JAK SPRZEDAĆ NA SZCZYCIE?

Temat zapewne wyda się niektórym dość dziwny, ale szlag mnie już trafia, że o ile kupowanie w dołkach wychodzi mi całkiem nieźle, o tyle łapanie górek to dla mnie kompletnie czarna magia.

Podam dwa przykłady z ostatnich tygodni, żeby lepiej zobrazować o co mi chodzi:

1. MLK
Pod koniec grudnia zauważyłem pierwsze sygnały odwrócenia trendu i wskoczyłem w okolicach 11,50. Kurs już następnego dnia ładnie wyskoczył i po kolejnych 2 dniach był już powyżej 16 złotych. Super... tylko że ja nie sprzedałem, przeoczyłem szczyt. Później była korekta i znowu ładnie zaobserwowałem jej dno i dokupiłem jeszcze w okolicach 13,75. Kilka dni później kurs zahaczył o 17 zł. Znowu super, ale ja znowu nie sprzedałem. Wywaliłem ostatecznie po 15,50 i choć akurat na tej transakcji zarobiłem i jestem sumarycznie z niej zadowolony to dobrze ona obrazuje mój "problem".

2. BMI
Drugi przykład z ostatnich dni - w tym tygodniu, we wtorek rano zauważyłem potencjał na bomi i obkupiłem się po 2,30. Już po południu tego samego dnia był "odpał", na którym jeszcze dokupiłem po 2,34 i na fixie można było wyrzucić po 2,57, a ja oczywiście czekałem niewiadomo na co i się zakisiłem.

To tylko dwa przykłady i to w sumie całkiem udanych inwestycji/spekulacji, ale bywało już że kupowałem w dołku, przeczekiwałem górkę by następnie sprzedać po wielu miesiącach ze sporą stratą dużo niżej. Po prostu umiem zauważyć techniczny dołek, ale kompletnie nie umiem dostrzec szczytu. No więc kluczowe pytanie: jakich wskaźniki pomagają w określeniu szczytu? Bo mam wrażenie, że to zupełnie inna technicznie para kaloszy niż szukanie dołka.

Teraz znowu wywęszyłem wczoraj ładnie dołek tuż przed odpałem na OPG, kupiłem w rejonie 15,30, dziś już 17 zł... fajnie. Tylko skąd mam wiedzieć kiedy sprzedać? Wywalać już? Czekać do 20 zł? A może do 30? Zawsze się boję że sprzeadam za wcześnie i ostatecznie sprzedaję za późno. Może zbyt cierpliwy jestem?


Ciekawy jestem notabene, czy to moja indywidualna przypadłość, czy może więcej ludzi ma podobny problem.

Jest kilka rozwiązań zaistniałego problemu:

Jeśli inwestujesz jako day trader ewentualnie interesuje Cie krótszy horyzont czasowy ustal sobie jakie okoliczności sprawią że puścisz walor - np. pogarszający się sentyment na szerokim przy równoczesnym wypalaniu się dynamiki wzrostów, albo 3 kolejna sesja bez wzrostów( to akurat nie musi oznaczać że dalej ich nie będzie - podaje to jako jakiś przykład) bądź jakiś techniczny sygnał odwrócenia trendu. Jeśli boisz się że nie zachowasz konsekwencji możesz zawsze stawiać TP przy poziomie który uważasz za satysfakcjonujący. Jeśli natomiast inwestujesz na dłużej a boisz się żeby po raz kolejny zysk nie zamienił się w stratę stosuj po prostu kroczące stop losy, bądź przesuwaj je ręcznie i one podejmą za Ciebie decyzje. Skoro nie masz problemów z łapaniem dołków to w najgorszym razie będziesz kasował sobie po kilka procent zysków i celnie zarzucał wędkę po raz kolejny. Stoisz na wygranej pozycji - mnie nie wychodzi najczęściej ani jedno ani drugie

Delikatne podnoszenie i stawianie SL pod ważnymi wsparciami to chyba dobra droga. Tylko musisz być przekonany, że np. twoja tanio kupiona, niedowartościowana spółka w związku z rosnącym WIGiem idzie w rejony optymalnego wg Ciebie kursu.

Mam nieodparte wrażenie, że na AT znasz się nie bardziej niż ja, czyli niemal wcale.
Nie chce mi się wierzyć, że można posiąść wiedzę dotyczącą AT w ten sposób, że potrafisz trafić w dołek ale nie potrafisz znaleźć górki. To trochę tak, jakby kierowca potrafił skręcać samochodem w lewo, ale w prawo zawsze trafiałby w latarnię. Trudne do wyobrażenia.

Podejrzewam, że trafiałeś w dołki przypadkiem, gdyż zacząłeś kupować w odpowiednim momencie na rynku. Przypisywanie tego znajomości AT może być błędem. Być może pomyliłeś hossę z umiejętnościami. Robi tak wielu początkujących.

Moja rada: Nauka, nauka, nauka.

Temat powinien brzmieć inaczej:
Jak sprzedać na lokalnym szczycie ?

A odpowiedź oczywiście nie jest prosta. Sugerowałbym próbę obserwacji swoich emocji gdy kurs rośnie i poszukiwania momentu w którym pojawia się euforia i liczenie ile to już nie zarobiłem wirtualnie.
Nie odnoś tych badań do Orco (bo tutaj czysta technika jak arbitraż w grze) albo obserwacja Paryża live.

P.S.
Najlepsza odpowiedź na pytanie tematu:
Nie sprzedawaj, nigdy nie będziesz miał tego problemu :)

No tak, oczywiście o lokalny szczyt mi chodzi, wychodzę z założenia, że inwestor długoterminowy to taki, któremu nie udała się inwestycja krótkoterminowa.
Co oczywiście nie oznacza, że nie mam jakichś spółek na dłuższy termin... niestety mam.

Ale dla mnie żadne stop lossy i inne wynalazki nie istnieją. Nie mam do tego typu zleceń kompletnie zaufania. Powodem jest przede wszystkim płynność i to nie tylko płynność w sensie średnie dzienne obroty, ale przede wszystkim płynność rozumiana jako brak luk w tabeli. Na naszej giełdzie nawet niektóre spółki z wig20 mają z tym problem.

Najprostszych - średnie ruchome, STS, RSI, MACD, czasami (rzadko) TRIX czy VROC.
No i przede wszystkim wykres w różnych interwałach.
Moja ulubiona formacja to spodek.
Dla spodka wszedłem w OPG (już sprzedane) czy BMI (zakiszone).
Do tego podpieram się wskaźnikami fundamentalnymi (zarówno BMI, OPG jak i MLK c/wk<1), nie lubię przepłacać, no i lubię też poczytać komunikaty ze spółek oraz to co ludzie na forach piszą.
Tylko ja chyba jestem dość nietypowym inwestorem/spekulantem, bo nie czekam tak jak większość na "wybicie". Przeciwnie - kupuję zanim się zbyt mocno wybije. Po wbiciu o 20-30% to już dla mnie za drogo, choć wiem że inni właśnie dopiero wtedy uznają że formacja jest potwierdzona itd. Ma to swoje dobre i złe strony. Ostatni przykład to np. taki herman - obserwowałem od 80 groszy i nie kupiłem, bo uznałem że już dla mnie za drogo (od 50 gr. urosło w 2 dni) - szlag mnie trafiał jak urosło później na 3 zł (prawie 300% w tydzień).
No ale z drugiej strony jakbym czekał np. na MLK na silny sygnał to zamiast po 11,5 wchodziłbym po 15...

Tak po zastanowieniu dochodzę do wniosku, że moje podejście chyba nie pozwala mi zaobserwować tego lokalnego szczytu, bo gdy wchodzę do spółki to poświęcam całkiem sporo czasu (czasami długie dnie) na wcześniejszą analizę i obserwowanie spółki wyczekując na nadażającą się okazję (rekordowy tu był zastal, który obserwowałem przez wiele miesięcy gdy spadał z 5 zł, by ostatecznie kupić po 1,3, to był mój szczyt cierpliwości), a gdy trzeba sprzedawać na lokalnej górce, to zazwyczaj ma się na podjęcie decyzji kilkanaście minut, no maks kilka godzin, a później to już w najlepszym przypadku korekta, czasami bardzo dotkliwa.

Wiesz,pewne prawdy są uniwersalne,a pewne nie wytrzymują próby czasu.Kiedyś handel był papierowy,teraz jest elektroniczny.Kiedyś informacja nie była tak szybko dostępna,teraz jest.
Kiedyś rynek derywatów stanowił ułamek rynku,dzisiaj handel otc(forwardy)to są tryliony $,czyli więcej niż światowy pkb.
Nam się wydaje,że wchodząc na parkiet (Wall Street) wchodzimy do tej samej rzeki.Ludźmi żądzą przecież odwieczne,niezmienne prawidła,wilczy pęd,chciwość,strach.
Tylko,że nie da sie wejść dwa razy...

To tak odnośnie tego oduczenia się(łapania dołków i szczytów).Rynek bessy czy taki jak obecnie(niepewność systemowa) jest bezlitosny dla tej tezy.Wyjątkiem jest Buffett,ale na to trzeba wieczności(cierpliwości).I milionów.

No i oczywiście znowu nie wiem co z tym bomi, czy już sprzedawać, czy czekać na 3 zł, a może nawet dokupywać... mam kompletny mętlik w głowie i żadne wskaźniki mi nic nie pomagają.

A co myślicie o wychodzeniu na raty z inwestycji?
W sensie rośnie to sprzedaję po 10% akcji co kilka groszy, może taka strategia jest najlepsza dla takich sprzedawco-niedorajdów jak ja?

Ty to jesteś taki miłośnik distressed value. A jak widzisz teraz sytuację krótkoterminowo na abm? Dno (na 2.2) już było? Na moje to jeżeli nie ma się ku bankructwu to poniżej dwójki już być nie powinno.