portfel inwestycyjny

20 % trzymasz w kruszcach i walucie bo boisz się że u nas będzie podobnie jak na Cyprze?

Też nie znam przyszłości ale zdroworozsądkowo myśląc sytuacja gospodarcza Polski chyba nie wymaga zabierania ludziom pieniędzy z ich kont.W dodatku na Cyprze zabrano/zabierze się jedynie tym których stan rachunku przekracza 100 000 euro zatem nawet biorąc pod uwagę taki scenariusz, wydaje mi się że zabezpieczanie kapitału pod tego typu zajście nie jest potrzebne - chociaż pewnie niektórzy na Cyprze mysleli podobnie jak ja i źle na tym wyszli

Portfel godny uwagi, jednak gdybym miał twarde postanowienie odkładania na emeryturę, czyli inwestowania w perspektywie kilkudziesięciu lat, skupiłbym się tylko na dwóch pozycjach:
- WIG20 np. ETF lub kontrakty terminowe lub fundusze odzwierciedlające zachowania indeksów,
- obligacjach skarbu państwa.

O tutaj o tym pisałem:

www.stockwatch.pl/forum/wpisy-...

PS. Jeżeli byłaby taka możliwość, a pewnie taka występuje to np. zamiast etfu na WIG20 wybrałbym indeks giełdowy w kraju, w którym jest najlepsza struktura demograficzna czyt. społeczeństwo jest "młode", mam na myśli np. taką Turcję czy Brazylię.

Kwiecień na giełdzie nie był optymistyczny. Ja jednak obserwując zniechęcenie inwestorów miedzy innymi na forum stockwatcha oraz bazując na ankiecie inwestorów ze strony stowarzyszenia inwestorów indywidualnych sądzę ze możemy oczekiwać lepszego okresu dla inwestorów posiadających akcje

Dzisiaj dokupiłem akcji Krakchemii po kilkunastoprocentowym spadku za 5,9, przeważając ją znacznie w portfelu. Skłoniła mnie do tego przecena związana z publikacją danych finansowych (słabych), oraz informacja o skupie akcji. Kiedy dzisiaj otwierałem komunikat bardzo się zaskoczyłem że informacja o skupie była na otarcie łez po słabych danych finansowych. Pomyślałem sobie że to nieuczciwe zagranie ze strony spółki (wcześniej przy danych rocznych p Mazgaj sugerował bardzo dobry okres z zyskiem ponad 10 mln zanim został zaprezentowany raport).
Raporty kwartale są czasem lepsze czasem gorsze, jeden zły kwartał nie przekreśla w mojej opinii tej spółki tym bardzie w 2012 trafił im się też taki okres, więc uznałem to jako okazję do zwiększenia pozycji.
Ciekawszą sprawą jest kwestia skupu. Wysoka cena - 10,2 wydaje się być bardziej na rękę akcjonariuszom niż samej spółce. jestem przekonany że choć zebranie 1 mln akcji z rynku w obrocie giełdowym nie byłoby łatwe (średni wolumen dzienny z ostatnich 6 m-cy to 14 tyś) to cena byłaby zdecydowanie niższa. Jeśli ja działając w interesie spółki miałbym skupować akcje to starałbym się to zrobić możliwie spokojnie i systematycznie (np jak robi to np Pelion) a nie w jednym strzale pakować się po uszy we własne akcje z ceną zdecydowanie wyższą niż cena rynkowa. Jeśli te akcje nie zostaną umorzone szybko to będą bruździć przy wynikach spółki (trzeba będzie zmienić ich wycenę z 10,2 do 6,12 czyli odpisać z kapitałów 4 mln bez zmniejszania ilości akcji). Spółka ma dodatkowo problemy z generowaniem gotówki, która utyka w zapasach i należnościach (I kw 2013 był pod tym względem lepszy). Sądzę jednak że na ten skup spółka będzie potrzebowała zewnętrznego finansowania, chyba że zmieni się drastycznie sytuacja w kapitale obrotowym.
Dlaczego więc spółka zdecydowała się na taki krok? Nie jest tajemnicę że p Mazgaj i Alma chcę wyjść ze spółki. Ciężko jest jednak wyjść z takiej inwestycji gdy ma się 55% akcji i zadeklarowało się że nie sprzeda się akcji poniżej 10 PLN, gdy nie ma chętnego inwestora branżowego (fundusz raczej żaden Krakchemii nie kupi bo to ani spółka innowacyjna ani spółka której potrzebna jest restrukturyzacja). Wypłacanie dywidendy to też nie sposób na szybki wzrost kursu w 2012 dywidenda wyniosłą 8% i nie był to impuls do dalszego szybkiego wzrostu kursu (wzrost kursu to koniec 2012), dodatkowo może istnieją jakieś regulacje podatkowe faworyzujące transakcje kupna/sprzedaży ponad dywidendami. Więc może rozwiązaniem byłby skup giełdowy? to pewnie byłoby dobre dla mniejszościowych akcjonariuszy jak jednak wyglądałby p Mazgaj i jego Alma gdy musiałby raportować zejście poniżej 50% w akcjonariacie Krakchemii, (gdyby nie sprzedawał to pieniądze z Krakchemii trafiałyby do wszystkich innych tylko nie do niego, a wydaje się że jego spółki na nadmiar gotówki nie narzekają). Więc padło na rozwiązanie salomonowe - wezwanie, które wezwaniem oficjalnie nie jest. Myślę że cena 10,2 sprawi że każdy (w granicach rozsądku)na taką ofertę odpowie, czyli że układ sił w spółce zostanie zachowany, a daje szansę na przekonanie rynku że godziwą wartością akcji Krakchemii jest bliższa 10.2 a nie 6,12 i wtedy p Mazgaj mógłby sprzedać swoje akcje np za 10 PLN do TFI i OFE.
Ktoś jednak na takim rozwiązaniu straci. W mojej opinii jest to po pierwsze spółka, która przeznaczy na skup 10,2 mln z pieniędzy, których w mojej opinii aktualnie nie posiada. Na marginesie dodam że lubię skupy akcji przeprowadzane przez spółki z ceną poniżej wartości księgowej. Wtedy taki zabieg jeszcze bardziej obniża współczynnik C/Wk. Tu przed skupem możemy mieś spółkę z C/Wk poniżej 1 a po skupie C/Wk powyżej 1 i kilka innych wskaźników zmienionych na gorsze zwłaszcza związanych z zadłużeniem kapitału, choć z drugiej strony powinny wzrosnąć wskaźniki wykorzystania kapitału. Drugą stratną grupą są inwestorzy indywidualni. jeśli np miałbym 500 akcji Krakchemii i mieszkał w mieście gdzie nie ma POK-u mojego biura i POK-u Bosia to bardzo poważnie zastanowiłbym się czy nie lepiej sprzedać akcji Krakchemii, niż zmarnować dzień lub dwa plus kilkadziesiąt PLN na załatwienie wszystkich formalności związanych z tą operacją. Z punku widzenia takiego inwestora duuuuzo lepszym rozwiązaniem byłoby 1.02 PLN dywidendy (+/- podatek).
Ja mam Krakchemię na rachunku IKE w Bosiu i sądzę ze mogę zaryzykować przeprowadzenie takiej operacji(pan na infolinii poinformował mnie że ta operacja najprawdopodobniej będzie do zrealizowania bez dodatkowych kosztów przy pomocy platformy internetowej). Liczę więc że jak najwięcej osób nie odpowie na tę ofertę:)

Dzisiaj zakończyłem przygodę z akcjami IDEI TFI. Przygoda to nieszczególna, gdyż straciłem ponad 40% zainwestowanego kapitału. Co skłoniło mnie do takiego kroku: po wynikach za 1 kw 2013 zrobiłem małe podsumowanie wyników spółek portfelowych. Obok pozytywnych zaskoczeń jak Pelion czy Asbis wytypowałem spółki, które nie radziły sobie najlepiej np Idea czy Impel. Mam takie założenie że staram się dokonywać przeglądu portfela po wynikach kwartalnych.
Idea wypadła z mojego portfela nie tylko przez słabe wyniki ale przede wszystkim przez bardzo złe otoczenie, wyniki były jedynie kroplą, która przepełniła czarę. Odpływ klientów, odchodzenie dystrybutorów, rezygnacje osób zarządzających funduszami i towarzystwem oraz olbrzymie straty praktycznie wszystkich funduszy otwartych spowodowały że w mojej opinii Idea w najbliższych latach może pożegnać się z marzeniami o doścignięciu czołówki.
Ciągle jestem jednak przekonany, że uda jej się dostosować koszty do wartości obecnie zarządzanych aktywów i w najbliższym czasie spółka wyjdzie nad kreskę. Nie będą to jednak wyniki szczególnie wysokie. Zarządzanie funduszami jest zajęciem gdzie o sukcesie decydują efekty skali lub też ponad przeciętne stopy zwrotu. W moim odczuciu Idee nie czeka nagły przyrost aktywów ani nie czeka nagła poprawa wyników inwestycyjnych (tym bardziej że cieniem dla historycznych wyników będzie kładł się tragiczny rok 2012).
Spółkę kupiłem w kwietniu 2012 za 4,1. Kupiłem ją bo: wysoki poziom dywidendy (35 groszy za 2011), biznes bez ryzyka niespłynięcia należności, bardzo małe zapotrzebowanie na kapitał obrotowy, P/E poniżej 10, szybki wzrost aktywów, bardzo dobre wyniki inwestycyjne, niższa wycena wskaźnikowa w zestawieniu z Querqus TFI, przekonanie że środki wpłacone do TFI charakteryzują się dużą bezwładnością (wpłacone do TFI trudno z niego wypływają). Następnie pojawiła się fala informacji związana z jakością portfela funduszy. Po znacznym spadku w lipcu dokupiłem akcji za 2.01 ( nauczka: nie kupować spadającego noża). Dlaczego dokupiłem: byłem przekonany że pomimo złych informacji, aktywa zarządzane (bo od nich zależy wynik TFI) pozostaną na porównywalnym poziomie.
Tak się jednak nie stało. Przychody i aktywa pod zarządzaniem znacznie spadły. W chwili obecnej nie widzę szans przed spółką do dołączenia bo czołowych TFI w Polsce.

Ja bym bety w ogóle nie brał pod uwagę do wyznaczenia kosztu kapitału własnego. Model CAPM mimo całej swojej popularności, uważam że jest idiotyczny. Beta sprawdza zależność (korelację) indeksu i kursu akcji, a więc przy zerowej korelacji, tj. w sytuacji gdy kurs spółki skacze bez ładu i składu, beta zakłada, że inwestycja w akcje tej spółki nie posiada ryzyka... A kurs akcji może zmieniać swoją wartość +100% w jeden dzień, - 50% w drugi dzień, i tak dalej, a jeśli nie występuje korelacja z indeksem to nie występuje też ryzyko. No naprawdę...

A po co komplikować, jak znacznie lepszą od bety miarą ryzyka jest samo odchylenie standardowe, a najlepszą już w ogóle spojrzenie fundamentalne na biznes i własna ocena ryzyka.

Niemniej, na studiach bezrefleksyjnie tłuką, że beta jest miarą ryzyka rynkowego, ale jak to, rynkowego? No okej, skoro walor porusza się w oderwaniu od trendów panujących na rynku to znaczy, że ryzyko rynkowe nie istnieje, ale o czym mi to mówi w kontekście kosztu kapitału? Istnieje jeszcze ryzyko specyficzne, którego CAPM nie uwzględnia. Poza tym to podział czysto teoretyczny. I mniejsza jak kto to liczy i na co to dzieli, ryzyko całkowite powinno wyrażać się bezwzględną zmiennością kursu. I właśnie, moim zdaniem też błędem jest patrzenie na same stopy zwrotu, które jeśli są ujemne oznaczają, że koszt kapitału własnego jest ujemny? Ja bym badał zmienność za okres, bo raz, że jak coś spadło to nie oznacza, że będzie spadało dalej, a dwa, jak spada i jak tracisz, to nie oznacza, że nie ponosisz kosztu alternatywnego - koszt ponosisz zawsze, przynajmniej w świecie, w którym istnieją aktywa wolne od ryzyka i istnieje inflacja (która w prostym przełożeniu mogłaby być miarą kosztu rezygnacji z konsumpcji).

Beta sprawdza się może w konstrukcji portfela, ale na pewno nie w liczeniu kosztu kapitału własnego i w wycenie spółek. Zresztą, wystarczy popatrzeć na wyceny domów maklerskich, większość z nich jako betę zawsze przyjmuje 1. Oni jej nawet nie liczą... Ale podają, no bo jak to by wyglądało, spółkę wyceniać i nie liczyć bety?! skandal.

W mojej opinii model wyceny oparty na przepływach pieniężnych ma sporo wad. Pierwszą jest zbyt duże znaczenie przypisywane do roku poprzedniego. W przypadku Krakchemii super wyniki za 2012 są ekstrapolowane w przyszłość, gdyby spółka w 2012 zarobiła 5 mln (co przecież również było możliwym) to wycena prawdopodobnie zjechałaby o 50% w dół, a przecież mógłby być to jednorazowy wynik.
Drugim problemem w moim odczuciu jest kwestia kosztu kapitału własnego. Jest on w mojej ocenie stanowczo za niski. Po pierwsze zakładamy że stopa wolna od ryzyka będzie od teraz do zawsze równa 3,3% (jak ktoś ma kredyt hipoteczny to pewnie się z tego cieszy ja sądzę ze tak zawsze nie będzie). Drugą sprawą jest premia za ryzyko związane ze spółką. Jest oczywistym że spółka o becie 0 jest aktywem wolnym od ryzyka tylko w modelu. Przyjęcie na chwilę obecną w mojej opinii współczynnika beta na poziomie 1 nie rozwiązuje sprawy.
Przyjmijmy spółkę wycenianą P/E równy 7, załóżmy:
1)ze dla tej spółki zysk netto odpowiada wolnym przepływom pieniężnym (raczej niekonserwatywne założenie),
2)koszt kapitału przy becie 1 to 8,8%
3)spółka nie korzysta z długu wiec WACC to 8,8% (konserwatywne założenie)
4)skoro nie korzysta z długu to zysk netto powinien wzrosnąć - my zostawiamy go bez zmian (konserwatywne założenie)
5)spółka w przyszłości nie będzie zwiększać wolnych przepływów (konserwatywne założenie)

spróbujmy oszacować modelową wartość spółki przy zysku 10 mln
10/0,088 = 114 mln

otrzymana wartość jest o 100% wyższa od bieżącej wyceny, P/E sugeruje wycenę na poziomie 70 mln, a model w mojej opinii bazuje na bardzo konserwatywnych założeniach.
Czy to cały rynek się myli wyceniając spółkę tak nisko czy błąd jest w modelu? W mojej opinii to ta druga opcja. Co więcej, zaryzykuje taką tezę: ze taki model wycenia lepiej spółki dla których kapitalizacja do wolnych operacyjnych przepływy pieniężne nie jest znacząco niższe niż 1/koszt kapitału" - jak będą wyższa to wycenę będzie można "nadrobić" lepszymi przepływami w latach przyszłych, bądź szybszym tempem wzrostem przepływów w okresie rezydualnym. (Nigdy ani tego nie sprawdzałem ani o tym nie myślałem ale ta zależność wydaje się fajna)
W prezentowanej w kronice wycenie Krakchemii wartość spółki wyjdzie jeszcze wyższa niż w tym przykładzie tak pewnie z 4 razy wartość obecna (co dobitnie pokaże moje zdolności analityczne:)):
10/(5,7-2) - 40 = 230 mln
Wychodzi z tego że w modelu takim można bardzo łatwo zawyżyć aż do absurdu wycenę spółek. Myślę że w obecnych czasach (niskie wyceny P/E i niskie stopy procentowe) z takimi problemami borykają się notorycznie biura maklerskie przedstawiając rekomendacje (kilka lat temu z tego co pamiętam standardem był 3% wzrost przepływów po okresie prognozy, dziś już tak nie jest). Dlatego czytając rekomendację chyba lepiej większą wagę przykładać do części opisowej i analizy wrażliwości niż do finalnej wyceny spółki.
Co do samej idei modelu to pomimo swoich wad jest on powszechnie obowiązujący i dobrze jest go znać z jego zaletami i wadami.
Na marginesie: Dla biur maklerskich, żyjących z prowizji, fajnie jest mieć narzędzie gdzie praktycznie zawsze (w zależności od założeń) można wygenerować rekomendację kupuj (nie kwestionuje tu rzetelności rekomendacji tylko zwracam uwagę na fakt plastyczności modelu).

wczoraj odbyło się, a raczej zostało dokończone nadzwyczajne walne zgromadzenie akcjonariuszy firmy POZBUD. Uchwalono na nim 3 emisje akcji i nie uchwalono jednej emisji warrantów na akcje. Myślę ze przed spółką bardzo ciekawy okres nie tylko biznesowy ale również właścicielski.
Krótkie przypomnienie sytuacji:
-spółka przeżywa stagnację przychodów i niewielki regres wyników (cały czas zarabia)
-spółka działa w bardzo konkurencyjnej branży, przeżywającej spowolnienie
-spółka stara się szukać nowych rynków zbytu (wejście w produkcje podług, sprzedaż zagraniczna)
-spółka w 2012 pozyskała mega kontrakt na rewitalizację linii kolejowej (chyba będą odnawiać dworce) czy sobie poradzi? i z jaką marżą będzie ten kontrakt realizować?
-myślę ze dużo łatwiej wyprodukować okna niż je sprzedać
-myślę że połączenie spółek będzie korzystne dla Pozbudu, Baumal to okna pcv Pozbud drewniane wiec sądzę, że efekty synergii wystąpią.

W kwietniu 2013 spółka zawarła z firmą Baumal z New Connect umowę. Na marginesie w 2012 Baumal odkupił od Pozbudu nieruchomość za 9,5 mln PLN a obie firmy współpracują ze sobą od co najmniej 2010 ryku. Pozbud kupi Baumal a główni akcjonariusze Baumala obejmą akcje POZBUDU. Stosunek jest taki 1 akcja Baumal 1,5 akcji Pozbudu. Baumal ma 6,6 mln akcji więc jak wszyscy Baumalowcy będę chcieli wymienić swoje akcje na Pozbud to potrzeba będzie 6,6 *1,5 =9,9 mln. Stąd taka wielkość emisji H. Nadzwyczajne walne uchwaliło również emisje akcji serii F - cena nie mniej niż 4 PLN preferencje dla dotychczasowych udziałowców, ilość 1,95 mln i serii G - cena ta sama co seria F ilość 1,45 mln oferowane według uznania zarządu. Nie przeszła uchwała przydzielająca warranty subskrypcyjne akcjonariuszom, sprzedającym akcje aby pokryć wpłaty na nową emisję, czytaj: jak rodzina Andrzejaków nie będzie miała funduszy zakup akcji nowej emisji i sprzeda część posiadanych akcji to dostanie za taką transakcję warranty na akcje kolejnej emisji.Emisja F w mojej opinii służy rodzinie Andrzejaków a emisja G w sytuacji możliwości utraty kontroli nad spółką będzie pewnie przez nich objęta.
W takiej sytuacji Adrian Baum będzie miał 5,13 * 1,5 = 7,7 mln akcji Pozbudu, czyli indywidualnie będzie największym akcjonariuszem. Na ostatnim zgromadzeniu rodzina Andrzejaków zarejestrowała 9,24 mln głosów. W akcjonariacie są instytucje finansowe z kilkoma milionami głosów.
Zarówno Baumal jak i Pozbud są firmami rodzinnymi a współpraca obu spółek trwa nie od dziś. Myślę ze łączą je dobre relacje o czym może świadczyć ten raport:

Raport bieżący nr 34/2010

Podstawa prawna:
Art. 56 ust. 1 pkt 1 Ustawy o ofercie - informacje poufne

Zarząd POZBUD T&R S.A. z siedzibą w Luboniu informuje, iż zawarł porozumienie o współpracy z Baumal sp. z o.o. z siedzibą w Mosinie, w przedmiocie:

- zakupu przez POZBUD T&R S.A. stolarki PCV i aluminiowej od Baumal sp. z o.o. za kwotę 7 mln PLN do końca roku 2010

- zakupu przez Baumal sp. z o.o. stolarki otworowej drewnianej od Pozbud T&R S.A. za kwotę 6 mln PLN do końca 2010 roku

Powyższe porozumienie ma na celu uzyskanie efektu synergii wyżej wymienionych spółek, poprzez zastosowanie outsourcingu dla niepriorytetowych segmentów produkcji. Pozwoli to na pełniejsze wykorzystanie potencjału Spółki w pozostałych segmentach działalności.

Zarząd Pozbud T&R S.A. informuje jednocześnie o zaprzestaniu produkcji stolarki PCV.

Zarząd Emitenta dokonał oceny charakteru przekazywanej informacji i stwierdził, że informacja może w istotny sposób wpłynąć na cenę instrumentów finansowych Emitenta tzn. że spełnia kryteria informacji poufnej zdefiniowanej w art.154 Ustawy o obrocie instrumentami finansowymi

Nie przeszkadza to jednak wysnuć scenariusza w którym nastąpi przepychanka w akcjonariacie i walka o wpływy w spółce. Wydaje mi się ze gdyby rodzina Andrzejaków po zakończeniu 3 emisji posiadała 11 mln głosów to Adria Baum teoretycznie byłby wstanie zebrać o 3,3 mln głosów więcej, od rodziny Andrzejaków, od podmiotów finansowych i uzyskać przewagę w akcjonariacie (na ostatnim walnym było prawie 9 mln akcji podmiotów finansowych) a wtedy doszłoby do zmian w zarządzie. Dlaczego miałoby dojść do takiej sytuacji? Myślę że Pan Baum nie oddaje swojej firmy z uśmiechem na ustach i pewnie nie chce być tym drugim w akcjonariacie.
Na dalszy rozwój wypadków przyjdzie pewnie poczekać klika miesięcy na razie rozpatruję tą transakcję biznesowo: jako korzystną lecz z uwagi na silne wcześniejsze powiązania spółek jako nieprzejrzystą.

We czwartek dokupiłem do portfela akcje Kruszwicy. Kruszwica znajduje się w moim przekonaniu przy dolnym ograniczeniu kanału wzrostowego. Wydaje mi się ze niedługo Kruszwica stanie w bardzo ciekawym technicznie punkcie
1 trwający od listopada 2012 roku ruch wzrostowy
2 opór wyznaczonym lokalnymi szczytami na poziomie 35 pln
3 linią zapoczątkowanego w 2011 trendu spadkowego

w przypadku pozytywnego zachowania kursu oczekuje ruchu w górę o kilkadziesiąt procent. W przypadku negatywnego scenariusza wydaje mi się ze twardym dnem będą okolice 26 pln (poziom istotny dla spółki od 2003 roku). Mam pewne obawy związane z inwestowaniem przeciw głównemu trendowi, obawy te potęguje oczekiwana przez mnie korekta ruchu wzrostowego na polskich akcjach. Tym niemniej fundamentalnie jestem przekonany do tej spółki (kujawski to dla wielu substytut słowa olej, spółka corocznie dzieli się zyskami, restrukturyzacja w 2012, stabilizacja cen rzepaku na światowych giełdach, wzrost produkcji rzepaku w UE, dobre perspektywy zbiorów dla Polski)