CCENERGY [CCE]

ktos to moze przetłumaczyc?

c) podwyższenie kapitału zakładowego Karen w drodze emisji nie mniej niż 786.000.000 akcji po cenie emisyjnej 0,50 PLN (pięćdziesiąt groszy) i zaoferowanie ich – z pozbawieniem prawa poboru nowych akcji dotychczasowych akcjonariuszy

Prokuratorzy apelacyjni w Szczecinie, Warszawie i Poznaniu nadesłali informacje wraz ze swoją oceną o postępowaniach prowadzonych w podległych im prokuraturach będących przedmiotem zainteresowania pana posła Tadeusza Wity w następstwie skierowanego do niego pisma pana Z. N.

Prokurator apelacyjny w Szczecinie poinformował, że w podległej mu Prokuraturze Okręgowej w Szczecinie prowadzono postępowania:

1. VI Ds 5/03 - wszczęte w dniu 17 stycznia 2003 r. na skutek zawiadomienia generalnego inspektora informacji finansowej.

Przedmiotem śledztwa było podejmowanie w 1999 r. w Stargardzie Szczecińskim i Koszewku czynności polegających na obrocie za pośrednictwem banków w oparciu o fikcyjne umowy cywilnoprawne środkami finansowymi znacznej wartości w kwocie 4 955 800 USD (19 823 200 zł), pochodzącymi z korzyści związanych z popełnieniem czynu zabronionego, które to czynności w postaci dokonywania fikcyjnych rozliczeń miały na celu udaremnienie stwierdzenia przestępczego pochodzenia tych środków, tj. czyn z art. 299 § 1 K.k. w zb. z art. 299 § 5 K.k. w zb. z art. 299 § 6 K.k. w zw. z art. 11 § 2 K.k.

W toku przedmiotowego śledztwa w dniu 9 października 2003 r. J. R. przedstawiono zarzut popełnienia czynu z art. 106 K.k.s. w zw. z art. 6 § 2 K.k.s., zaś w dniu 23 grudnia 2003 r. podobny zarzut przedstawiono także K. S. Dokonanie oceny zdarzeń będących przedmiotem śledztwa wymagało m.in. wykonania czynności w drodze międzynarodowej pomocy prawnej, o co wystąpiono, po czym śledztwo zawieszono w dniu 30 czerwca 2005 r. do czasu uzyskania żądanych materiałów z Księstwa Liechtensteinu i Szwajcarii.

Decyzją z dnia 30 czerwca 2005 r. jednocześnie częściowo umorzono śledztwo VI Ds 5/03 na podstawie art. 17 § 1 pkt 1 K.p.k. wobec braku danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie popełnienia przestępstwa w zakresie, w jakim dotyczyło ono podania nieprawdy odnośnie do zakupu niektórych maszyn i urządzeń pochodzących z Zakładów Mechanicznych w Gorzowie Wielkopolskim w upadłości (dawny Ursus) w deklaracji dla podatku od towarów i usług VAT za wrzesień 2001 r., złożonej w Urzędzie Skarbowym w Stargardzie Szczecińskim przez Texass Ranch Company sp. z o.o., przez co narażono Skarb Państwa na uszczuplenie podatku od towarów i usług w kwocie 169 012,58 zł, tj. o czyn z art. 56 § 1 K.k.s.

Po otrzymaniu materiałów pomocy prawnej i ich analizie zawieszone śledztwo podjęto, kontynuując je pod sygn. VI Ds 12/09. W dalszym toku śledztwa J. R. i K. S. uzupełniono przedstawione wcześniej zarzuty (m.in. o czyny z art. 56 § 1 K.k.s., art. 62 § 2 K.k.s., art. 76 § 1 K.k.s.), a następnie w dniu 3 marca 2009 r. materiały w dotyczącym ich zakresie wyłączono do odrębnego postępowania o sygn. VI Ds 16/09 i skierowano przeciwko nim akt oskarżenia do Sądu Rejonowego w Stargardzie Szczecińskim.

W dniu 25 czerwca 2009 r. przed właściwym sądem obaj oskarżeni przyznali się do popełnienia zarzucanych im czynów, odmówili składania wyjaśnień i złożyli wnioski o wydanie wyroku skazującego w trybie art. 387 § 1 K.p.k., którym to wnioskom prokurator się nie sprzeciwił, albowiem w zakresie wymiaru kary były one zbieżne z propozycjami oskarżyciela. Sam jednak fakt przyznania się oskarżonych do popełnienia zarzucanych im czynów oraz prawomocnego skazania za nie, wbrew twierdzeniom Z. N., nie jest równoznaczny z ujawnieniem tzw. przestępstwa bazowego do czynu z art. 299 K.k.

W toku śledztwa VI Ds 12/09 dokonano bowiem szeregu ustaleń, które nie doprowadziły do ujawnienia tzw. przestępstwa bazowego dla czynu kwalifikowanego z art. 299 K.k. Przeprowadzono wszelkie dostępne czynności, które mogłyby stanowić podstawę kwestionowania ekonomicznego uzasadnienia przeprowadzonych transakcji i których wyniki byłyby dowodem pozwalającym na ustalenie źródła pochodzenia pieniędzy będących przedmiotem przelewów pomiędzy Texass Ranch Company sp. z o.o. i podmiotami zagranicznymi. Nie udało się też wykazać związku wartości majątkowych, wobec których były podejmowane czynności sprawcze określone w art. 299 § 1 K.k., z czynem zabronionym. Prokurator zapoznał się nadto z zakresem śledztwa prowadzonego przeciwko S. P. przez Prokuraturę Okręgową w Tarnobrzegu, jednak nie stwierdzono łączności obu postępowań i nie ujawniono takich dowodów, które potwierdzałyby zaistnienie przestępstwa bazowego dla czynu z art. 299 § 1 K.k.

W związku z tym postanowieniem z dnia 30 marca 2009 r. śledztwo VI Ds 12/09 w zakresie czynu opisanego w art. 299 § 1 K.k. umorzono na podstawie art. 17 § 1 pkt 1 K.p.k. wobec braku danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie popełnienia przestępstwa. Jednocześnie do odrębnego postępowania wyłączono materiały przeciwko I. Ł., podejrzanej o czyn z art. 271 § 3 K.k. i inne. W późniejszym czasie Z. N. kwestionował zapadłe w sprawie VI Ds 12/09 rozstrzygnięcie, jednak z uwagi na to, że nie wskazywał jakichkolwiek nowych, istotnych okoliczności, prokurator okręgowy w Szczecinie nie znalazł podstaw do kontynuowania tego postępowania.

2. V Ds 50/02 - wszczęte w dniu 23 września 2002 r. w sprawie przedłożenia w 2001 r. w Koszewku i Warszawie przez zarząd spółek prawa handlowego Texass Ranch Company, Royal Grant i Salomon Industries w narodowym funduszu ochrony środowiska stwierdzających nieprawdę dokumentów w postaci wniosków o dofinansowanie budowy farm wiatrowych w celu uzyskania nienależnych kredytów, przyznawanych na preferencyjnych warunkach, w łącznej wysokości 142 000 000 zł, tj. o czyn z art. 297 § 1 K.k. Celem śledztwa było w szczególności ustalenie, czy wnioski, o jakich mowa, zawierały szereg nieprawidłowości, w tym w zakresie parametrów technicznych, ale przede wszystkim wartości planowanej inwestycji, która miała kluczowe znaczenie dla wysokości ewentualnie udzielonego kredytu.

W toku śledztwa zarzuty popełnienia czynów z art. 297 § 1 K.k. przedstawiono J. R., K. S. i J. O., a nadto S. P. zarzut z art. 297 § 1 K.k. w zb. z art. 13 § 1 K.k. w zw. z art. 286 § 1 K.k. w zw. z art. 294 § 1 K.k. w zw. z art. 12 K.k. Wyjaśnienie okoliczności będących przedmiotem postępowania również wymagało wykonania czynności w drodze międzynarodowej pomocy prawnej, co skutkowało zawieszeniem śledztwa do czasu ich przeprowadzenia. Po uzyskaniu żądanych materiałów i ich kompleksowej analizie śledztwo kontynuowano pod sygn. V Ds 18/07, po czym w dniu 28 września 2007 r. podjęto decyzję o jego umorzeniu w sprawie sfałszowania dokumentów w postaci aneksów do umów sprzedaży zawartych pomiędzy ww. spółkami i firmą Mabusa na podstawie art. 322 § 1 K.p.k. wobec niewykrycia sprawcy czynów, a nadto:

1) przeciwko S. P. - o to, że w okresie od maja 2000 r. do 29 sierpnia 2003 r. w Berlinie, Koszewku, Koszewie i Warszawie, działając z góry powziętym zamiarem, wspólnie i w porozumieniu z J. R., pełniącym funkcję prezesa w spółce Texass Ranch Company, J. O. i K. S., prezesami Zarządu Royal Grant SA, w celu uzyskania przez ww. spółki nienależnego dofinansowania budowy farm wiatrowych w formie kredytu udzielanego na preferencyjnych warunkach przez Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Warszawie, działając jako pełnomocnik Mabusa Anstalt z siedzibą w Szwajcarii, zakupił od Hanzeatyckiej Spółki Akcyjnej z siedzibą w Hamburgu 34 komplety elektrowni wiatrowych ET 550 za kwotę około 5 600 000 DM, a następnie w celu fikcyjnego zawyżenia wartości przedmiotowej inwestycji, która to wartość stanowiła okoliczność istotną dla wymiaru wysokości dofinansowania, prowadził negocjacje dotyczące sprzedaży tych elektrowni Pekao Leasing przez Mabusa Anstalt i w dalszej kolejności doprowadził do zawarcia umów leasingowych pomiędzy Pekao Leasing a spółkami Texass Ranch Company i Royal Grant dotyczących 16 kompletów elektrowni wiatrowych za kwotę ok. 15 840 000 DM, przez co umożliwił podanie we wskazanych wnioskach o dofinansowanie niezgodnej ze stanem rzeczywistym i znacznie zawyżonej wartości inwestycji w kwocie co najmniej 142 000 000 zł, wprowadzając w błąd zarząd NFOŚiGW, lecz zamierzonego celu nie osiągnął, gdyż nie doszło do przyznania dofinansowania, tj. o czyn z art. 297 § 1 K.k. w zb. z art. 13 § 1 K.k. w zw. z art. 286 § 1 K.k. w zw. z art. 294 § 1 K.k. w zw. z art. 12 K.k. - na podstawie art. 17 § 1 pkt 2 K.p.k. - wobec braku znamion czynu zabronionego,

2) przeciwko J. R. - o to, że w dniu 28 czerwca 2001 r. w Warszawie, jako prezes Texass Ranch Company sp. z o.o., w celu uzyskania korzyści majątkowej złożył do NFOŚiGW wniosek o dofinansowanie w formie kredytu udzielanego na preferencyjnych warunkach, przedkładając stwierdzające nieprawdę dokumenty co do okoliczności mających istotne znaczenie dla uzyskania takiego kredytu, w ten sposób, że:

- do wniosku załączony został biznesplan, w którym wskazał jako dostawcę i montażystę elektrowni wiatrowych nieistniejącą firmę Mabusa Anstalt ze Szwajcarii,

- w harmonogramach rzeczowo-finansowych przedłożonych wraz z wnioskiem wskazał typ elektrowni wiatrowej ET 550 o mocy znamionowej 0,6 kW produkcji nieistniejącej niemieckiej firmy Mabusa,

- w harmonogramie rzeczowo-finansowym przedłożonym wraz z wnioskiem o dofinansowanie wskazał całkowity koszt budowy 7 elektrowni wiatrowych na kwotę 18 550 000 zł, przez co znacznie zawyżył jej wartość

- czym działał na szkodę NFOŚiGW - tj. o czyn z art. 297 § 1 K.k. - na podstawie art. 17 § 1 pkt 2 K.p.k. - wobec braku znamion czynu zabronionego,

3) przeciwko J. O. - o to, że w dniu 28 czerwca 2001 r. w Warszawie, pełniąc funkcję zastępcy prezesa Texass Ranch Company, złożył do NFOŚiGW wniosek o dofinansowanie w formie kredytu udzielanego na preferencyjnych warunkach, przedkładając dokumenty stwierdzające nieprawdę co do okoliczności mających istotne znaczenie dla uzyskania tychże kredytów, w ten sposób, że:

- do wniosku załączył harmonogram rzeczowo-finansowy, w którym jako producenta elektrowni wiatrowych wskazał nieistniejącą niemiecką firmę Mabusa,

- do wniosku załączył biznesplan, w którym jako dostawcę elektrowni wskazał nieistniejącą szwajcarską firmę Mabusa Anstalt, a koszt inwestycji określił na 18 550 000 zł, znacznie zawyżając jej wartość, tj. o czyn z art. 297 § 1 K.k. - na podstawie art. 17 § 1 pkt 2 K.p.k. - wobec braku znamion czynu zabronionego,

4) przeciwko K. S. - o to, że w okresie od 28 czerwca 2001 r. do 25 lipca 2001 r. w Warszawie, pełniąc funkcję prezesa Zarządu Royal Grant SA, działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej złożył do NFOŚiGW 2 wnioski o dofinansowanie w formie kredytu, przedstawiając dokumenty stwierdzające nieprawdę co do okoliczności, mające istotne znaczenie dla uzyskania tychże kredytów:

- do wniosku z dnia 28 czerwca 2001 r. załączył harmonogram rzeczowo-finansowy, w którym jako producenta wykazał nieistniejącą niemiecką firmę Mabus, a nadto załączył biznesplan, w którym jako dostawcę elektrowni wskazał nieistniejącą szwajcarską firmę Mabusa Anstalt oraz określił całkowity koszt inwestycji na kwotę 18 550 000 zł, znacznie zawyżając jej wartość,

- we wniosku z dnia 25 lipca 2001 r. wskazał moc maksymalną elektrowni niezgodną z ich danymi technicznymi oraz załączył harmonogram rzeczowo-finansowy, określając koszt inwestycji na kwotę 97 650 000 zł, znacznie go zawyżając, oraz w załączonym biznesplanie jako dostawcę i wykonawcę inwestycji wskazał nieistniejącą szwajcarską firmę Mabusa Anstalt, tj. o czyn z art. 297 § 1 K.k. w zw. z art. 12 K.k. - na podstawie art. 17 § 1 pkt 2 K.p.k. - wobec braku znamion czynu zabronionego.

W uzasadnieniu podjętej decyzji podniesiono, że:

- spółka Mabusa Anstalt jest firmą legalnie zarejestrowaną w kwietniu 1993 r. w Liechtensteinie,

- nie zdołano wykazać, iż podejrzani we wnioskach kierowanych do NFOŚiGW świadomie przedstawiali nierzetelne dane,

- wartość elektrowni wskazana we wnioskach do NFOŚiGW była tożsama z wartością wynikającą z umów zawartych przez Pekao Leasing,

- dane zawarte we wnioskach do NFOŚiGW nie miały charakteru ˝ostatecznych˝ ustaleń, będących podstawą podpisania umowy o kredyt - miały one charakter wstępny oraz podlegały negocjacjom,

- na wartość inwestycji wskazaną we wnioskach składał się koszt pozyskania elektrowni oraz koszt ich uruchomienia, w tym budowy niezbędnej infrastruktury technicznej; jeżeli chodzi o kosztorysy związane z budową infrastruktury mającej powstać farmy wiatrowej, przeprowadzone dowody nie wykazały, by zostały one w znaczny sposób zawyżone. Biegli z Polskiego Rejestru Statków oceniali dołączane do wniosków harmonogramy rzeczowo-finansowe i stwierdzili, że prognozowane w nich koszty budowy koniecznej infrastruktury technicznej są zbliżone do średniej krajowej,

- wartość samych elektrowni wiatrowych wskazana we wnioskach jest zawyżona w stosunku do ceny ich nabycia przez firmę Mabusa Anstalt, jednak - według części dowodów - Mabusa Anstalt zobowiązała się do realizacji całego przedsięwzięcia, a więc nie tylko dostarczenia elektrowni, ale także przygotowania ich do użytku, co mogło stanowić uzasadnienie ich wyższej ceny (co do tej okoliczności istnieją rozbieżności, wobec których nie sposób ustalić jednoznacznie stanu faktycznego).

Jednocześnie do odrębnego postępowania wyłączono materiały dotyczące umów zawartych pomiędzy spółkami Texass Ranch Company, Royal Grant, Salomon Industries i Pekao Leasing, a ściślej, związanego z nimi działania na szkodę Pekao Leasing, po czym przekazano je Prokuraturze Rejonowej Warszawa-Wola.

Odnosząc się do przedstawionych w piśmie Z. N. z dnia 8 września 2009 r. zarzutów, prokurator apelacyjny w Szczecinie stwierdził, że racjonalne odniesienie się do nich jest dość trudne ze względu na ich lakoniczność, brak takich okoliczności, które nie byłyby już znane organowi prowadzącemu śledztwo (co wynika z wcześniejszej korespondencji zainteresowanego), oraz na to, że Z. N. swoje wnioski opiera na błędnym przeświadczeniu o niedopełnieniu obowiązków przez prokuratorów, a wręcz o utrudnianiu przez nich wskazanych postępowań, czy też o istnieniu zmowy i ˝dogrywaniu˝ sprawy przez prokuratora i obrońcę podejrzanych, a nawet na niczym nieuzasadnionym wniosku o istnieniu ˝systemowej korupcji˝ w prokuraturze.

Reasumując, prokurator apelacyjny w Szczecinie stwierdził, że brak jest podstaw, by umorzenie postępowania V Ds 18/07 uznać, jak twierdzi Z. N., za bezprawne. Materiały dotyczące działania na szkodę Pekao Leasing przekazano zaś prokuraturze warszawskiej ze względu na właściwość miejscową, a nie w celu usunięcia ze Szczecina dowodów popełnienia przestępstwa. Istotne jest ponadto to, iż uwzględnienie bądź nie wniosku oskarżonych o wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzania postępowania dowodowego leży w kompetencjach sądu, zatem chybiony jest zarzut Z. N., że orzeczenie, jakie zapadło w postępowaniu VI Ds 16/09 w trybie art. 387 K.p.k. było wynikiem ˝dogrania˝ sprawy przez prokuratora i obrońcę.

Prokurator apelacyjny w Warszawie poinformował, że prokurator rejonowy Warszawa-Wola za sygn. 6Ds 534/03/1 prowadził postępowanie w sprawie zawierania niekorzystnych umów leasingowych przez byłego prezesa Pekao Leasing sp. z o.o. w Warszawie oraz nieprawidłowości przy wykonywaniu ww. umów. Przedmiotowe śledztwo zainicjowane zostało zawiadomieniem złożonym w dniu 16 kwietnia 2003 r. przez Pekao Leasing dotyczącym podejrzenia popełnienia czynów zabronionych określonych w art. 296 § 3 K.k. i art. 585 § 1 K.s.h. przez T. Ś., T. M. i M. D. Postępowanie to zakończono wydaniem w dniu 30 września 2004 r. postanowienia o umorzeniu na podstawie art. 17 § 1 pkt 7 K.p.k. wobec ustalenia, iż decyzją z dnia 17 stycznia 2003 r. Prokuratura Rejonowa Łódź-Śródmieście odmówiła wszczęcia śledztwa w sprawie o sygn. 1 Ds 5599/02 o tożsamym zakresie przedmiotowo-podmiotowym dotyczącym działania na szkodę ww. spółki.

Prokurator rejonowy Warszawa-Wola prowadził także za sygn. 6Ds 368/04/1 postępowanie na podstawie materiałów wyłączonych ze sprawy Prokuratury Okręgowej w Szczecinie dotyczących czynów popełnionych na szkodę Pekao Leasing, polegających na nieprawidłowościach podczas zawierania i realizacji umów zawartych przez Pekao Leasing ze spółkami Texass Ranch Company sp. z o.o., Royal Grant SA oraz Salomon Industries SA. Powyższe śledztwo zakończono wydaniem w dniu 28 września 2004 r. postanowienia o umorzeniu wobec braku znamion czynu zabronionego.

W dniu 12 marca 2008 r. do Prokuratury Okręgowej w Warszawie wpłynęły przekazane przez Prokuraturę Okręgową w Szczecinie kserokopie materiałów wyłączonych z postępowania o sygn. V Ds 18/07 ww. prokuratury, łączących się podmiotowo i przedmiotowo z postępowaniami o sygn. 6 Ds 534/03 i 6 Ds 368/04 Prokuratury Rejonowej Warszawa-Wola. Powyższe skutkowało podjęciem na nowo prawomocnie zakończonych ww. postępowań i połączeniu ich do wspólnego prowadzenia za sygn. 6 Ds 186/09/IV. Do postępowania tego dołączono również materiały wyłączone z postępowania o sygn. V Ds 18/07 Prokuratury Okręgowej w Szczecinie. Postanowieniem z dnia 28 września 2009 r. niniejsze śledztwo zostało umorzone na podstawie art. 17 § 1 pkt 1 K.p.k. wobec stwierdzenia braku danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie popełnienia czynu zabronionego. Powyższa decyzja nie jest prawomocna.

W dniu 16 października 2009 r. pokrzywdzona spółka złożyła na nią zażalenie, które przesłano celem rozpoznania do Sądu Okręgowego w Warszawie XVIII Wydział Karny. Z poczynionych ustaleń wynika, że sąd nie wyznaczył dotychczas terminu posiedzenia w tej sprawie. Prokurator apelacyjny w Poznaniu poinformował, że w prowadzonym w Prokuraturze Okręgowej w Zielonej Górze postępowaniu nr VI Ds 39/07 S. P. wraz z 4 innymi osobami został oskarżony o udzielenie w okresie od czerwca do lipca 1999 r. prezesowi Agencji Mienia Wojskowego w Warszawie A. J. oraz dyrektorowi Oddziału Terenowego AMW w Gorzowie Wielkopolskim W. S. korzyści majątkowej w postaci pieniędzy w łącznej kwocie 300 tys. zł w celu skłonienia ich, aby w ogłoszonej przez agencję sprzedaży przetargowej niezabudowanej nieruchomości położonej w Gorzowie Wielkopolskim przy ul. Myśliborskiej o łącznej powierzchni 9,7 ha ustalić spółkę z o.o. Texass Ranch Company jako nabywcę oraz do odroczenia, z naruszeniem obowiązującego prawa, 21-dniowego terminu do zawiadomienia spółki jako ustalonego nabywcy nieruchomości o miejscu i formie zawarcia umowy jej sprzedaży, tj. o czyn z art. 229 § 3 i 4 K.k.

S. P. w toku śledztwa był tymczasowo aresztowany w okresie od 22 listopada 2006 r. do 3 kwietnia 2007 r., a następnie zwolniony i poddany dozorowi Policji przy zastosowaniu wobec niego poręczenia majątkowego w kwocie 800 tys. zł. Jednocześnie na mieniu podejrzanego dokonano zabezpieczenia majątkowego przez zajęcie pieniędzy w kwocie 300 tys. zł - odpowiadających wielkości wręczonych korzyści majątkowych. Zmiana tymczasowego aresztowania na wolnościowe środki zapobiegawcze była w pełni uzasadniona. Podejrzany przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu i w swoich wyjaśnieniach ujawnił wszystkie istotne okoliczności, a nadto ujawnił jeszcze inne czyny o charakterze przestępczym, które to wyjaśnienia dały podstawę do prowadzenia następnych postępowań. Tym samym powstała sytuacja uzasadniająca zastosowanie wobec niego przepisów art. 60 § 3 i 4 k.k., a także ewentualność orzeczenia wobec niego kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania.

Zmiana środka zapobiegawczego była akceptowana przez zastępcę prokuratora okręgowego w Zielonej Górze, o czym bezzwłocznie powiadomił on Prokuraturę Apelacyjną, w której sprawowany był w tej sprawie nadzór służbowy. Na rozprawie przed Sądem Rejonowym w Gorzowie Wielkopolskim oskarżony S. P., jak również dwóch innych oskarżonych skorzystali z prawa dobrowolnego poddania się karze. S. P. skazany został na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres lat 3 oraz grzywnę w wysokości 300 stawek po 850 zł każda. Orzeczona kara była zgodna z uprzednio przygotowanym wnioskiem przez prokuratora. Tym aktem oskarżenia nie został objęty syn S., D. P., pomimo że został on wymieniony w konkluzji zarzutu postawionego oskarżonemu M. R. jako współsprawca złożonej W. S. obietnicy udzielenia korzyści majątkowej w kwocie 500 tys. zł w zamian za naruszenie przepisów przetargowych polegające na udostępnieniu im treści ofert złożonych przez inne podmioty. Powodem tego był fakt stałego pobytu D. P. na terytorium USA.

W związku z tym materiały dotyczące jego osoby pozostały w sprawie głównej VI Ds 52/06, z której wyłączono te, które następnie pod sygn. VI Ds 39/07 skierowano z aktem oskarżenia do Sądu Rejonowego w Gorzowie Wielkopolskim. Ponieważ zaś w sprawie głównej VI Ds 52/06 kontynuowano postępowanie m.in. o czyny dodatkowo ujawnione przez S. P., postępowania przeciwko D. P. nie zawieszono, mając nadzieję na pociągnięcie go do odpowiedzialności karnej, gdy będzie to możliwe. Z uwagi na fakt, że jego nieobecność w kraju przedłużała się, w dniu 31 grudnia 2008 r. materiały dotyczące D. P. wyłączono do odrębnego postępowania pod sygn. VI Ds 48/08 i postępowanie zawieszono. Zastosowano wobec niego areszt poszukiwawczy i wydano list gończy. Z wiedzy organów ścigania wynika, że przebywa on nadal w USA i nie zamierza przyjechać do Polski.

Twierdzenia pana Z. N. o przebywaniu D. P. w Niemczech nie znajdują żadnego oparcia w faktach, a podjęte czynności sprawdzające w tym zakresie nie dostarczyły podstaw, aby tę informację uznać za wiarygodną. Przesłuchany na tę okoliczność pan Z. N. nie potrafił podać faktycznego, wiarygodnego źródła informacji na ten temat, co jest dla niego charakterystyczne. W swoich pismach posługuje się bowiem z reguły ogólnikowymi sformułowaniami, bez podania konkretnych danych nadających się do sprawdzenia.

W toku wspomnianego przesłuchania indagowany na temat sugerowanych w swoim piśmie rzekomych morderstw, w które miał być zamieszany D. P., stwierdził, że, cyt.: ˝...źródeł informacji na ten temat, z uwagi na tajemnicę dziennikarską, nie może ujawnić. Nie są to źródła wskazujące na konkretny przypadek przestępstwa. Bardziej abstrakcyjne...˝. Powyższa okoliczność jest jednym z przykładów na wiarygodność stawianych przez pana Z. N. tez w licznych pismach kierowanych do organów prokuratury oraz do parlamentarzystów. Nadto podkreślić należy, że prokurator rejonowy w Pile umorzył postępowanie 1 Ds 122/07 dotyczące pomówienia prokuratora A. S. o rzekome przyjęcie korzyści majątkowej w związku z prowadzeniem wyżej opisanej sprawy.

Na skutek ponawianych przez pana Z. N. twierdzeń, które zawierają te same ogólnikowe zarzuty pod adresem prokuratora A. S., podjęto w trybie przepisu art. 327 § 3 K.p.k. czynności dowodowe w celu sprawdzenia okoliczności uzasadniających ewentualne wydanie postanowienia o podjęciu na nowo prawomocnie umorzonego postępowania. Poczynione dotychczas ustalenia prowadzą do wniosku, że pan Z. N., współdziałając z podejrzanym w sprawie VI Ds 52/06 D. N., dąży do wyeliminowania jako oskarżyciela prokuratora A. S., usiłując stworzyć dla niego taką sytuację procesową, która wymagałaby jego wyłączenia ze sprawy.

Reasumując, należy stwierdzić, że w świetle przekazanych przez prokuratorów apelacyjnych w Szczecinie, Warszawie i Poznaniu informacji brak jest podstaw faktycznych do powołania specjalnego zespołu prokuratorów celem wyjaśnienia spraw przedstawionych w piśmie pana Z. N., a tym samym zaangażowania funkcjonariuszy służb specjalnych. Przekazywanie mediom informacji przez parlamentarzystów nie podlega ograniczeniom przez prokuratora krajowego, a jedynie leży w gestii samych zainteresowanych.

hehe, widzę że chcecie dokupić jak najtaniej jutro
podaliście posty mówiące tylko o negatywach umowy, za to nic nie wspomnieliście o jej potencjale

No, ale wyręczę was

www.texassranch.com.pl/page6.p...

Czy ja dobrze, widzę, że firma nazywa się Texass? Nie ma takiego słowa, chyba że pogardliwe, jak Asspen. Co kierowało człowiekiem, że nazwał firmę żartem? To tak jakby założyć firmę na przykład pod nazwą Srajewo Sp. z o.o. A może po prostu słaby angielski?