Potencjalna wojna w Korei a giełdy

Sytuacja w Korei wcale się nie polepsza. Codziennie można przeczytać nowe fakty, które wskazują na realną możliwość konfliktu. Może dojść do lokalnej wojny konwencjonalnej, nuklearnej, a może nawet dojść do eskalacji konfliktu na wiele krajów.

Wiemy z historii, że konflikty zbrojne często kończyły gospodarcze kryzysy. Jak sądzicie, jak na poszczególne scenariusze zareagują giełdy? Znacie jakieś ciekawe opracowania na ten temat?

Wojny nie będzie. Ten, kto chce ją wywołać, nie zachwouje się tak, jak KRLD. To jest zagrywka na użytek wewnętrzny, i częściowo zewnętrzny (by coś wytargować). Ze względu na ten drugi cel musi być trochę przekonująca.

Zauważyłeś? Media podały taką wiadomość - Korea grozi wojną, ale specjalna strefa ekonomiczna (SSE) nadal działa i Koreańczycy z południa jeżdża do Kesong do pracy, więc chyba nie jest tak źle.
No to zaraz następnego dnia SSE została zablokowana Tak działa się wtedy, gdy chce się wywołać wojnę?

Kto chce wywołać wojne, przygotowuje się do niej po cichu i dopiero gdy jest gotowy stawia krótkie, niemozliwe do spełnienia żądania, albo robi prowokację, by wyszlo na to, że wina jest po drugiej stronie.

Tak, jak gra KRLD nie robi się wojny.

@ Scarry



To nie są szaleńcy, a przynajmniej nie w kwestiach wojskowych. Jesli chcesz być skutecznym dowódcą (a poprzednie pokolenie, to z lat 1950-54 pokazało, że to potrafi) musisz umieć logicznie planować strategię walki, zdawać sobie sprawę z własnych atutów i słabości i odpowiednio wykorzystywać te pierwsze nie dając przeciwnikowi korzystać z tych drugich.

Jeśli naprawdę chcesz kogoś zaatakować granatem, nie biegasz i nie krzyczysz przez godzinę "Zaraz odbezpieczę zawleczkę", tylko krótko stawiasz żadanie, a jeśli cię nie słuchają - rzucasz, prawda?

To jest kwestia wykorzystania posiadanej przewagi (zaskoczenie przeciwnika i jego niepełne przygotowanie do obrony). Gdy krzyczysz i demonstrujesz, potrząsając dzidą w ręce, ta przewaga znika, a siły przeciwnika i tak od początku większe niż Twoje, uzyskują jeszcze większą przewagę liczebną nad Tobą, bo w pośpiechu ściągane są posiłki. Dodatkowo po pierwszym szoku mija element zaskoczenia - oddajesz więc wszystkie swoje atuty.

Z wojskowego punktu widzenia jest to skazywanie się na szybką i całkowitą klęskę i generałowie KRLD z pewnością to rozumieją. Część z nich uczyła się tego w Moskiewskiej Akademii Sztabu Generalnego.



Dlatego nie wierzę w tę wojnę, a dziś dostałem kolejną poszlakę, że mam rację. KRLD zaapelowała do obcych dyplomatów, by ją opuścili, bo idzie wojna. W odpowiedzi wszyscy im pokazali gdzie się zgina dziób pingwina. Sądzisz, że gdyby widzieli koncentrację wojsk na granicy na zdjęciach satelitarnych zrobiliby tak samo?

Dyktatury dość często tworzą nastrój zagrożenia zewnętrznego na użytek polityki wewnętrznej, np. po to, by skonsolidować społeczeństwo wokół dyktatora.
Dla mnie to ten właśnie przypadek.

Wymyśliłem coś jeszcze. Na zasadzie teorii ultra spiskowych.
USA rządzą na świecie. Ale Chiny im zaczynają deptać po piętach. Prędzej czy później, USA będą musiały uznać ich wyższość gospodarczą a także militarną i to im się nie podoba. Każdy rok takiego stanu jak obecnie, działa na niekorzyść USA.
Może więc USA planują konflikt zbrojny z Chinami i wykorzystują Koreę jako zapalnik? Najpierw Korea Płn. atakuje Południową. USA i Korea Południowa odpowiadają. Coraz więcej okrętów i żołnierzy USA w pobliżu Chińskiej granicy spowoduje nerwowość Chińczyków. Od słowa do słowa, od noty do noty dyplomatycznej, od strzału do strzału i BUM.

Wtedy hossy raczej by nie było

Również uważam, że żadnej wojny nie będzie. Dodatkowo sądzę, że za całym zamieszaniem na półwyspie koreańskim stoi... Iran. Czemu tak? Ano dlatego, że państwo to już od dawna jest na celowniku zarówno Stanów Zjednoczonych jak i Izraela. Już w zeszłym roku zachodnie think-tanki wróżyły wojnę z Iranem, która miała się rozpocząć między marcem a czerwcem 2012, w tym tez czasie Izrael "rozważał" (publicznie, więc wiadomo było, że nic z tego nie będzie) prewencyjne bombardowanie irańskich ośrodków jądrowych, zaś Iran (również publicznie) groził blokadą cieśniny Ormuz. Taki stan rzeczy trwał mniej więcej do końca ubiegłego roku.

Gdybym na miejscu rządzących w Teheranie siedział ja, usiłowałbym za wszelką cenę odwrócić od siebie uwagę przynajmniej do czasu, kiedy faktycznie nie wyprodukuję chociaż jednej bomby atomowej. Miałbym do tego kilka możliwości. Mógłbym spróbować zorganizować gdzieś na zachodzie zamach terrorystyczny albo jakieś zamieszki, to jednak byłoby nieskuteczne a nade wszystko łatwe do wykrycia. Mógłbym też spróbować wywołać jakąś większą burdę z Izraelem, robiąc to rękoma Hezbollahu, którego obecność w sąsiadującym z tym państwem Libanie jest silna, trwała i ugruntowana. Hezbollah, wzmocniony teraz siłami syryjskimi mógłby wprawdzie spowodować ładne zamieszanie, znów jednak cały świat patrzyłby na Iran, jako pośredniego sprawcę zadymy.

Pozostają więc opcje bardziej odległe. Kuszące byłoby sprawienie, żeby za łby wzięły się Indie i Pakistan. W takim wypadku pies z kulawą nogą nie patrzyłby już na mnie, bo w wypadku konfliktu dwóch wyżej wymienionych państw w powietrzu zaczęłyby latać nie potencjalne (tak jak moje), ale całkiem realne atomówki. Problem polega jednak na tym, jak ich zmusić do walki i to tak, żeby nie zostawić odcisków palców? Skomplikowana sprawa. Tymczasem jak na zawołanie w Korei Północnej pojawia się nowy satrapa, młody, groteskowy grubas Kim Dzong Un! Poszedłbym więc do niego i zaproponował interes. On zacznie się ciskać, grozić, wypowiadać wojny, straszyć tchórzliwych imperialistów i ich sługusów bojowym atomem i gniewem socjalistycznego ludu, ja zaś w zamian za to dam mu trochę pieniędzy i kupię za jeszcze większą kasą każdą technologię, jaką ten zechce mi sprzedać.

W ten prosty sposób miałbym święty spokój dopóty, dopóki młody Kim pobrzękiwałby swoimi zardzewiałymi katiuszami. A nadaje się do tego wręcz idealnie, bo nie dość że ma opinię nieobliczalnego maniaka, to jeszcze nikt, ze Stanami Zjednoczonymi na czele nie chce jego obalenia.

Tak jest. Dopóki władzę w Korei Północnej utrzymuje dynastia Kimów, można śmiało wieszać na niej psy, jednocześnie jednak wzruszać ramionami ze słowami "no przecież to wariaci!" i utrzymywać wygodne status quo. Po ewentualnym obaleniu Kimów "wypadałoby" obie Koree zjedoczyć, co spowodowałoby jeszcze gorszą i długotrwałą światową recesję, bo Korea Południowa należy do jednych z czołowych potęg gospodarczych świata, zaś północ pod względem gospodarczym tkwi gdzieś w latach pięćdzisiątych i przepaść ta jest nie do zasypania nawet dla takiego krezusa jak Południe.

Tak więc spokojnie. Jeszcze "Kimdzong" jeszcze trochę pokrzyczy, odpali pewnie jakąś rakietę, no i oczywiście kolejną głowicę jądrową, żeby potencjalni kupcy z Iranu mogli zapoznać się z oferowanym towarem, potem ogłosi zwycięstwo nad imperialistami i wszystko wróci do normy. A parę miesięcy później próbny wybuch przeprowadzi też Iran. I tyle.