koncepcja ataku a'la "Kajko i Kokosz"

Z pewnoscia sa tacy ktorzy posadza mnie o cofniecie sie w inweestorskim rozwoju (pozdro Snake ) nazwa dzieckiem ktore zaczyna bawic sie dostepnymi zabawkami zamiast zastanowic sie co sie chce zrobic ale czuje ze sprobowac trzeba ...
O co chodzi ? O to samo co najczesciej czyli o dostanie porcji wiarygodnych sygnalow mowiacych jaka jutro zajac pozycje i na czym.
1) Przygotowanie
powiedzmy ze mamy pule spoleczek w ktorej sie chcemy paplac, posortowalismy je sobie wg roznych kryteriow, wydaje sie nam ze wiemy jak wyznaczyc trend w intersujacej nas skali czasowej na kazdej z nich, czujemy ze potrafimy szacowac ryzyko. Wszystko to jest w postaci znormalizowanej - wartosci ktore otrzymujemy mozemy porownywac pomiedzy walorami.
2) Tutaj zaczyna sie zabawa dostepnymi klockami
Slyszy sie rozne koncepcje "gra z trendem" wtedy ale jest problem jak nie ma trendu, gra przeciwko trendowi "w boczniaku" ale jest problem jak zacznie sie trend, zakladaj takie a takie stopy ale musisz to uzaleznic od tego i tego ...
Koncepcji czastkowych jest masa. Zadna z nich nie rozwiazuje sprawy calkowicie ani najczesciej nie pozwala wyjsc na plus.
3) Rozwiazanie
pamietacie Kajka i Kokosza z dawnych czasow ? nie wiem jak teraz wygladaja komiksy ale wtedy na koncu byly cale strony postaciami ktore mozna bylo sobie przerysowac samodzielnie. Jako ze bylo by to trudne to calosc zostala podzielona na male kwadraty - problem zostal podzielony na male problemy. W kazdym kwadracie znajdowaly sie pojedyncze kreski ktore latwo kazdemu bylo skopiowac.
Nasz problem - mamy przestrzen znormalizowanych parametrow (w czasie) i nie wiemy kiedy kupowac a kiedy sprzedawac bo przestrzen jest za duza. Co robic ? podzielic przestrzen na male kwadraty/szesciany/hiperszesciany czy costam w wiekszej liczbie wymiarow i w kazdym z nich zastosowac inne zachowanie.
Przykladowo - nasz wyznacznik trendu zwraca wartosci od powiedzmy -1 do 1, dzielimy to na powiedzmy 4 obszary (w zaleznosci od np rozkladu) i ... sprawdzamy dalsze parametry. W kazdym wydzielonym obszarze wiemy z grubsza co trzeba robic.
Realizacja to bedzie (czesciowo jest) wielki, wielgachny, oblesny zagniezdzony "IF". "IF" tak paskudny ze kazdego programiste bola zeby na jego widok ale ... jezeli bedziemy mieli np 3 wymiary i w kazdym po np 5 obszarow to mamy do obsluzenia max 125 przypadkow z czego wiekszosc to beda obszary typu "nic nie rob - czekaj ... na opuszczenie tego obszaru" (tak czuje) i nie bedzie potrzeby ich nawet definiowac. Interesujace beda jedynie pewne kluczowe przejscia pomiedzy obszarami w ktorych nalezy zachowac sie inaczej.
Spodziewane problemy - normalizacja musi byc dobra. implementacja moze byc czasochlonna (no ale nie taki kodzik sie klepalo)
Jezeli macie cokolwiek do napisania w tym temacie to zapraszam A moze juz ktos tak probowal ?

Raz do roku w telewizji można obejrzeć relację z Domino Day.

Naustawiasz się tych klocków, w szczególności pilnując bezpośrednich przejść między nimi.
Dojdziesz do wniosku, że sam nie dasz rady - co oznacza, że będziesz się posiłkować koncepcjami i pomysłami innych ludzi - nie zawsze spójnymi.
Już w trakcie ustawiania nie raz cała koncepcja Ci się sypnie i zauważysz, że nie wystarczy naprawić jednego segmentu - trzeba zaczynać od początku.
Gdy już ustawisz pewną całość (np. odwracanie pozycji względem siły trendu), to zauważysz, że nijak nie łączy Ci się to z innym obrazkiem (np. z otwieraniem pozycji przy wybiciu ze zmienności).
Gdy wreszcie sklecisz poszczególne obrazki w miarę spójną całość, pojawi Ci się pomiędzy nimi kilka wyjątków - bezsensowne dodatkowe konkurencje (kolejne IF-y wpychane na siłę).
Gdy wreszcie uda Ci się całą machinę wprawić w ruch, zepsuje się ona w najmniej odpowiednim miejscu - np. przy próbie wyznaczenia momentu wyjścia z konsoli.
Pamiętaj, że tu nie można zrobić próby generalnej - zagnieżdżenie kolejnych warunków, to pewien szczególny rodzaj optymalizacji: im ładniej wygląda na papierze, tym gorzej w rzeczywistości.
A nawet, jeśli wszystko ładnie wyjdzie, to i tak za rok będziesz musiał ustawiać od początku coś całkiem nowego.

Ale ja Cię wcale nie zniechęcam. Sam to robiłem i bardzo lubię oglądać Domino Day. Opisuj proszę swoje postępy.

... jeszcze jedno. odswiezylem sobie ostatnio dinapolego, po kolejnym przeczytaniu dotarlo do mnie to co mnie teraz meczy (i z czym zwiazany jest moj aktualny podpis). Na poczatku jest tam przedstawienie i porownanie koncepcji gry bazujac na sytemie mechanicznym i grze uznaniowej. Nie mam tego teraz pod reka bo bardzo pasowalo by to zacytowac (wszytkim polecam przeczytanie) ale jest taka obawa: czas poswiecony na tworzenie systemu mozna lepiej spozytkowac na zawieranie dobrych tranzakcji a ponadto kazdy system predzej czy pozniej przestanie dzialac. Poza tym - czy w ogole JA jestem w stanie wyobrazic sobie taki system ktoremu zaufam calkowicie ? Jak powie kupuj to czy ja kupie w ciemno nawet bez sprawdzania komunikatow ze spolki ? prawdopodobnie nie . I tak otworze przegladarke i sobie poczytam. I tak poswiece czas. Najlepsze co napisal w tym temacie "w systemach uznaniowych najwazniejsze jest to by uznaniowosc wyeliminowac do minimum :)"

niestety jako inzynier mam bezustanna pokuse by zrobic jakis automat ulatwiajacy mi zycie, a jako uparciuch nie dociera do mnie ze to moze byc niewykonalne ...

to co jest wazne (na polu gieldowo-inwestycyjnym oczywiscie) to dobre tranzakcje.
kropka.

Czesc Ble.
pisanie systemu uznaniowego, pare zalet ma. Nie nazywalbym tego polautomatem, raczej przetwarzaniem danych wspomagajacych podjecie decyzji. Te zalety to:
- wieksza kontrola nad tym co sie dzieje.
- mniejsze wahania kapitalu
- potencjalnie wiekszy stosunek trafnych decyzji do blednych
- potencjalnie szybsza adptacja do zmieniajacych sie warunkow

no ale tak filozofowac moze ten kto nie ma i nie napisal satysfakcjonujacego go systemu
co do liczby 0.55 wydaje mi sie ona pesymistyczna ale prawdopodobna. Jakie parametry osiagaja ci ktorzy graja wylacznie z systemem musieli by sie wypowiedziec oni sami.

Wlasnie o czas tu chodzi i poswiecanie go na cos co warto go poswiecac.

No właśnie, albo to, albo tamto. Mój racjonalny półmózg podpowiada mi, że nie da się mieć obydwu, chociażby bez rozszerzenia inputu systemu, tj. OHLC+V o dodatkowe parametry. W chaosie trzeba założyć lepsze okulary.
Można szukać jakiegoś consensusu, a to pewnie target Zielarza .

W sieciach ? hmmm znaczy sie czy cos ... zlapalem ? niewiele ...

Przeszlismy z tematem na sieci neuronowe ? Chce powiedziec ze nie zrozumialem pierwszego pytania ...

Zielarz, przecież Ty siedzisz w temacie od paru dobrych lat, więc jesteś ekspertem, więc na pewno odpowiesz jak ekspert.