Banki amerykańskie

A ja czytałem wczoraj świetny artykuł z FT o potencjalnych kłopotach europejskich banków.
Daje dużo do myślenia, zapraszam do lektury.

Robertus

---

Dni europejskich banków są policzone

System finansowy Stanów Zjednoczonych jest obecnie nacjonalizowany. Wyrywkowe podejście, jakie dotychczas stosowano, w oczywisty sposób nie zdało egzaminu. Stąd, amerykańscy politycy pracują bez wytchnienia w celu osiągnięcia dwustronnego porozumienia w sprawie rozwiązań systemowych.


Wiadomo już, co jest najważniejsze: rząd amerykański zamierza wykupić tzw. toksyczne aktywa za sumę 700 miliardów dolarów (480 miliardów euro, 380 miliardów funtów). Z pewnością podjęte zostaną dalsze kroki, ponieważ banki będą potrzebowały dokapitalizowania w takim zakresie, w jakim przynoszą straty. W rezultacie, rząd Stanów Zjednoczonych wkrótce wejdzie w posiadanie sporej części amerykańskiego systemu finansowego. Jeśli okoliczności będą łaskawe, powinno to wystarczyć do przywrócenia wreszcie porządku na rynku finansowym. Czy Europa może pozostać daleko w tyle?

Zsynchronizowane ruchy na światowych rynkach w ciągu ostatnich kilku tygodni pokazały, że zaraza rozprzestrzenia się na niższych i na wyższych szczeblach.

Jednak sprawa amerykańskiego ubezpieczyciela AIG, ukazuje również inny, ukryty element w obrębie rynków finansowych – mianowicie, dokonywane na masową skalę uchylanie się od regulacyjnych wymagań. Ostatnie roczne sprawozdanie sporządzone przez AIG ujawnia, że objął on ochroną ubezpieczeniową kredyty dla europejskich banków w wysokości przekraczającej 300 miliardów dolarów. Sam AIG skomentował te pozycje wyjaśniając, że "celem ich było raczej dostarczenie regulacyjnej ulgi kapitałowej aniżeli zmniejszenie ryzyka w zamian za minimalną gwarantowaną prowizję". W ten sposób, formalna odmowa zapłaty ze strony AIG wystawiłaby europejskie banki na poważny wzrost regulacyjnych wymagań odnośnie kapitału, co prawdopodobnie miałoby szkodliwy wpływ na ich ratingi oraz na zaufanie na rynku. Tak więc, Skarb Stanów Zjednoczonych uratował – między innymi – europejski system bankowy.

Zakres regulacyjnego arbitrażu można również zobaczyć w olbrzymiej rozbieżności pomiędzy wielkością całkowitych współczynników kredytowych a wielkością oficjalnych współczynników regulacyjnych. Dwanaście największych europejskich banków ma obecnie całkowity współczynnik kredytowy (stosunek kapitału pożyczkowego do kapitału własnego) wynoszący przeciętnie 35 – wzrósł on faktycznie w tym roku. Dla porównania, w największych amerykańskich bankach wskaźnik ten wynosi mniej niż 20. Jednak w tym samym czasie, większość dużych banków europejskich informuje, że regulacyjne współczynniki kształtują się na poziomie około 10. Dzieje się tak dlatego, że olbrzymie operacje bankowe w zakresie inwestycji, przeprowadzane przez europejskie banki, są przedmiotem jedynie ograniczonych regulacji odnośnie kapitału. Resztę tłumaczyć można częściowo regulacyjnym arbitrażem, na przykład, w postaci ubezpieczenia kredytów, oferowanego przez AIG.

Europejskie banki w dużym zakresie odniosą korzyści z planowanej obecnie, efektywnej nacjonalizacji amerykańskiego systemu finansowego, ponieważ większe z nich –w znacznym stopniu zaangażowane w operacje banków amerykańskich – również skorzystają z wynoszącego 700 miliardów dolarów dofinansowania. Nie jest jednak jasne, jak wiele z tych walorów nadal obciąża ich bilans oraz jak dalece niestabilna może się okazać ich zdolność do uregulowania zobowiązań, jeśli zaufanie na rynkach szybko nie wróci.

Kluczowym problemem po tej stronie Atlantyku jest to, że największe banki europejskie stały się nie tylko za duże, by upaść ale również za duże, by można je było uratować. Na przykład całkowite zobowiązania Deutsche Bank (współczynnik kredytowy ponad 50!) wynoszą około 2 biliony euro (więcej niż Fannie Mae) i więcej niż 80 procent dochodu narodowego brutto w Niemczech. Jest to, po prostu, za dużo dla Bundesbank, czy nawet dla całego niemieckiego państwa, wobec faktu iż niemiecki budżet musi stosować się do przepisów paktu stabilizacyjnego Unii Europejskiej i rząd niemiecki nie może nakazać swojemu bankowi centralnemu (inaczej niż to jest w przypadku Skarbu Stanów Zjednoczonych) wypuszczenia większej ilości waluty. Podobnie, całkowite zobowiązania banku Barclays, wynoszące około 1 biliona 300 miliardów funtów (współczynnik kredytowy 60!), odpowiadają z grubsza wysokości dochodu narodowego brutto Wielkiej Brytanii. Bank Fortis ma współczynnik kredytowy w wysokości "jedynie" 30, jednak jego zobowiązania są trzykrotnie większe niż wysokość dochodu narodowego brutto w jego macierzystym kraju - Belgii.

Z bankami, które przerosły krajowe rynki, dni państwowych finansów i regulatorów w Europie są policzone. Nie mogą oni po prostu wykreślać "dróg rozwoju" (co jest jedynym wynikiem różnych dyskusji na temat reformy nadzoru prowadzonych przez ministrów finansów), ale muszą rozważyć najgorsze scenariusze.

Biorąc pod uwagę fakt, że rozwiązanie problemów największych instytucji nie jest już dłużej możliwe do zrealizowania na poziomie państwa, staje się oczywiste iż Europejski Bank Centralny będzie zmuszony przejąć odpowiedzialność, ponieważ jest jedyną instytucją, która jest w stanie uruchomić nieograniczoną ilość globalnej rezerwy walutowej. Władzom Wielkiej Brytanii i Szwajcarii – które nie mogą się oprzeć na Europejskim Banku Centralnym – pozostaje jedynie się modlić, żeby nic złego nie wydarzyło się olbrzymom, które wyrosły na ich własnym podwórku.

Autorzy: Daniel Gros i Stefano Micossi

Daniel Gros jest dyrektorem Centrum Badań Politycznych w Brukseli. Stefano Micossi jest dyrektorem Assonime, biznesowego stowarzyszenia i eksperckiej instytucji w Rzymie.

zalozmy ze to wszystko prawda, ten spisek bankowcow. To by niezle nawet wygladalo. Aktualna jazda bylaby wiec objawem wojny na gorze, jedne rodziny chca przejac kontrole nad innymi. Niczym u Mario Puzo. Przegranych juz mamy. Wojna musi sie predzej czy pozniej skonczyc, bo oni de facto na niej traca. Wiec jak juz powygrywaja co maja powygrywac, usiada do stolu i rozdadza karty na nowo. Ciekawe. Czyli wygrywaja na razie banki, ktore pozarly inne banki. Ich akcje powinny wiec po zakonczeniu wojny wyskoczyc, bo teoretycznie nie ma podstaw do przeceny. Najlepszy myk jest z tym, ze oni zrac sie miedzy soba jeszcze wyrwa te miliardy dolarow od amerykanskich podatnikow. Na cos im ta kasa potrzebna! ALE NA CO?

Ciekawe, czy mozna by pojsc tym tropem. WD, czy moze masz w archiwum pierwszy artykul, te pierwsza informacje, od ktorej sie zaczal obecny krach bankowy? Kto to opublikowal i do kogo nalezy to pismo? Z kim jest powiazane i czy wlasciciel ma cos wspolnego z wygrywajacymi bankami?

Wywiad dla The Financial Times, opublikowany 9 lipca 2007 r.:



Nie ma tu nic o spisku, ale jest przyznanie się do winy. Gdzie jest orkiestra i kto jej płaci? Trzeba poszukać w akcjonariatach instytucji finansowych. Zwykle to gdzieś na górze się kończy, w kieszeni tego czy innego Rotschilda ;) W wolnej chwili poszukam.

A muzyka gra dalej... cicho, słychać fałszowanie, orkiestra przetrzebiona, publiczność wychodzi... ale dyrygent macha kijkiem do końca.

Nawet jeśli była jakaś teoria spiskowa, nie ma ona najmniejszego znaczenia. Plan Paulsena częściowo wypali, ale nie uchroni fundamentów gospodarki przed zapaścią, natomiast uchroni przed zapaścią prywatny bank FED. Gdyby udziałowcy FED mogli to sami by rozwiązali problem i podzielili ciastko, tak jak zrobili to z AIG, akcje za pożyczkę. Tylko co się wydarzyło, zajrzeli w papiery i się okazało, że takich pożyczek mogą udzielić 10 po czym jest THE END. Dług jest zbyt duży w stosunku do ilości pieniądza, a pieniądz bankowy znacznie stracił na wartości, nie byli w stanie sami łyknąć tego ciacha bo mogli by dostać niestrawności. To jest akcja ratunkowa FED i zaufania do waluty federalnej, FED zostanie uratowany, może nawet się wzbogaci co nieco, ale nieźle się wystraszył. Czy ktoś się nazywa Buffet, czy inaczej, czy jest na pierwszym czy dziesiątym miejscu listy najbogatszych jakie to ma znaczenie skoro i tak po pieniądze musi przyjść do FED, wygrywa ten bank, ale nie wyjdzie z tej gry silniejszy, bo to jego gra zapoczątkowała kłopoty wszystkich, wiele się zmieni. Ma ktoś dostęp do listy udziałowców FED ? Jednym z nich jest chyba JP Morgan.

Edit. Tak na marginesie, pożar jest już w Europie, chwilowo gaszony siłami lokalnych państwowych klanów, a przynajmniej nie tak wielkich by państwo to czy owo nie mogło sobie poradzić, ja jednak czekam na wieści o Deutsche Bank. Pamiętam sytuację z przed paru lat, gdy DB nie widząc dużych korzyści zrezygnował z obsługi klientów indywidualnych nastawiając się na korporacyjnych. Większa kasa większe zyski a maluczcy z malutką kasą sio i niestety to się może okazać "życiowym błędem" DB, zapomniał o korzeniach a skierował się w stronę banku inwestycyjnego. Co prawda już podjął wcześniej działania asekuracyjne czyli zakup banku detalicznego celem położenia łapy na depozytach, mowa o Postal Bank, ale czy wobec kryzysu zaufania ma to jakieś znaczenie. Zaufanie=kapitał, kapitał=zaufanie. Dużo do myślenia dał ten artykuł FT o współczynniku kredytowym, co prawda nie mogę jakoś się połapać w tym terminie współczynnik kredytowy, więc mógłby to ktoś dokładniej wyjaśnić, choć jedno zrozumiałem 50 to nie jest dobra liczba.

Oglądałem ten filmik, ale to przesada. Jeśli miałby być jakiś spisek, to wywołał efekt odwrotny do zamierzonego, miast przejęcia jest nacjonalizacja, a FED stracił zaufanie banków (zobacz stopy rynkowe pożyczek krótkoterminowych między bankami a stopa ustalona przez FED). To jest akcja ratunkowa wizerunku, nie zatrzyma recesji, ale zapaść finansową już może tak. Na FED też przyjdzie pora, w końcu to on jest architektem zapaści.

EDIT: No to mamy chyba KRACH ?

Choć po początkowej panice, gdzie index Jones zjechał o 700 pkt teraz oscyluje 450-500 więc trochę ochłonęli, zaraz spróbuje załapać ile FED wpompował dolarów w rynek po ogłoszeniu tej "dobrej nowiny", plan może jeszcze zostać przyjęty ale taka jazda to ooo...... Niestety ciężko dobić mi się na zagraniczne serwisy ekonomiczne, chyba wszyscy na raz się pchają i padnie niedługo parę serwerów .

Edit. U nas może nie będzie, aż tak źle ale w Rosji i w Chinach może być ciężko.
Ta znam ten link poniższy, tylko nie mogę się wbić ani tu ani na bloomberg do pełnej treści newsa.

Jeszcze nie zamknęli głosowania. Oj, gorąco jest na Capitolu...

Jeśli odrzucą to mimowolnie poprą Obamę, który woli pomagać "zwykłym ludziom" niż bankierom i inwestorom.

EDIT: chyba wszystko już o tym napisaliśmy. teraz tylko patrzeć, jak się, niestety, sprawdza.

Owszem, ze stratami tak, ale sam kryzys zaczął się znacznie wcześniej.
Pierwszy sygnał to koniec koniunktury na amerykańskim rynku nieruchomości: w połowie 2006 zakończył się wzrost cen w ujęciu realnym (z uwzględnień inflacji), zaś od początku 2007 w ujęciu nominalnym. I od tego momentu zaczęła gwałtownie rosnąć liczba "trujących aktywów" - czyli bezwartośćiowych MBS-ów (Mortgage Backed Securities).

Kolejny sygnał to upadek w kwietniu 2007 New Century Financial - jednego z większych pożyczkodawców hipotecznych
Zaś sygnał to bankructwa, ew. problemy z płynnością funduszy hedgingowych banków inwestycyjnych - pierwszy szok - Bear Sterns w czerwcu 2007 - i wtedy zaczęły się spadki na S&P500 Financials...

To akurat jest prawda :-)))))