Możliwy Pat wyborczy i jego wpływ na giełdę.

Faktycznie w budżecie na 2024 na wszelki wypadek PIS nie zapisał środków na media publiczne. Czabański domagał się 3mld i prawdopodobnie zamierzali zadecydować o tym po wyborach.
To z budżetu Morawieckiego na 2023.
businessinsider.com.pl/gospoda...

A to z pierwszej ustawy okołobudżetowej Tuska:
www.money.pl/gospodarka/zamias...


Ostatecznie dzięki Dudzie pieniądze te trafiły na onkologię. I dobrze. Szkoda, że pan prezydent nie wykazał się taką wrażliwością wcześniej.


[quote]
Ale nie za prenumeratę tylko z reklam. Poza tym trzeba porównywać dane roczne. Gazeta Polska z tego co czytałem dostawał rocznie kilka milionów.

Ale fakt, że skrajna lewica ma na swoich rękach tyle samo krwi jak skrajna prawica.

W takim razie konsekwentnie należałoby uznać PIS za partię lewicową bo ich program gospodarczy również był lewicowy. Rozbudowane świadczenia socjalne, repolonizacja firm, zakaz spekulacji ziemią rolną, zwiększenie roli państwa w gospodarce itp. I zaznaczam, że absolutnie NIE porównuję tutaj PISu do NSDAP, tylko zwracam na wadę takiego kryterium. Partii ściśle wolnorynkowych jest obecnie jak na lekarstwo - wszystkie główne partie mają w programach elementy będące zdobyczami XIX wiecznej lewicy. Z których większości jak np ubezpieczenia społeczne, czy 8 godzinny dzień pracy, prawie nikt nie neguje. A różnica pomiędzy prawicą a lewicą sprowadza się głównie do spraw światopoglądowych.

Ale fakt, że skrajna lewica ma na swoich rękach tyle samo krwi jak skrajna prawica.

teraz to wytlumacz.... - jakies proby wybielania ideologi lewicowych
usłyszałes to w WSI TVN ??
Nie znam jakis władz kraju poza lewactwem, ktorzy mordowali własnych mieszkanców w zwiazku z ideologią. Ktorzy narzucali własnym mieszkanców jedyny sposób myslenia i nie dopuszczali do żadnych odstepstw. Nawet teraz lewactwo w UE niszczy wszystkie rzady nie lewackie bo inaczej myslą i mają inne poglądy. Słyszałeś coś o Antifie ??

Narodowy socjalizm, tak jak faszyzm, był i niezmiennie jest traktowany przez główny nurt historiografii światowej jako zjawisko sytuujące się na skrajnej prawicy zarówno w sensie ideologicznym, jak i czysto politycznym. Tego rodzaju kwalifikacja, funkcjonująca zazwyczaj bezrefleksyjnie, na zasadzie przyjętego z góry i nieweryfikowalnego aksjomatu, etykiety czy schematu interpretacyjnego, zniekształca i fałszuje prawdziwą jego naturę.

Hitler był autentycznym i przekonanym socjalistą, w sensie politycznym uformował się w tradycji tego ruchu, przejmując z niego wszystkie zasadnicze punkty swego programu, a mianowicie rewolucjonizm, dyktatorską koncepcję władzy, ideę przewodniej roli partii, walkę klas i walkę ras, uznanie przemocy nie tylko za w pełni usprawiedliwiony, ale i nieodzowny środek realizacji celów politycznych, nienawiść do kapitalizmu oraz antysemityzm. Nazizm od początku deklarował się jako ruch socjalistyczny, robotniczy i radykalny społecznie.

Ponad wszelką wątpliwość udowodniono, że młody Hitler, stały bywalec
bibliotek publicznych najpierw w Wiedniu, a potem w Monachium, z wręcz żar-
łoczną pasją ― jak sam mówił ― „połykał” książki, a zwłaszcza literaturę socja-
listyczną. Klasycy marksizmu, Karol Marks i Fryderyk Engels, należeli do jego
ulubionych autorów. Marksizm był jedyną doktryną polityczną, której twórca
Trzeciej Rzeszy poświęcił naprawdę systematyczne studia. Prowadził je zresztą
nie tylko w okresie przed pierwszą wojną światową, ale również w latach 1923–
1924, gdy po nieudanym puczu monachijskim (8–9 listopada 1923 r.) przebywał
w celi więzienia w Landsbergu. Sporo wtedy czytał, głównie Nietzschego i Mark-
sa, co sam otwarcie odnotował w Mein Kampf, skądinąd dziwacznej i niespój-
nej książce, łączącej formułę autobiografii z manifestem politycznym, a przede
wszystkim pokazującej, iż jej autor postrzega świat jako arenę wiecznego kon-
fliktu, którego siłą napędową są rozliczne fobie i uprzedzenia. Hitler zajmował
się przy tym zawsze marksizmem nie tylko z pobudek krytycznych, lecz również
dlatego, że znajdował tam treści, z którymi głęboko się identyfikował i z któ-
rych uczynił później kanon swojego programu politycznego. G. Watson, znowu
wypada się z nim zgodzić, twierdzi, że Mein Kampf jest „mieszaniną fascynacji
i odrazy”9, jakimi to sprzecznymi uczuciami Hitler kierował się zawsze wobec
marksizmu.

Hitler był pod szczególnym wrażeniem artykułu Engelsa Węgierska walka
(Der magyarische Kampf), który swój pierwodruk miał na początku 1849 r. na
łamach redagowanego przez Marksa pisma „Neue Rheinische Zeitung”. W tek-
ście tym, wielokrotnie potem włączanym do zebranych dzieł Marksa i Engelsa11 ,
autor otwarcie wzywał do eksterminacji „reakcyjnych narodów”. Dowodził, że
narody stojące na drodze rewolucji stanowią „rasowe odpadki” i jako takie po-
winny „zniknąć z powierzchni ziemi”, bo są „fanatycznym nośnikiem kontrrewo-
lucji”, a „całe ich istnienie jest niczym więcej niż protestem przeciwko wielkiej
historycznej rewolucji”12. Do grona „reakcyjnych narodów” klasycy marksizmu
zaliczali między innymi Żydów i Słowian, choć wyjątkiem byli tu Polacy, których
Marks cenił za nieustawanie w podejmowaniu walki narodowowyzwoleńczej, co
uważał za wariant aktywności rewolucyjnej. Z kolei Niemcy w ich przekonaniu
mieli wszelkie dane ku temu, by odgrywać rolę nosicieli postępu i awangardy
narodów.

To wyznanie Führer poczynił wobec Hermanna Rauschninga, autora gło-
śnych książek pt. Rewolucja nihilizmu i Rozmowy z Hitlerem, które odsłaniały
socjalistyczne oblicze hitleryzmu. Rauschningowi wytłumaczył także, dlaczego
po przejęciu władzy, mimo rozwiązania Komunistycznej Partii Niemiec, zarzą-
dził łaskawe obchodzenie się z samymi komunistami, a nawet uznał, że powinni
oni bez żadnych trudności być przyjmowani do NSDAP

Dobry nazista spogląda ku Rosji, ponieważ Rosja jest krajem, który z największym prawdopodobieństwem podejmie wspólnie z nami drogę do socjalizmu; bo Rosja jest sojusznikiem danym nam przez naturę przeciw szatańskim zakusom i zepsuciu Zachodu.