BREXIT - czy będzie tak strasznie?

Najpierw odpowiedź na temat wątku:

Brexit - czy będzie strasznie? Dla GB nie, jeśli GB wynegocjuje dobre gospodarcze warunki wyjścia, a opcja pt. "niech się wynoszą czym prędzej, a my spalmy wszystkie mosty", której hołduje część brukselskiej biurokracji zostanie skutecznie spacyfikowana przez wielki europejski kapitał, zainteresowany obroną swoich aktywów w GB. Szanse na to są dość spore, bo za duże pieniądze są w grze..

Teraz o czym innym.
Brexit jest dla mnie....preludium do rozpadu UE. Obawiam się, że za 15-20 lat będziemy UE już tylko wspominać. Dlaczego? Po kolei:

1. Strefa ideologiczno - kulturowa
Brexit jest czerwonym alarmem dla Lewicy Kulturowej z pokolenia "AchtundSechzigers" (68) obecnie u władzy w wielu krajach Europy, pokazującym, że inżynieria społeczna, którą zastosowali (gender, wilkommenskultur, multikulti itd.) ponosi porażkę i mamy do czynienia z początkiem zmiany paradygmatu na narodowo - konserwatywny, czyli moim zdaniem zaczynamy kilkudziesięcioletnią falę reaktywną na to, co stało się pod koniec lat 60-ych.
Podobnie lata 60-te były lewicową falą reaktywną na zakłamanie konserwatystów powojennych, tworząc klimat dla panowania lewicowych (ale i liberalnych czy libertarianistycznych) idei, a końcowym akordem ich społecznej dominacji jest antybiologiczna koncepcja genderyzmu. To bardzo przypomina mi hossę , a ścislej zasadę - trend trwa, aż osiąga absurdalnie wysokie poziomy. Dla mnie właśnie wypala się lewicowa dominacja ideologiczna po osiągnięciu absurdalnych, antybiologicznych obszarów genderyzmu.

Jeśli "68" zrozumieją, że trzeba ratować EWG, UE czy jak by tego nie nazwać jako wartość nadrzędną nawet kosztem wyznawanej ideologii, to tę UE po jej przebudowie ocalimy. Ale czy wybierający samych siebie urzędnicy, blokujący jak się da demokratyzację mechanizmu (np. ile razy wybierano Juncker'a i kto go chciał oprócz skostniałych frakcji Parlamentu Europejskiego?) potrafią wznieść się poza partykularyzmy? Wątpię. Będzie konflikt na linii nowe, narodowo-konserwatywne władze państw i stara lewicowa elita UE. Konflikt brukselska Lewica vs PiS to tylko przedsmak tego, co nas czeka w innych krajach.
Ofiarą tego konfliktu będzie jedność UE.

2
Od pewnego czasu z rosnącym niepokojem obserwuję "koncert egoizmów" zwłaszcza w wydaniu Niemiec (i nieco mniej Francji, ale nie tylko).
Niemcy postanowili pokazać, że w UE nie muszą liczyć się z nikim, co jest z ich strony mylną oceną sytuacji. Otwarcie granic dla "uchodźców" (na Boga - wojenni uchodźcy z Maroka czy Egiptu?) bez konsultacji z kimkolwiek kto leży "na trasie", czy sprawa Nordstream'ów 1 i 2 są dowodem tego "nowego" podejścia Niemiec.
Tylko że ci olani przez Niemców mogą zrobić frondę. Jeszcze na to nie wpadli, ale Niemcy swym rosnącym egoizmem mogą im to podpowiedzieć. Obawiam się, ze Niemcy widzą Brexit jako szansę na zwiększenie, a nie zmniejszenie swojej dominacji w UE, co w końcu spotka się z odpowiedzią "olewanych".
Koncert egoizmów to będzie kolejny powód rozpadu UE, chyba że Niemcy powściągną swe apetyty na przywództwo bez oglądania się na potrzeby/uwagi innych. Tylko czy potrafią? Czy jest tam ktoś na miarę Adenauera lub nawet "tylko" Kohla? Czy jedynie "Gabrielizm" im pozostał?
Za rok w Niemczech wybory i widzę tam klincz - CDU, SPD i AfD, nikt nie zdobędzie istotnej większości, co spowoduje pata wewnętrznego ale i zwiększoną skłonność do zachowań typu dominacyjnego na zewnątrz (co już się objawia np. Steinmeierowsko Gabrielowskimi ciągotkami prorosyjskimi bez oglądania się na sąsiadów Rosji z UE). Z AfD na pkładzie to się nasili i w końcu spowoduje "frondę olewanych" i rozpad.

Przykro mi, ale wg mnie ocalenie Zjednoczonej Europy wymaga teraz ludzi naprawdę dużego formatu.
A co mamy? Z jednej strony cwanych populistów, ale w większości przeciętnych, obiecujących wszystko, co ludzie chcą w danej chwili usłyszeć (np. Gerd Wilders) odwołujących się do prymitywnej wersji patriotyzmu i konserwatyzmu , z drugiej tłuste Eurokoty, które zatraciły instynkt samozachowawczy, a do tego nie są zbyt lotne (przykład Guy Verhofstadt czy JC Juncker).
Czy z tej mieszanki przeciętności może przyjść ocalenie dla Zjednoczonej Europy? Śmiem wątpić....

@ scarry





Ty tak serio, czy po prostu sie nie bardzo zastanawaiasz co piszesz

Czym innym jest niezależność, a czym innym prowadzona polityka.

Skutki gospodarcze konfliktu z Rosją, będącego w dużym stopniu pochodną starcia USA/Rosja, ponosi Europa.

Skutki gospodarczo-kulturowe konfliktu na Bliskim Wschodzie, wynikającego z polityki USA, ponosi Europa.

Brexit osłabia Europę, ale nie narusza "specjalnych relacji" jakie Wlk. Brytania posiada z USA.

Obecna polityka i strategia Europy jest serwilizmem, a nie niezależnością.

Ja podejmuję swoje decyzje niezależnie, ale jak mi np. odetną benzynę, czy dostęp do Internetu, to swoją niezależność będę mógł sobie wsadzić ...

Niezależna Europa przestała kreować politykę globalną, przestała być "centrum" Świata. Procesy zmian zapoczątkowane w latach 50-tych zostały zatrzymane. To wszystko, o czym piszecie to stwierdzenie stanu faktycznego. I tyle.

@Szutnik
z tym się w 100% zgadzam - tylko że to cały czas jest wolna wola Niemiec, kreujących swoją własną politykę. Sila gospodarcza tego kraju przy reszcie jest nieporównywalna. Mogą, ale nie muszą. I nie opłaca im się tego zmieniać, tak długo jak mają z kim współpracować

Na jedno słowo Wolfganga Schäuble strefa euro może się rozpaśc, wzmocnić lub zupełnie zmienić, żaden inny kraj Europy nie ma takie mocy kreowania sytuacji gospodarczej i politycznej jak Niemcy.

Ostatni raz w tak komfortowej sytuacji Niemcy były za Bismarcka, który po prostu genialnie umiał balansować między geopolitycznym Rimlandem i Heartlandem, budując samodzielną politykę Niemiec nie związaną z żadnym z tych wielkich obszarów światam, tak na pograniczu obydwu. Tylko że czasy były inne, i wtedy wojna zgodnie z popularnym wówczas myśleniem strategów jak Helmut von Moltke, była postrzegana jako proste przedłużenie polityki, rzecz nie do pomyślenia obecnie.

@legs


patrząc strategicznie - nie.

Patrząc strategicznie skutki gospodarcze to ponosi Rosja i Ukraina, głównie Rosja. Nie wiem jak bardzo Europa musiałaby kombinować żeby inaczej niż przez wywołanie napięcia z Ukrainą tak mocno ściąć siłę militarną Rosji jak to się udało zrobić teraz (inwestycje w armie rosyjską w tej chwili praktycznie zamarły). Wygraliśmy to rozdanie bez (prawie) jednego strzału. Za Krym i chaos na wschodniej Ukrainie (która, nie ukrywajmy, Europie zwisa i powiewa), udało sie uzyskac kolosalne osłabienie niepewnej, niestabilnej i nieprzewidywalnej Rosji do poziomu zbliżonego do tego, w którym za jakiś czas będzie można myślec o pivocie tego kraju na stronę Europy.

Skutki gospodarczko-kulturowe - zupełnie się z tym nie zgadzam, raczej długofalowi planiści w Europie mieli okazję w praktyce zobaczyc zarządzanie kryzysem imigracyjnym, 100-krotnie mniejszym niż te które na mogą czekać w tym wieku. Nie mylmy histerii tłumów z długofalową polityką i geopolityką krajów Europy Zachodniej.

Wnioski z tego bedą bezcenną nauką. W Szwecji na uniwersytetach w tej chwili prowadzi się bardzo ciekawe analizy zachowań mas imigrantów, w których szuka się sposobów lepszej integracji obcych kultur tak żeby nie naruszyły spoiwa społeczeństw obywatelskich liberalnej demokracji i nie wywoływały takiego silnego napięcia na tle rasistowskim i nacjonalistycznym.

on tak na serio i to jest największy kabaret

@ Szutnik moje gratulacje bo podjąłeś argumentację, która gdzieś umknęła w "napierd... na tym wątku a jest chyba istotą problemu. choć ja to widzę jeszcze ostrzej i dodałbym: duża część elit niemieckich zakłada pełną dominację Niemiec nad pozostałymi narodami...tym razem zdobytą "pokojowo" i osiągnięcie stadium które można podsumować hasłem Nasze przedsiębiorstwa, kapitał, handel itd oraz wysokopłatne stanowiska a dla reszty (narodów) stanowiska robotnicze...w montowniach niemieckich firm, banków czy marketów... może trochę przejaskrawione ale moim zdaniem prawdziwe

Qscarry wręcz idealny przykład ta Turcja! BRAWO a słyszałeś "historyku" o co chodziło w Turcji w czasach rewolucji...ATATURKA? o świeckość Państwa i od tamtego czasu udawało się to utrzymywać a wiesz gdzie teraz skręca muzułmański prezydent Turcji? bo na pewno nie w kierunku liberalnej demokracji, to ci uświadomię.. w kierunku "liberalnego muzułmanizmu" 9 kiedyś jak kto gdzieś przeczytałem to się uśmiałem jak lewica próbuje czarne nazwać białym
więc przestań pisać takie kompletne bzdury.

Odwołujesz się do przeszłości. Tak było, ale już nie jest.
Turcja to fatalny przykład, bo właśnie mamy tam rozmontowywanie na całego idei świeckiego państwa Ataturka i powolne wprowadzanie reislamizacji tego kraju przez ekipę AKP pod wodzą "sułtana" Erdogana.
Na razie ma jeszcze przeciw sobie wyższe szarże w armii (niższe - młodzież, raczej go popierają) i zapatrzone w Europę elity, więc robi to ostrożnie i bardziej w stylu pomysłów Bractwa Muzułmańskiego, ale kierunek jest jasny
Indonezja też, na razie nieśmiało idzie w tym kierunku.
Około lat 80-tych ( z początkiem nowego wieku wg kalendarza muzułmańskiego) polityczny Islam się przebudził tak, jak było to już parę razy w historii. Tym razem jednak dzięki współczesnym mediom to przebudzenie ma charakter globalny. I problem z politycznym Islamem też będzie mieć charakter globalny

@
ty czytasz w ogóle co piszesz?

scarry

"...nie przeszkadza mi bardziej autorytarna władza w Turcji"

"...na dodatek potrafiących się reformować w stronę liberalnej demokracji. Przykłady od reki - Indonezja, Turcja...."

podsumowując twoje wypowiedzi..bardziej autorytarna władza potrafiąca reformować Turcję w stronę liberalnej demokracji.. to od 2014 jako prezydent realizuje Erdogan..koń by się uśmiał..

pojawia się taka opcja w dyskusjach politycznych, że GB będzie negocjować wyjście z EU a potem to co wynegocjuje GB podda pod kolejne referendum...