Zarządzanie wielkością pozycji

Chciałbym porozmawiać na temat zarządzania wielkością pozycji.

Pierwsze pytanie jakie mi się nasuwa:

Załóżmy, że w miarę wzrostu kursu, otwieram kolejne pozycje ("uśredniam w górę"). Czy powinienem teraz traktować całą pozycję jako jeden uśredniony zakup (jest to bardziej nastawione na długi termin), czy rozważać każdą pozycję z osobna (wtedy nowsze pozycje stają się krótkoterminowe, do czasu, aż kurs nie urośnie odpowiednio wysoko)? Ma to szczególne znaczenie przy ustawianiu stopów.

Zdarza mi się popełnić taki błąd, że kupuję coś na dłuższy termin, następuje wybicie, zarabiam np. 10% i teraz otwieram kolejną pozycję, bo widzę przestrzeń do dalszych wzrostów (np. kurs przeszedł kolejny opór). Kurs spada, ale traktuję całą inwestycję jako jeden zakup, więc nie zamykam drugiej pozycji, tylko patrzę jak zysk z pierwszej topnieje, a druga przynosi mi stratę. Stop loss pozwala mi w efekcie wyjść z inwestycji z niewielkim tylko zyskiem. Czy powinienem trzymać pierwszą, a zamykać drugą? A możę zamykać obie na poziomie SL drugiej pozycji (tylko wtedy gra staje się ewidentnie krótkoterminowa, a miała taka nie być)?

Jeśli chodzi o zakupy, to staram się wybierać fundamentalnie, ale kupować technicznie, czyli zawsze ustawiam SL wynikający z AT. Jeśli SL się realizuje, to próbuję ponownego zakupu za jakiś czas. Jeśli SL się nie realizuje, to nie staram się zamykać pozycji z zyskiem, tylko trzymam na dłużej. Po prostu nie chcę ryzykować mimo kupowania na dłuższy termin.

To znaczy robisz tak, jak ja zrobiłem ostatnio na IPX - kupno po 4.16 i 4.70, sprzedaż za 4.46 z mikroskopijnym zyskiem. Wszystko dlatego, że pozycje 4.16 i 4.70 traktowałem jako całość i trzymałem stopa nisko, licząc, że kurs tam nie dojdzie, tylko będzie dalej rosnąć. Gdybym je rozdzielił i trzymał różne stopy, to pozycja za 4.70 zostałaby sprzedana za 4.60, a ja teraz ciągle trzymałbym pakiet akcji z 4.16.

Nadal nie wiem, jak powinno się to robić.

Nigdy nie uśredniam w dół, sorry. Pięć razy mi się uda, a za szóstym polecę z całą kasą w przepaść. Zdarza mi się kupić i patrzeć jak kurs spada, ale nie uśredniam. Często traktuję inwestycję jako jednorazowy wkład pieniężny - albo się uda, albo nie. Ale nie dokładam do interesu który spada.

Gram na spółkach fundamentalnych, ale przy otwieraniu pozycji AT ma pierwszeństwo. Kurs może się kisić miesiąc i mi to nie przeszkadza, ale jeśli widzę z AT że zaraz zacznie spadać, a ja ciągle nie mam zysku, to sprzedaję, bo po kiszonce należy mi się choćby wyjście na zero. Chyba że jestem absolutnie pewny wzrostów (formacja wyższego rzędu tylko czeka na odpalenie), ale to się rzadko zdarza.

W przypadku IPX błędem było otwarcie drugiej pozycji z jednoczesnym trzymaniem stopa nisko. Na PKN też otworzyłem dwie pozycje, ale stop dałem dużo wyżej i wyszedłem z przyzwoitym zyskiem.

no właśnie lepiej sprzedać z mikroskopijnym zyskiem i pozbyć się taniejących papierów z myślą odkupienia niżej. I tu właśnie IPX jest dobrym przykładem postępowania. Sprzedałeś wyżej (4.46)wywalając wszystko a obecny poziom to 4.30 chyba. Wejście w ten sam papier przy niższych cenach, z czystym kontem (bo sprzedane jest wszystko)nie działa tak na psyche inwestora - przy uśrednianiu zawsze jest ta niepewność "czy dobrze robię" - teraz bardziej obiektywnie można spojrzeć na nową sytuację, poza tym ponowne zaangażowanie się w tę samą spółkę przychodzi łatwiej wiedząc, że się uniknęło straty

Ja także rozważam wejście w papier przy poziomie 4.20 - zobaczymy czy zejdzie jeszcze troszkę niżej z obecnego pułapu

mathu, piszesz że pierwsza selekcja akcji jest na podstawie fundamentalnej... możesz napisać coś więcej na temat swojej selekcji - jak ją robisz, jakich wskaźników używasz itd... ?
Jeśli to nie tajemnica oczywiście :)

Cześć i czołem,

Chciałbym się ustosunkować do zasady , że w jednej transakcji nie należy ryzykować więcej niż powiedzmy 1% kapitału.

Co, jeżeli w celach dywersyfikacji chcę zakupic 3 spółki. Na każdą spółkę powinienem zaryzykować 1% całego kapitału, czy może podzielić kapitał na 3 części i w jednej transakcji ryzykować 1% jednej z trzech cześci?

Przykład:
Wartość rachunku: 10.000,0 pln
Cena akcji: 60 pln
Dopuszczalne ryzyko: 1% kapitału
Stopa chcę ustawić na poziomie 6% - bo tak mi wychodzi z 2xATR.
Wychodzi, że powinienem nabyć 27 akcji za 1620,0 pln.

A co z pozostałymi 8380,0 pln na rachunku ? Czy przy zakupie kolejnych akcji powinienem ryzykować 1% od pozostałych 8380,0 pln ?

Jednym słowem - jak tu zapakować się pod korek - przy jednoczesnym zachowaniu 1% ryzyka?

Pzdr.,

No...powiedzmy, że zbyt pochopnie użyłem słowa "dywersyfikacja" :)
1% czy 5% - chciałbym poznać zasadę.

Czy w takim razie przy zakupie akcji drugiej spółki powinienem uwzględnić aktualną wartość całego portfela ?
Z resztą, nie ważne czy kupię akcje jednej spółki i kontrakt na KGHM czy USD. Są to dwie różne transakcje trwające w tym samym czasie - jak zatem wyliczyć wielkość pozycji na każdej z nich?

Dlatego lepiej jest patrzeć na kwotę, a nie na procent. Dobrze jest na przykład założyć, że nie chcemy tracić więcej, niż X na tydzień (np. 1000 zł). A to oznacza, że wkładasz w pozycje tyle, żeby na wszystkich stoplossach w danym tygodniu ryzykować co najwyżej 1000 zł. Jeżeli odpali jeden SL i tracisz 200 zł, to nie otwierasz już nowej pozycji, ewentualnie redukujesz pozostałe, żeby zmniejszyć ryzyko i dopiero wtedy otwierasz, ale nie przekraczasz tego 1000 zł ryzyka na tydzień. Jest to sposób bardziej przemawiający do rozumu, niż goły procent, z którego nic emocjonalnie nie wynika.

Oczywiście jesli kupiłeś akcje za 2000 zł, to 8000 zł sobie leży i nic nie robi w ryzykownych aktywach. No tak to po prostu działa. Grając w ten sposób szybko zaczniesz ignorować transakcje, na których SL jest daleko i nie pozwala ci wejść mocniej w dany walor, a zaczniesz oddzielać ziarna od plew i czekać długo, aż SL będziesz mógł postawić bardzo blisko z powodu silnego wsparcia i wtedy kupić za całe 10000, ryzykując tyle samo, co wcześniej kupując za 2000. To jest odwrócenie naiwnej metody, w której wkładasz w akcje całe 10000 zł i "na pałę" ustawiasz SL na 1%, z którego rynek wywali cię w ciągu godziny.

Oczywiście ma to zastosowanie tylko wtedy, kiedy gramy aktywnie i często. Jeżeli ktoś kupuje akcje raz na rok i chce trzymać na długi termin, to według mnie założenie utraty nawet 50% kapitału na jednej transakcji jest w zupełności dozwolone - bo te 50% albo straci, albo nie, ale odbędzie się to w bardzo długim oknie czasowym i nie będzie ponawiał pozycji po wyrzuceniu z rynku. Czy ktoś, kto grając zachowawczo i dobrze zarządzając kapitałem ostatecznie w ciągu roku traci 50% kapitału na setce transakcji (normalna sprawa) jest gorszy od innego, który przez ten rok wykonał tylko jedną transakcję i stracił na niej 50%? Nie. Przecież chodzi o to, żeby tracić jak najmniej w założonym okresie czasu, a nie na każdej transakcji. To jest na przykład dobry sposób na wchodzenie w malutkie spółki na NC - kupuje się za niewielką kwotę, którą można bez bólu stracić, i teraz albo się to wszystko straci kiedy spółka zbankrutuje, albo spółka odniesie kiedyś sukces i na przykład będzie kosztować 20x więcej. 5000 zł stracone w ciągu kilku lat na takiej transakcji (jednej!!!) to kwota bez większego znaczenia, a taka strategia może się opłacić, o ile ma się dobrego nosa do wybierania spółek.

Aha, oczywiście powyższy akapit dotyczy wyłącznie inwestowania pieniędzy, które możemy stracić!!! Czyli grania nadwyżkami gotówki, a nie oszczędnościami. W przypadku oszczędności inwestycje typu "wszystko albo nic" to samobójstwo!!! Tak samo zresztą jak metoda 1%, bo samo zarządzanie kapitałem przed niczym nie chroni! Ograniczenie ryzyka do znanego poziomu nic tak naprawdę nie daje, dalej będziemy tracić, jeśli brak nam umiejętności. Jeżeli nie możesz stracić danych pieniędzy, to nawet nie próbuj ich tracić, podstawowa zasada. Jedyna w miarę bezpieczna metoda inwestowania oszczędności, to ryzykowanie w danym miesiącu tyle, ile w tym miesiącu zarabiamy z lokat i odkładamy z dochodu pozagiełdowego. Nie ma żadnej innej bezpiecznej metody zarządzania oszczędnościami na giełdzie.

Nie, to jest przykład, i 1000 zł to raczej wtedy, kiedy na koncie mamy 100 000 :)

Wiadomo, że startując z 10000 robi nam się 9000, 8000 i aż do 1000 zł na koncie, aż ryzykujemy 100% w jednej transakcji. Nie o to chodzi. Przy takim kapitale 1000 to zdecydowanie za dużo. Ja grając takimi kwotami starałem się np. nie ryzykować więcej, niż 100 zł dziennie, a często wolałem ograniczyć się do 50, bo to mi dawało komfort psychiczny (strata 100 zł raz na dzień to znacznie realniejsza wartość, niż jakieś abstrakcyjne 1% na transakcji). Patrzysz na kapitał -> zastanawiasz się "będzie źle, jeśli przy takim kapitale stracę w najbliższym tygodniu więcej niż X" -> wiesz, ile możesz ryzykować.

Według mnie każdy z nas sam wie:

- ile mamy na koncie
- ile odkładamy na miesiąc poza giełdą
- ile zarabiamy na bezpiecznych inwestycjach
- jak często nie trafiamy z transakcjami
- jaki jest nasz próg bólu

Z powyższych informacji dość łatwo samodzielnie dojść do kwoty, którą możemy tracić raz na miesiąc i nie zmniejszać sobie całości kapitału w dłuższym terminie. Sam procent ma zastosowanie tylko wtedy, kiedy nie interesuje nas nic poza giełdą i dodatkowo ten procent powinien być wyliczony zależnie od własnego win/loss ratio - jeśli często nie trafiamy, to procent musi być mały, jeśli idzie nam dobrze, to może być większy. Ale to wymaga doświadczenia i nie znajduje zastosowania, kiedy mamy inne dochody. Dlatego moim zdaniem znacznie lepszym podejściem dla początkujących jest właśnie taki próg bólu na jeden miesiąc, tydzień, może na jedną transakcję, ale w formie kwotowej, bo to lepiej przemawia do wyobraźni. Jak sobie odpowiemy na jaką stratę w zadanym okresie nas stać, to procent zawsze można sobie wyliczyć. Ale ważne jest, żeby patrzeć na to całościowo i dbać o to, żeby kapitał całkowity nam w dłuższym terminie nie malał, bo jak maleje, to po prostu nie ma to żadnego sensu i tłumaczenie sobie, że jeśli będziemy ryzykować mniej, to tez mniej zarobimy jest bez sensu - bo teraz i tak nic nie zarabiamy.

Jeszcze powiem na przykładzie, czemu sztywny procent z książki na transakcji jest bez sensu. Profesjonalny trader, który taką książkę napisał, gra aktywnie, zna swoje możliwości i przede wszystkim zarabia częściej niż traci. Ten procent chroni go przed jakąś katastrofą na rynku, której nie może przewidzieć. Jeżeli trader zarabia w dłuższym terminie, to nawet zwiększając ryzyko będzie zarabiał.

Ale wchodzi sobie na rynek taki Kowalski, inwestuje oszczędności życia (np. 500k zł) i jedzie książkowo - jest zachowawczy, to jednorazowo ryzykuje tylko 1%. Czuje się bezpiecznie. Więc w jeden dzień nie trafia pięć razy pod rząd (normalna rzecz). Jest bezpieczny, nie? 5x1% to przecież książkowo bezpiecznie i niewiele. Tylko że właśnie w jeden dzień wyrzucił do pieca 25 000 zł, które prawdopodobnie odkładał przez kilka lat. I co mu dał ten 1%? Bezpieczeństwo? Jakie bezpieczeństwo? Złudny mały procent zakrył przed nim rzeczywiste kwoty jakie zaryzykował.

Jak? Kupując po cenie, dla której SL będzie wypadał nie dalej, niż 1% od aktualnej ceny, czyli musisz kupować na samym wsparciu.