Fundusze inwestycyjne - czy to ma sens?

Witam, chciałem poznać Wasze zdanie na temat funduszów inwestycyjnych. Czy wg Was jest to w ogóle opłacalny rodzaj inwestycji, czy zarabiają na tym tylko zarządzający?

Pokrótce o swoim profilu

Jestem studentem, więc i środki na inwestycje mam mocno ograniczone. Wychodzę jednak z założenia, że lepiej robić mało, niż nie robić nic. Nikt przecież nie zaczynał od milionów.
Nie mam konkretnego celu na jaki zbieram pieniądze, lecz nastawiam się na inwestycje długoterminowe. Nie spodziewam się spektakularnych zysków, za to już teraz widzę, że nawet drobne inwestycje mają podwójnie pozytywny aspekt:
Po pierwsze, jakiś tam zarobek jednak jest.
Po drugie - i ważniejsze - jest to przede wszystkim inwestycja we własną świadomość, że coś jednak robić należy. Tego moim zdaniem najbardziej brakuje ludziom z mojego pokolenia (choć starszym również).

Do tej pory przeznaczałem na inwestycje kwoty, która prawdziwym inwestorom mogą wydać się śmieszne, tj. 200 zł miesięcznie. Dzieliłem to po równo: 100 zł na Obligacje Skarbowe oraz 100 zł na konto IKZE. Nie zamierzam z tego rezygnować, gdyż przy małych środkach oraz, jak się domyślacie, niewielkiej wiedzy instrumenty bezpieczne to podstawa.

Teraz postanowiłem zrobić coś jeszcze. Mianowicie, pozostając przy dotychczasowych inwestycjach, chciałbym przeznaczyć dodatkowo jakieś 100, może 200 złotych miesięcznie na instrumenty o większych potencjalnie możliwościach zysku (akceptując przy tym stosowne ryzyko).

Czy Waszym zdaniem, fundusze inwestycyjne to odpowiednie miejsce lokowania pieniędzy dla mnie? Wiem, że teoretycznie lepsza jest GPW, ale przy takich kwotach prowizje pochłoną potencjalne zyski (nawet najtańszy Deutsche Bank), a poza tym kompletnie brakuje mi na ten temat wiedzy.

Pamiętaj, że kupując jednostki uczestnictwa też płacisz prowizje i to nieporównywalnie większe niż na samodzielnym rachunku. Polecam kasę trzymać na krótkiej lokacie i gdy uzbierasz już ok. 750-1000 zł (przy mniejszych kwotach prowizje są rzeczywiście niefajne) i wtedy kupić akcje wybranej spółki z WIG20, potem znowu to samo oszczędzanie, kupić inną spółkę z WIG20 itd. itd.

Poza tym powinieneś traktować te inwestycje jako okazję do nauki (a inwestowanie w fundusze to nie jest tak dobra lekcja jak własne decyzje) - przy niskich kwotach nawet świetna inwestycja (powiedzmy +100% na jednej spółce) nie oznacza zbicia fortuny tylko dobry obiad dla dwóch osób ;)

Chyba w książce Grahama "Inteligentny inwestor" było napisane, że prawdziwy kapitalista zaczyna swoją działalność w młodym wieku. Myślę, że inwestowanie realnych pieniędzy na rynku kapitałowym (najlepiej samemu, fundusze są drogie, a i tak często nie udaje się pobić benchmarka) to też jest forma rozwoju. Żaden symulator giełdy nie da Ci tego, co da zainwestowanie nawet najmniejszej kwoty i poznanie jakich uczuć człowiek doznaje. Owszem inwestowanie 100 PLN mija się z celem, więc zrobiłbym tak jak któryś z kolegów wyżej napisał. Odkładał sobie regularnie pieniądze, żeby miec chociaż ten 1000-1500 PLN, w międzyczasie zgłębiałbym tematykę giełdową (literatura, analizy czy nawet kroniki użytkowników tego forum) i po uzbieraniu środków, spróbował swoich sił. Jeśli będzie Ci to sprawiało przyjemność, będziesz potrafił znieść porażki, wyciągać wnioski i w ostateczności regularnie wypracowywać zyski - później, dysponując większą gotówką będziesz mógł zarabiać realne pieniądze, żeby mieć większą emeryturę

Jedno z badań amerykańskich dowodzi, że 96% funduszy inwestycyjnych nie pobija benchmarku w jakimkolwiek okresie 10 lat. Z kolei Forbes obliczył, że inwestycja w fundusz wiąże się rocznie z kosztami w wysokości 3,1% kapitału. (Na rynku amerykańskim Vanguard ma niesamowity 20% udział w rynku funduszy. Sukces zawdzięcza się niskim opłatom. Tam inwestorzy stają się coraz bardziej świadomi wpływu kosztów na wyniki.)

Na rynku polskim jest gorzej. Fundusze akcji pobierają jeszcze wyższe opłaty niż 3,1%. Patrząc na pierwszy fundusz z brzegu jednego z największych TFI w Polsce widzimy opłatę wstępną 4% i 5% rocznie za zarządzanie. W pierwszym roku tracisz 9% kapitału. Widzisz sens?

Oczywiście jeżeli zupełnie nie znasz się na giełdzie i kupisz jakąś spekulacyjną gorącą spółką za cały kapitał, która zbankrutuje to lepiej płacić funduszom. Będziesz miał kapitał i jakiś zwrot z inwestycji.

Jeżeli znasz się na inwestowaniu, a to jest proste jak 2 + 2 to powinieneś inwestować samodzielnie. Instytucje finansowe celowo przedstawiają inwestycje i zarządzanie kapitałem jako bardzo trudną sprawę, abyś powierzał im swoje środki. Oni z tego żyją.

Inwestując proponowane przez ciebie 200 złotych miesięcznie i uzyskując rocznie 10% będziesz miał 137 460 PLN po 20 latach oraz 394 786 po 30 latach. Nie jest źle. Zwiększysz w przyszłości dochody, będziesz inwestował więcej, zostaniesz milionerem szybciej niż się spodziewasz. Tylko inwestuj rozsądnie.

Twoje zdanie, że "chciałbym przeznaczyć dodatkowo jakieś 100, może 200 złotych miesięcznie na instrumenty o większych potencjalnie możliwościach zysku (akceptując przy tym stosowne ryzyko)" mówi, że nie rozumiesz rzeczywistości rynkowej.

To tylko i wyłącznie teoria finansów twierdzi, że wyższe stopy zwrotu uzyskasz przy wyższym ryzyku. W rzeczywistości wyższe stopy zwrotu uzyskuje się na rynku przy niższym ryzyku. Większość goni za gorącą spółką i liczy na szybki zarobek. Większość jest w amoku ciągłego handlu. Większość traci pieniądze.

Od 1993 do 2012 roku średnioroczna stopa zwrotu indywidualnego inwestora na rynku amerykańskim to 2,3%. Inflacja roczna wyniosła w tym czasie 2.8%. Siła nabywcza twojego kapitału zmalała. Indeks akcji S&P500 rósł średniorocznie o 8.2%.

Amerykański dom maklerski Fidelity Investments przeanalizował konta maklerskie swoich wszystkich klientów. Chciał zobaczyć który z nich osiąga najlepsze rezultaty inwestycyjne. Największe zyski mieli ci klienci, którzy zupełnie zapomnieli , że mają konta maklerskie. Zupełnie ich nie otwierali (a więc nie handlowali akcjami). Powodzenia wszystkim uganiającym się za gorącymi spółkami.

Na giełdzie nie istnieje szybki, łatwy i pewny pieniądz. Najlepsi inwestorzy świata zarabiali średniorocznie: 20% (Seth Klarman),19.7% (Warren Buffett) , 13,8% (John Templeton), 24% (Michael Steinhardt), 13.2% (Bruce Berkowitz).

jedyny w swoim rodzaju fundusz w historii The Voya Corporate Leaders Trust Fund zainwestował w 1935 roku w 30 największych korporacji amerykańskich. Od tamtej pory nie dokonał żadnej nowej transakcji. Fundusz osiągał wyniki lepsze niż S&P500 przez 40 lat. Prześcignął 98% innych funduszy w ostatnich 10 latach.

Shelby Davis zainwestował 50 000 USD w 1947 roku w 12 różnych zakładów ubezpieczeń , które wykazywały niezwykłą dyscypliną w procesie przypisywania składek. Przez ok. 40 lat nie zmieniał składu portfela. Tym sposobem dostał się na listę Forbes 400 jako jeden z najbogatszych ludzi na świecie. Davis został miliarderem przez pasywne inwestowanie. To jedyny taki przypadek w historii.

Co najmniej 10% średniorocznie możesz uzyskiwać inwestując w niedowartościowane spółki dywidendowe, które są w stanie zwiększać swoją dywidendę na przestrzeni lat. Coroczny wzrost dywidendy automatycznie powoduje wzrost wartości biznesu (a więc cen akcji na giełdzie). Logiczne, że stoisko z lemoniadą, które daje ci 200 złotych dziennie jest bardziej cenne od stoiska, które daje ci 10 złotych, prawda?

Jeżeli spółka będzie zwiększać dywidendę tylko o 5% rocznie, a stopa dywidendy przy której kupiłeś akcje wynosi 5% to będziesz zarabiał średniorocznie 10%. Nie ma innej możliwości. Dodatkowo powinieneś reinwestować otrzymywane dywidendy poprzez kupno nowych akcji. W ten sposób będzie następował dwojaki wzrost twojej dywidendy: spółka będzie zwiększać ją sama oraz ty będziesz posiadał jej coraz większy przydział z uwagi na posiadanie większej liczby akcji. Albert Einstein nazwał to największym odkryciem matematycznym.

To jest jedyna udowodniona metoda zarabiania na giełdzie znana dekady. Wiele osób dorobiło się milionów dzięki jej stosowaniu. Ale na to potrzeba czasu i cierpliwości. Tego oraz tej świadomości inwestycyjnej brakuje większości inwestorów.

Gratulacje za oszczędzanie i inwestowanie w młodym wieku. I za chęć rozwoju. Zajdziesz daleko.

Które - prosimy o linka.


Jak wyżej - konkreciki poprosimy. Najlepiej w porównaniu do benchmarku i z wyliczeniem ryzyka tego funduszu, o którym mowa.


Truizm, a cały Twój tekst to na razie jak recytowanie z jakiegoś podręcznika motywacyjnego. O co Ci chodzi?


Umiesz zarabiać 10% rocznie i wkładasz 200 zł? No naprawdę mi coś tu nie gra. Aha, co to znaczy rozsądnie? Podaj jakąś spółkę, która dzisiaj jest rozsądna - pogadamy za miesiąc, za rok i za pięć.


Zależy jakie mieli spółki i w jakim okresie. Znowu - proszę o linka do źródła, to przedyskutujemy to badanie.


Powiesz to inwestorom trzymającym akcje Orange? Albo Volkswagena?


Nie wiem czy Ty zajdziesz daleko, na pewno nie używając takiego dziwnego języka.

To ja poproszę.

Dzięki, nie trzeba.
Kupuję i widzimy się 23 września 2020 r.

To zainwestuj w ten fundusz za pośrednictwem supermarketu mBanku czy jednego z innych rozwiązań, które zwalniają Cię z opłaty za nabycie.

A co powiecie o funduszach inwestycyjnych inwestujących głównie w akcje banków i innych stabilnych przedsiębiorstw nastawionych na maksymalizację zysku. Może zyski nie są spektakularne, ale raczej pewne?

Taniej sobie jest kupić ETFa na WIG20. Te stabilne przedsiębiorstwa i banki stanowią jego większość. Mając ETF nie trzeba ponosić dodatkowych opłat za zarządzanie itd.