycyjnych samych inwestorów. Mam wrażenie, że główne cechy charakterystyczne tych rozwiązań, ich możliwości, jak i ograniczenia inwestycyjne nie do końca zostały przez wprowadzających (fundusz i GPW) dostatecznie przedstawione opinii publicznej. Odpowiedni mix rzetelnej edukacji i etycznych działań marketingowych powinien być siłą napędową w upowszechnianiu tego typu rozwiązań. Jestem przekonany, że po pewnym czasie wspólnego obcowania np. z ETFami sami inwestorzy będą mogli zorientować się, jak je wykorzystywać dla swoich celów inwestycyjnych. W przypadku obligacji nie zapominajmy, że to jest instrument, który ma dwa rynki. Pierwszy to ten giełdowy, który faktycznie jest martwy, jak Pan to określił. Drugim jest rynek międzybankowy, na którym odbywa sie 99% całego obrotu obligacjami w Polsce, liczonego w mld złotych, i na którym bardzo aktywnie obracają środkami instytucje finansowe takie jak OFE, TFI, banki.

Na jakie branże i sektory stawia Pan w przyszłym roku i dlaczego?
W naszej polityce inwestycyjnej koncentrujemy się bardziej na indywidualnych spółkach niż na poszczególnych sektorach gospodarki. Jest to podejście „bottom-up”, w odróżnieniu od „top-down”. Inwestowanie według naszych kryteriów charakteryzuje się inwestycjami w niedowartościowane spółki. Takie spółki znajdujemy przeważnie w branżach, które są w niełasce inwestorów. Obecnie do nielubianych branż należą między innymi: przetwórstwo ropy i gazu, deweloperzy, IT.

StockWatch.pl: Jak ocenia Pan kierunek rozwoju rynku kapitałowego w minionym roku? Czy wielkie prywatyzacje (PZU, Tauron, GPW) faktycznie przyciągnęły nowych inwestorów, czy tylko nowe rachunki „na rodzinę”? Jak instytucje zbiorowego inwestowania patrzą na zjawisko akcjonariatu obywatelskiego, czyli indywidualnego inwestowania przez osoby nie będące zawodowcami?
Zbigniew Jakubowski: Giełda Papierów Wartościowych cieszy się coraz większym zaufaniem inwestorów indywidualnych. Ogromne zainteresowanie akcjami przy wielkich prywatyzacjach pokazują, że Polacy wracają to tej formy inwestowania. To dobra tendencja, pod warunkiem jednak, że są to inwestycje przemyślane, a nie pod wpływem chwili lub chęci łatwego i szybkiego zarobku. Inaczej w przypadku spadku koniunktury może powtórzyć się sytuacja panicznej reakcji, która nie służy także instytucjom działającym na rynku kapitałowym zawodowo.

Według zapowiedzi przełomowe miało być wprowadzenie pierwszego ETF. Za nim wejdą kolejne, ale na razie szału nie widać. Oprócz tych nowatorskich jak na nasz rynek produktów, praktycznie martwy jest obrót obligacjami i opcjami na akcje. Czy i jak powinno się rozruszać te instrumenty?
Obrót na obligacjach jest olbrzymi, nawet w skali dziennej, ale odbywa się on na rynku międzybankowym. Na CETO albo Catalyst transakcje są sporadyczne i między osobami fizycznymi. Co do ETF-u, to będąc inwestorem wykwalifikowanym sami kupujemy lub sprzedajemy kontrakty terminowe na WIG20. Nie potrzebujemy do tego pośrednika, podobnie na rynkach, na których inwestujemy. ETF-y mogłyby być dla nas ciekawe tam, gdzie dotychczas nie inwestowaliśmy np. na rynkach towarowych lub regionach świata nie objętych dotąd działalnością naszego Towarzystwa.

Na jakie branże i sektory stawia Pan w przyszłym roku i dlaczego?
Będą to branże i sektory właściwe dla fazy ekspansji oraz powiązane z rosnącym popytem wewnętrznym. Generalnie mówiąc, w przyszłym roku skupimy się na selekcji. To oznacza, że będziemy szukać spółek perspektywicznych we wszystkich sektorach, np. niektóre spółki surowcowe. Czyli podsumowując, w przyszłym roku najważniejsze dla nas są sektory właściwe dla obecnej fazy cyklu oraz selekcja, selekcja i jeszcze raz selekcja.

Jak w Pana ocenie będzie zachowywał się szeroki rynek? Czy lepszą okazją inwestycyjną będą małe i średnie spółki czy blue chipy?
Zgodnie z naszymi prognozami na 2011 rok, przygotowanymi 6 grudnia, rynek określany jako WIG zakończy rok na poziomie ok. 56 000 pkt., co oznacza ok. 20 proc. wzrostu szerokiego rynku w stosunku do tego roku. Z racji, że sWIG obejmuje jedynie 80 spółek, trudno jest prognozować jego wartość. Generalnie można stwierdzić, że obecna faza cyklu sprzyja notowaniom akcji średnich i małych spółek. Biorąc pod uwagę dużą liczbę IPO i SPO, będzie wiele okazji inwestycyjnych, a zwrot powinien być porównywalny ze zwrotem z WIG, choć nieco niższy niż w naszych prognozach.

StockWatch.pl: Jak ocenia Pan kierunek rozwoju rynku kapitałowego w minionym roku? Czy wielkie prywatyzacje (PZU, Tauron, GPW) faktycznie przyciągnęły nowych inwestorów, czy tylko nowe rachunki „na rodzinę”? Jak instytucje zbiorowego inwestowania patrzą na zjawisko akcjonariatu obywatelskiego, czyli indywidualnego inwestowania przez osoby nie będące zawodowcami?
Tomasz Smolarek: Duże prywatyzacje na pewno przyciągnęły uwagę gospodarstw domowych do giełdy, jednak uważam, że dla dużej części biorących w nich udział, nabywana spółka będzie jedyną lub jedną z niewielu w portfelu i dlatego nie będzie to grupa zwiększająca płynność na rynku.

Odnośnie samej prywatyzacji należy też pamiętać, że jej przyspieszenie jest głównie wynikiem problemów finansów publicznych i koniecznością pokrycia nadmiernego deficytu. To jest duży problem, gdyż pozbywamy się teraz spółek, a nie rozwiązując dalej problemów fiskalnych, po pewnym czasie zostaniemy bez aktywów, ale z wysokim długiem publicznym.

Dla właściwego rozwoju naszego rynku kapitałowego konieczny jest wzrost zainteresowania inwestowaniem przez gospodarstwa domowe. Jest to normalne zjawisko w bogacącym się społeczeństwie. Chyba coraz więcej osób w Polsce zdaje sobie sprawę, że na godziwą emeryturę muszą sobie sami zaoszczędzić. Niektórzy będą próbowali zrobić to na własną rękę, inni wybiorą instytucje zbiorowego oszczędzania. To nie jest tak, że fundusze inwestycyjne ucierpią na tym, że coraz więcej osób woli inwestować samemu. To świadczy właśnie o tym, że świadomość inwestycyjna społeczeństwa rośnie, a to jest pozytywne. Należy jednak pamiętać, że jeśli chcemy sami inwestować, to musimy poświęcić sporo czasu temu zajęciu. W naszym TFI zarządzający odbywają ok. 200 spotkań rocznie ze spółkami, do tego są zasilani wieloma niezbędnymi informacjami z działów analitycznych dotyczących spółek i sytuacji w gospodarce światowej, polskiej. Inwestowanie to nie jest zajęcie dorywcze. Wielu imponuje zapewne Warren Buffet, który sam doszedł do olbrzymiego majątku i powtarza, że indywidualne inwestowanie jest lepsze niż zbiorowe. Jednak proszę prześledzić jak on to osiągnął, ile włożył w to pracy i czasu. Inwestowanie indywidualne nie wyprze z rynku funduszy inwestycyjnych, inaczej w Polsce musielibyśmy mieć samych pełnoetatowych inwestorów.

Niektórzy inwestorzy osiągną w pewnym okresie sukces, inni nie. W długim terminie, przy wielu cyklach po drodze uważam, że instytucje zbiorowego inwestowania będą osiągały wyraźnie lepsze wyniki niż średnio inwestujący na własną rękę.

Według zapowiedzi przełomowe miało być wprowadzenie pierwszego ETF. Za nim wejdą kolejne, ale na razie szału nie widać. Oprócz tych nowatorskich jak na nasz rynek produktów, praktycznie martwy jest obrót obligacjami i opcjami na akcje. Czy i jak powinno się rozruszać te instrumenty?
To, że u nas bardzo popularne są kontrakty futures na WIG20 nie oznacza, że każdy nowy instrument/produkt odniesie sukces. A na pewno nie w krótkim czasie. Dobrze, że jest coraz więcej możliwości inwestycyjnych do wyboru, że zakres oferty ze strony GPW powiększa się, ale wróżenie sukcesu każdemu produktowi to przesada. Dotyczy to też wspomnianych opcji na akcje. Są to oczywiście ciekawe instrumenty, ale wymagające odpowiedniej wiedzy i doświadczenia. Opcje powinny być raczej wykorzystywane do zabezpieczania konkretnego portfela akcyjnego, a nie jako substytut inwestowania w akcje.

Wracając do ETF-ów nie widzę na razie większych powodów, dlaczego miałyby być teraz popularne wśród inwestorów indywidualnych. Mamy drugi rok hossy za sobą i nie widać praktycznie żadnych konkretnych nabyć do krajowych funduszy akcyjnych. W 2010 roku większość środków trafiało do funduszy bezpiecznych. A TFI znacznie silniej są obecne w świadomości gospodarstw niż ETF-y. Dlaczego też polskie instytucje miałyby szeroko nabywać ETF-y, jeśli klient płaci im za zarządzanie, za wyszukiwanie odpowiednich spółek, a nie za bierne odzwierciedlanie indeksu. Z kolei dla instytucji zagranicznych polski rynek jest marginalny, nie przekracza 2% w światowym indeksie MSCI Emerging Markets. Instytucje te nie muszą wcale mieć naszego kraju w portfelu, a jeśli wchodzą na nasz rynek, to inwestują w te najbardziej płynne duże spółki. Gdyby nasz parkiet był istotnym elementem indeksów światowych, wtedy wykorzystanie ETF-ów przez zagranicznych graczy miałoby sens i takich funduszy byłoby więcej. Na świecie w tym roku ETF-y na rozmaite indeksy, głównie rynków wschodzących, cieszyły się bardzo dużym powodzeniem. Wśród tych funduszy ETF są też takie, które inwestują część w Polskę, bo taka jest konstrukcja odzwierciedlanego indeksu, więc inwestorom zagranicznym nie potrzebny jest indywidualny fundusz dedykowany na nasz kraj.

Co do obligacji to w Polsce fundusze prowadzą handel przez rynek międzybankowy i to pewnie długo się nie zmieni. Jak rozruszać te dotychczas mało popularne instrumenty? Dalsze propagowanie wiedzy o rynku kapitałowym jest tu kwestią konieczną. Jednak świadomy inwestor niekoniecznie musi wybrać akurat te instrumenty. Może swobodnie inwestować nie korzystając z nich w ogóle, gdyż możliwości inwestycyjnych na GPW i nie tylko nie brakuje.