Ryzyko depopulacji i jej wpływ na długoterminowe inwestowanie

patrz, a ja nie dalej jak wczoraj rozważałem o obowiązującym i moim zdaniem chorym dążeniu do wzrostów w praktycznie każdej gałęzi gospodarki.
wzrosty, wzrosty, wzrosty. nieważne, czy są realne, nieważne jakim kosztem. budżetowanie na podstawie danych historycznych, powiększanie o określony planem i chorymi ambicjami zarządzających współczynnik. bez zastanawiania się na krótkoterminowymi, a tym bardziej długoterminowymi skutkami.

wartość jednostki sprowadza się do liczb w tabelce arkusza kalkulacyjnego. to z kolei zmusza ową jednostkę do nie do końca etycznych zachowań i doprowadza do niewidocznej w początkowym okresie erozji wartości firmy. jednostka skupia się na czynnościach, pozwalających uzyskać założone dla niej współczynniki i niezwykle często mamy do czynienia z koloryzowaniem rzeczywistości. efekt końcowy się nie liczy, nie od tego przecież mają płacone.

prosty przykład: operacja rozliczana m.in za % realizacji zamówień. jeżeli zamówienie zostało zrealizowane w 85%, to operacja rozbija owe zamówienie na dwa mniejsze, jedno jest realizowane w 100%, drugiemu nadawany jest nowy termin realizacji z odległą datą. operacja raportuje 100% realizacje zamówień, klient otrzymuje 85% zamówionego towaru i po kilku podobnych zamówieniach zaczyna zastanawiać się " a po **** mi taki dostawca?"

kolejny, dobrze znany przykład: dilerzy Volvo z Chin, deklarujący sprzedaż na większym od rzeczywistego poziomie, byle otrzymać premię. zadeklarowana, ale niezrealizowana w bieżącym roku nadwyżka jest realizowana w następnym. wcześniej (jak w konkretnym wypadku) lub później wyjdzie na jaw, ale teraz liczy się realizacja i będąca jej konsekwencją premia.

pójdźmy dalej. firmy, które zdają sobie sprawę, że rynek nie może rosnąć w nieskończoność, zaczynają kreować popyt. pal licho, jeżeli tworzą popyt, bazując na próżności odbiorców, tak jak chociażby Apple. gorzej, gdy świadomie i celowo doprowadzają do obniżenia jakości swoich produktów. powstają całe działy w firmach, dbające o to, by produkt nie nadawał się do użytku po okresie obowiązywania gwarancji. w ten sposób wymuszają rotację własnej produkcji. gdzie się podziała słynna jakość mercedesa? gdzie są pralki czy lodówki, które kiedyś służyły przez dziesięciolecia? nie ma, firmom nie opłaca się produkcja rzeczy trwałych.

do czego to doprowadzi? do nieuchronnego zasyfiania. produkować potrafimy, gorzej z recyclingiem. coraz częściej używamy materiałów, rozkładających się lata świetlne.

zabrnąłem za daleko i trochę zboczyłem z tematu, nic nowego.

czytając prognozy i plany zarządów spółek widzę tylko dążenie do osiągania kolejnych, coraz wyżej położonych celów. "planujemy zwiększyć... osiągniemy milion, miliard, bilion... itd". w tym wszystkim brakuje planu awaryjnego i długoterminowej strategii, uwzględniającej zagrożenia opisane przez WD. restrukturyzacje mają miejsce nie w chwili zbliżania się do krytycznego momentu, lecz wtedy, gdy kryzys na dobre się zadomowi w gospodarce/firmie. i działania restrukturyzacyjne tylko ten kryzys pogłębiają. tracimy mnóstwo czasu i energii przez nieumiejętność dostrzeżenia w porę zagrożeń. przez chorą ambicję, która nakazuje poruszanie się w jedynie słusznym kierunku a krok wstecz traktowany jest jako porażka.

wzrosty, organiczne bądź nie, powodują, że z upływem czasu trzeba będzie okiełznać coraz większego potwora, któremu w pewnym momencie nie zdołamy dostarczyć niezbędnej ilości pokarmu. i to głodne stworzenie może urwać się z łańcucha, siejąc spustoszenie adekwatne do jego rozmiarów.

Nie znam prognoz długofalowych dla całej planety, ale z tego co mi wiadomo, depopulacja nie dotyczy wszystkich regionów. W krajach muzułmańskich i w Azji ludności przybywa. Będziemy więc mieli do czynienia (już mamy) z globalną migracją. To z kolei niesie za sobą potrzebę dostosowywania się firm i instytucji nie tylko do starzenia się społeczeństwa, ale i zmian kulturowych.

I tak na przykład we Francji, gdzie muzułmanów jest coraz więcej, nawet najlepszy producent wieprzowiny nie będzie miał czego szukać za X lat.

Wchodzisz w buty Boga popełniając prastary błąd logiczny :
z tego, że coś jest, nie wynika, że coś ma być.

Natomiast wymiar praktyczny depopulacji i związana z tym ocena jest czysto subiektywną oceną człowieka schyłkowego, która zniknie wraz ze śmiercią podmiotu opiniującego.

Być może tego typu myśli nachodzą Cię w związku z osobistą sytuacją.
Być może gdybyś miał żonę i czwórkę dzieci nie miałbyś czasu na rzeczywistość wirtualną,
nie nachodziłyby Cię myśli o zbędnych ludziach, którzy cierpią.

Jeżeli będziemy myśleć w ten sposób, to nasz Rzym upadnie.
I nagle okaże się, że w epoce wędrówek ludów, wojen i kataklizmów znów zapanuje moda na prokreację.
Być może to właśnie prokreacja jest naszym sensem istnienia:

Idźcie i zaludniajcie ziemię i czyńcie ją sobie poddaną.

Brzmi znajomo?

@buldi, @lesgs bardzo ciekawe spostrzeżenia, trudno się nie zgodzić. Zachód traci blask...i to zaczyna się dziać już teraz :





Ratunek :



www.forbes.pl/artykuly/sekcje/...

Tylko pytanie czy to wystarczy, by nie było znacznie gorzej ?
Być może emigracja do krajów zachodu ludności, z tych gdzie przyrost jest duży, byłaby ratunkiem ?

Swoją drogą, ciekawe jak będzie wyglądał rynek nieruchomości w wyludniających się państwach. Widmo pustostanów w mniej atrakcyjnych lokalizacjach ?

Każde nowe pokolenie jest kołem napędowym gospodarki ze względu na potrzebę zaspokajania swoich potrzeb.
Boom gospodarczy na Zachodzie po drugiej wojnie światowej był poprzedzony baby-boomem.
Nie musimy naśladować błędów Zachodu w dziedzinie polityki demograficznej.
Wymieranie zachodu może oznaczać szansę dla głodnych sukcesu społeczeństw takich jak dotąd było nasze.
Dlaczego Polaków nie miałoby być więcej ?
Dlaczego ratunkiem nie miałaby być raczej stypendium demograficzne, czyli płacenie rodzicom za posiadane dzieci pieniędzmi, które wciąż tracą na wartości ?

Tylko że ta perspektywa inwestycyjna jest zbyt odległa biorąc pod uwagę paradoksy współczesnej - właściwie całkowicie wirtualnej ekonomii, drukarki wielu krajów pracują bez wytchnienia (od dziś również japońskie) cała ekonomia oparta o algorytmy komputerowe, wysokie częstotliwości, hedżingi, instrumenty pochodne od pochodnych, hazard forexowy, fikcja goni fikcję... to wszystko musi walnąć z wielkim hukiem.

Pytanie tylko czy huk będzie nuklearny czy konwencjonalny...

Trafiłeś w sedno.
Środki płatnicze to matka wszystkich baniek - szczególnie te niby znajdujące się w bankach.
Mogę sobie wyobrazić świetnie działający świat bez banków. Płatności elektroniczne oferuje już wiele innych firm, za to świat bez lokat (niepotrzebna zachęta do akumulacji zamiast inwestowania lub konsumpcji) i kredytów (niepotrzebne ryzyko za cenę z kolei nadmiernej konsumpcji) byłby o wiele bardziej sensowny niż obecna histeria.

@WD, @Seler

Oj, chyba zbyt katastroficzne to wizje. Nie wierzę w "reset" ani likwidację banków, ani w jakąś totalną katastrofę. Ludzie od dawna tkwią w tym czymś, zawsze były "bańki", na które ludzie się nabierali, potem pękały z hukiem, po czym pojawiała się następna "bańka" i tak w kółko.
Ludzie popełniają zawsze te same błędy, a pcha ich do tego pierwotny instynkt stadny - skoro wszyscy inwestują w tulipany, to i ja tak zrobię, i tysiąc innych instynktów.
Ludzie lubią kumulować zapasy, dlatego ci ze skłonnością do oszczędzania potrzebują banków ( bo nie będą trzymać sztabek złota pod poduszką ), inni przyzwyczaili się do kredytów i nie zrezygnują łatwo. Dlatego trwać to będzie dalej...
Nie walnie to z wielkim hukiem. Tak jak było, tak będzie : bańki, dołki, bankructwa, hazard...
Coraz paskudniej.
Świat się będzie zmieniał. Możemy tylko przypuszczać, co będzie za dwadzieścia lat.
Mamy tu zastanowić się jaki wpływ ma depopulacja na inwestowanie ( taki tytuł wątku ), to jeśli założymy „reset” czy też zniknięcie banków i obecnego systemu, to jakby inwestowanie nie ma sensu...

Oczywiście, ale przecież popuszczamy tu trochę wodze fantazji.

Natomiast nie da się ukryć że współczesna ekonomia dramatycznie oderwała się od relacji towar/praca-pieniądz.

To co dzieje się w wirtualnym świecie dzisiejszego "pieniądza" to jest totalna abstrakcja, którą obecnie potęgują banki państwowe poprzez nieskrywany olbrzymi dodruk, ubierając to w dobrze brzmiące określenia i sprzedając na rynek właściwie bezwartościowe kawałki papierków.
Przecież 90% pieniądza w tej chwili jest zupełnie niematerialne, w dodatku nie jest po prostu pieniądzem w zapisie elektronicznym ale w postaci przeróżnych "papierów wartościowych" których konstrukcja często przerasta samych twórców.
Przecież wszyscy pamiętają co się działo w maju 2010r na waszyngtońskliej giełdzie, słynny dwudziestominutowy krach, przecież to samo się może wydarzyć na skalę ogólnoświatową. Reset systemu elektronicznego czy to przez przypadek/błąd czy celowe działanie wcale nie jest wykluczony.

Wszystko co piszesz o abstrakcji pieniądza to prawda. Wielki "reset" nie jest też niemożliwy.
Warto jednak zwrócić uwagę, że takie szaleństwa oderwane od rzeczywistości mają miejsce od stuleci.
Każde następne jest po prostu ciut bardzie skomplikowane. Kończą się krachem, a potem znowu to samo. Jak taki nowotwór, który odrasta

















biznes.interia.pl/raport/kryzy...