Kiedy szczyt hossy?

A gdzie ten wytwór dostrzegasz? U mnie? To właśnie Ty masz wytwory wyobraźni. Trzeba rozdzielić parę spraw. Gdy się tłumaczy zjawisko ekonomiczne, to się stosuje tzw. ceteris paribus po to aby nie mieszać różnych spraw. Temat dotyczył efektu "zalewania" pięniędzmi rynek przez bank centralny, podczas gdy Ty zacząłęś sie produkować na temat cyklu koniunkturalnego, recesji, deflacji itd. Sprawy mogą się łączyć ze sobą, ale tworzysz nowe tematy. Widocznie nie rozumiesz o czym ja mówię. Masz jakieś w głowie schematy i analogie i coś Ci się tam łączy i wyszło: Aha! cykl koniunkturalny. Proponuję spojrzeć świeższym okiem na to co piszę nie przez pryzmat swojej wiedzy ,tylko logiczny/ekonomiczny sposób rozumowania.

[/quote]

[/quote]Po pierwsze jeśli ludzie mają oczekiwania inflacyjne i są prawidłowe, to model w ogóle się nie zmieni. Ludzie wiedzą bowiem, że FED zwiększa ilość pieniądza, a więc przewidują inflację, a więc ceny natychmiast rosną. Cały proces zostaje po prostu przyspieszony. W rzeczywistym świecie ludzie nie mają doskonałych informacji i cały proces dostosowawczy trwa dłużej.

[/quote]Pierwszy raz słyszę, żeby ludzie mający oczekiwania inflacyjne żądali więcej niż spodziewana inflacja, co wywołuje hiperinflację. To już stek bzdur.[/quote]

[/quote]Z twoich wypowiedzi wynika, że chyba jesteś młody. Ja przeżyłem hiperinflację w Polsce i musiałem dyskutować z swoimi pracownikami na ten temat. Tak w końcówce lat 80, jak i na początku 90 tych. Naprawdę nie jest łatwo. Nasze regulaminy wynagradzania i jakieś premie za inflacje zmieniały się co miesiąc, a czasem częściej Co nie znaczy, że im się nie należały. Po prostu gdybyś ustalał to na dłuższy termin nic by nie grało. Nie życzę Ci przeżycia czegoś takiego. Skąd był popiwek, a i teraz w Niemczech masz co roku negocjacje płacowe. We Włoszech miałeś całe mechanizmy indeksacji płac. Ze znajomością realnej gospodarki u Ciebie słabo, oj słabo.[/quote]

I znowu ten sam problem. Zamiast ściśle spojrzeć na problem, to po prostu widzisz go z punktu widzenia swojej wiedzy/historii. Sytuacja ma się w rzeczywistości tak. Napisałeś:

"W swoim modelu w ogóle nie zakładasz oczekiwań inflacyjnych ludzi, któzy żyją w takim systemie i żądają więcej niż spodziewana inflacja. Na końcu prowadzi to do hiperinfalcji."

Skoro żądają więcej niż spodziewana inflacja, to logiczne jest, że w tym samym momencie spodziewana inflacja rośnie, bo płace są ściśle związane z cenami. Faktem jest, że istnieje i znane jest w teorii tzw. spirala cenowo-płacowa. Gdy podaż pieniądza rośnie o 1% i wywołuje inflację 1%, to indeksacja płac powoduje, że płace rosną jakiś procent na skutek inflacji. Ale ten wzrost płac wywołuje kolejny wzrost inflacji, co znowu zogdnie z indeksacją wywołuje podwyżkę płac. W ten sposób inflacja wynosi nie początkowe 1%, ale np. 5%. Ale niestety mylisz pojęcia: na skutek wzrostu cen podwyżka płac jest spowodowana tym, że ludzie oczekują, że inflacja w przyszłym okresie jeszcze wzrośnie, czyli płace się chcą dostosować do oczekiwań inflacyjnych. A nie podnoszą stawki, bo żądają więcej niż inflacja. Inflacja ma cechę inercji, a więc przez parę lat ma trend. Ten trend jest już oczekiwany. WIęc nie myl tutaj pojęć.

Tylko co z tego? Czy ja w ogóle mówię co się dzieje w środku w krótkich okresach? Nie, mnie interesuje długi okres i o nim pisałem. W krótkim okresie, wzrost podaży pieniądza zwiększa PKB, co wszyscy wiedzą, w długim wywołuje inflację. I tak samo należy spojrzeć na Twój problem. W krótkim okresie mamy inflację przewyższającą nawet nadprodukcję (tak jak w przykładzie nie 1%, ale np. 5%), czyli nadprodukcja zaczyna mieć dodatkowe efekty uboczne. Ale w długim terminie gospodarka wraca do równowagi: skoro ceny rosną powyżej nadprodukcji, to się zmniejszy popyt. Mniejszy popyt prowadzi do mniejszej produkcji. W dłuższym terminie jednak, aby sprzedać towar, przedsiębiorcy będą musieli zmniejszyć jego cenę, tak by usunąć nadprodukcję. Spadek produkcji wywoła mnożnikowy spadek cen i spirala cenowo-płacowa zniknie.

Ale po co mieszać takie sprawy z tematem który podejmowałem? Ze znajomością realnej gospodarki u Ciebie słabo, oj słabo - dokładnie poducz się trochę.

Dlaczego

?

Odpowiedź prosta.

1. liczba ludności rośnie, co istotnie zwiększa PKB
2. im więcej personelu jest zaangażowanego w badania, rozwój technologii, tym więcej tej technologii, a ta zwiększa realny PKB. Więcej ludzi to także więcej pomysłów i wieksze prawdopodobieństwo nowych odkryć.

Z tym równaniem nie należy się kłócić (a tym bardziej nazywać "pomysłem"), tylko przyjąć z pokorą, bo jest udowodnione empirycznie.

Zgadzam się w pełni, że wraz z rozwojem technicznym idzie coraz większa liczba odkryć i wynalazków. Zwiększenie populacji z pewnością może skutkować zwiększeniem produkcji, no bo w jakiś sposób trzeba zaspokoić potrzeby tych rzesz ludzi.

Natomiast zwiększenie produkcji niekoniecznie musi się odbywać poprzez zwiększenie zatrudnienia. Wzrost mocy produkcyjnych można osiągnąć przecież poprzez zwiększenie kwalifikacji załogi i zainwestowanie w efektywniejszy sprzęt co przełoży się na wzrost wydajności pracy przy nadal tym samym zatrudnieniu. Stąd wyrażenie

większa produkcja = większe zatrudnienie

nie jest dla mnie do końca prawdziwe. Równocześnie jestem pewien, że są obszary gdzie nie da się (na razie) zwiększyć mocy produkcyjnych inaczej niż poprzez zwiększenie zatrudnienia - wszystkie te, gdzie zdolności manualne człowieka są niezbędne a nieopłacalnym byłoby rozbicie ich na szereg prostszych procesów. Bardziej realnie jest dla mnie:

wzrost populacji = zwiększenie produkcji

Zastanawiam się właśnie czy aby na pewno rozwój technologii musi owocować zwiększeniem produkcji. Kiedyś potrzebowałem: zegarka, kalkulatora, telefonu komórkowego, notatnika, dyktafonu, aparatu fotograficznego, dziś w większości przypadków wystarcza zupełnie smartfon albo tablet. Akurat tutaj rozwój technologii doprowadził do pewnej unifikacji i wypieranie całej grupy produktów przez jeden najnowocześniejszy. Stąd z 6 różnych producentów zostaje 1 - smartfonów/tabletów itd.

Aha. Lubię czytać Twoje posty zwłaszcza te nieokraszone emocjonalnie, więc jeśli mógłbyś odnieść się do tego:

jakimiś ciekawymi linkami to z przyjemnością przeczytam.

Lajkonik Wam wytłumaczy, że najważniejszą sprawą jest wydajność pracy. Ta rośnie - a chyba z tym się zgodzicie - w wyniku postępu techniczego. Rozumiem, że w to też nie wierzycie i musze dowieść. No cóż np. w 1913 był sobie taki Ford, który odkrył taśmę montażową, co skróciło czas zmontownia auta z 12,5 h do 1,5 h. Koszty się zmnieszyły, więc mógł zwiększyć wynagrodzenia i jeszcze obniżyć ceny. Tak się stało. Społeczeństwo nie tylko nie ucirpiało przez niego, ale i zyskiwało wyższe zarobki realne.

Nie będę drugi raz tłumaczył, że większe pkb to wieksze zatrudnienie, bo każdy inteligentny człowiek wie o co chodzi, nie trzeba tłumaczyć, że nie musi być ta sama proporcja. Jesli tak Wam przeszkadza, to uznajcie to za skrót myślowy.

Ciekawy link jak, prosiłeś (bo ciężko samemu znaleźć i tzreba się wysługiwać mankomaniakiem):

Employment Growth vs GDP Growth

A jak w 2036 General Motors wprowadzi montowanie aut wyłącznie przez roboty i będzie trzeba zwolnic tych, którym Ford stworzył miejsca pracy w montowniach aut, to co wtedy? Co z nimi? Kto ich zatrudni jesli podobny proces będzie przebiegał w innych branżach? Rozumiem, że koszt ich utrzymania mógłby pokryc zysk ze wzrostu wydajnosci pracy uzyskany w wyniku tegoż postepu, tylko problem jest taki, że on zniknie w kieszeni prezesa/udziałowców.

A jak w 2100 wprowadzą zarządzanie firmą wyłącznie przez roboty, to wszyscy będą klepać biedę, bo roboty będą nami rządzić.

Nie podoba się, że ludzie tępi i głupi będą zmuszeni do nauki na wyższym poziomie,by móc prowadzić wyższe stanowiska? Jak się nie podoba, to załóż Dom Opieki Społecznej Dla Niedorozwiniętych i wymyśl im tam jakieś proste obowiązki. Gdyby trudno było ich utrzymać, to puść ich na wolność, poza miasto wyrzuć i tam niech się martwią o życie, wrócą do jaskini. Albo Afryka czy coś. Jak zginą, będzie problem z głowy, bo i tak ludzi jest za dużo na świecie, a natua będzie promować intelignetniejszych, więc w sumie kiedyś będą sami jajogłowi z robotami n murzynów. Mnie odpowiada.

No comment.

Co tylko świadczy o Twojej przytomności czytania moich kom - Podałem linka wcześniej.



To nie jest model cyklu kon. Może go wywołać, ale co z tego? Efekt końcowy stanowiła inflacja a nie deflacja czy recesja albo jeszcze hiperinflacja wynikająca ze spirali cenowo-płacowej - to pomieszanie z poplątaniem.



Pomieszania z poplątaniem ciąg dalszy. Opisałem model do chwili aż znika nadprodukcja. Efektem była inflacja. Nie pisałem co się dzieje dalej. Błądzisz coraz bardziej.



Jesli produkcja jest na poziomie naturalnym, czyli potencjalnym, i nagle FED zwiększa podaż pieniądza, to efektem jest tylko inflacja, ale poprzedza ją okres boomu. Gdy więc cała kasa wraca do FED, to następuje lustrzane odbicie sytuacji, czyli deflacja, którą poprzedza recesja. Dlaczego ogromna? Bo podwójna. Spadek nadprodukcji, którą zastąpi inflacja, to po prostu osłabienie gospodarki. Ponadto nastąpi czasowe przestrzelenie, tzn. dojdzie do spirali cenowo-płacowej i dalszego spadku produkcji poniżej potencjalnej. To właśnie wtedy powstaje okres tzw. stagflacji, gdy PKB spada a inflacja rośnie. Ponieważ jednak pieniądze stopniowo powracają do FED, to co się dzieje? Jest jeszcze gorzej, bo pieniędzy w rynku jest coraz mniej. Mechanizm kreacji pieniądza bankowego się zawiesza. Skoro podaż pieniądza spada, stopa procentowa rośnie. Skoro rośnie, to inwestycje i konsumpcja i cały popyt spada. Deflacja jest skutkiem wzrostu stopy proc. Gospodarka wchodzi w megarecesję. Później oczywiście powraca stopniowo do równowagi, gdy popyt będzie wolniej spadał od dochodu w wyniku deflacji (ogólniej: spadku inflacji). W końcu popyt zcznie rosnąć, a dochód po nim. I zacznie się nowy cykl. Tylko nie myl znowu tematów. Tutaj pojawia się teoria cyklu, bo państwo już samo nie ingeruje w gosp. Więc normalne, że cykl się pojawi - w tym przypadku został wywołany ingerencją państwa. Ale równie dobrze mogły być inne wstrząsy.

Jak nie wierzysz, to poczytaj o Japonii. Tam na początku lat 90 właśnie podobny mechanizm nastąpił. Mega recesja spowodowana najpierw spadkiem podaży pieniądza, później deflacją.

No napisał sobie chłopczyna artykulik, powtarzając te same frazesy, nie mając wiedzy o zmianie podaży pieniądza Japonii. Stopa wzrostu podaży pieniądza z końca lat 80 to 11%, potem nagle spadła do 2,5% i niżej. I stąd zwałka. Jak doszło do deflacji, to popyt konsumpcyjny był mizerny (pieniądz w przyszłości wart więcej), woleli oszczędzać. A tak w tajemnicy - to Japończycy to takie skneruski co to lubią oszczędzać, to pogłębiło kryzys.



Popyt na pieniądz zależy m.in. od dochodu. Im więcej ludzie zarabiają, tym więcej potrzebują kasy. Więc jak rośnie dochód, to i tak trzeba wrzucić kasę na rynek, bo ona zwyczajnie się wchłonie. Dlatego właśnie FED nie będzie nigdy powodował sytuacji, że cały wydrukowany pieniądz wróci do niego. To co wraca, znowu wypuszcza w rynek - proste. Nie trzeba więc ciągle drukować. Ważne tylko żeby nowy pieniądz wchłonął się w tym czasie. Jak byłby problem, to FED zawsze może trochę ścisnąć, tj. zwiększyć rezerwy.

W sumie już kreacja pieniądza bankowego powoduje, że w rzeczywistości jest go więcej, choć niematerialnie. To wszystko krąży.

A badania naukowe, edukacja? Temat rzeka - ryzyko też jest, ale raczej warto.

No weź rusz się leniu i przejrzyj poprzednie strony, hehe.

W Izraelu dzisiaj leje się krew. Są na granicy przebicia dołka
Myślę, że w średnim terminie przebijemy go na wszystkich giełdach (DAX już to zrobił). Ale w spadki po 5-6% dziennie jakoś trudno mi uwierzyć. Zbyt mało urośliśmy przez półtora roku, żeby nadal przeceniać się w takiej skali.