MONNARI [MON]

jak juz gdzies pisalem to zmniejszyli koszty zwiekszajac koszty kontroli. no moze byc :) c

Jak spółka padnie, to wierzyciele i akcjonariusze powinni pociągnąć do odpowiedzialności Radę, która nie spełnia swych ustawowych funkcji. Zresztą problem nadzoru właścicielskiego jest problemem szerszym i jedną z przyczyn obecnego kryzysu na świecie.

A co do Monnari, to wygląda na to, że rodzina Banasiaków "ubrała" na lokalnej górce drobnych inwestorów w akcje. Fakt, że pod przymusem, ale jednak. Z ich punktu widzenia to dobry krok, bo szybko dostają gotówkę, częściowo rozwiązują problem z bankiem, przynajmniej częściowo czyszcząc pole do ugody, która jest niezbędna do wejścia inwestora. Dla wszystkich akcjonariuszy, którzy kupowali akcje powyżej 4 zł, sytuacja natomiast nie wygląda ciekawie. Co prawda Zarząd nie będzie już sprzedawał, bo niewiele ma akcji. I to jest plus. Ale po pierwsze droga do inwestora może być długa i wyboista. Po drugie, świadomość zakupu po tak wysokich cenach musi boleć. Mówiąc wprost, nie byłoby niczym dziwnym, gdyby kurs Monnari wrócił do 2 zł (albo niżej).

Pan Banasiak powiedzial wlasnie w wywiadzie ze nie ma akcji bank ktore by mogl uplynnic.

Dodaj ze kolekcja zimowa w produkcji, nie bedzie problemu aby sie dogadac z bankami gdy inwestor bedzie, wyniki na poziomie innych w branzy oraz ze wszytko sie wyjasni pod koniec miesiaca gdy w europie bedzie szef funduszy i wszyscy maja zamiar dzialac b szybko.
Ta ciutka to 4000000

Do rozmowy ruszalo sie a teraz troche niewiadoma :)
Ale jak powiedzial nie wie czemu dzis kurs podskoczyl do ponad 9%

a tu małe "co-nie-co" o prezesie: ( jeszcze przed wejściem na giełdę )
z
Jakub i Agata Banasiakowie skupiają w swoich rękach akcje Monnari Trade (MT) warte ponad 100 mln zł. Mimo to ich ojciec, Marek (prezes wybierającej się na giełdę spółki), płaci im co miesiąc alimenty. Przed ich pełnoletnością pieniądze inkasowała Anna Banasiak, żona Marka, matka Jakuba i Agaty, na co dzień wiceprezes MT. Wszyscy mieszkają pod jednym dachem.

Alimenty to skutek wyroku z 1992 r., kiedy sąd zasądził na rzecz dwójki dzieci prezesa astronomiczną, jak na ówczesne czasy, kwotę: po 25 mln starych złotych.

— Przez długi czas ich nie spłacałem i dlatego teraz chcę wykonać te zobowiązania do końca. Dlatego też w 2000 r. to dzieci zostały akcjonariuszami MT. Ten krok uchroni je od konieczności zapłaty podatku spadkowego — wyjaśnia Marek Banasiak.

W prospekcie emisyjnym o alimentach, płaconych przez prezesa dwójce dużych akcjonariuszy, nie ma słowa. To niejedyne kontrowersje dotyczące tego dokumentu.

Żywe wydmuszki
Czytamy w nim m.in.: „Pan Marek Banasiak był prezesem As-Line Venture sp. z o.o. oraz właścicielem As-Line Marek Banasiak, które zostały postawione w stan upadłości w 1993 r. z powodu utraty płynności spowodowanej przez niesolidnych płatników”. Z akt upadłościowych wynika jednak, że sąd odmówił ogłoszenia upadłości obu podmiotów ze względu na brak majątku na zaspokojenie wierzycieli. I oba do dziś (przynajmniej na papierze) istnieją. As-Line Venture jest wpisana do rejestru handlowego, a podmiot As-Line Marek Banasiak wciąż figuruje w łódzkim rejestrze ewidencji działalności gospodarczej (w prospekcie zaś jest informacja, że Marek Banasiak był właścicielem tego podmiotu tylko do 1995 r.).

Ciekawe są powody bankructwa obu firm. Sąd w swoich postanowieniach nie mówi nic o „niesolidnych płatnikach”. Wypomina natomiast Markowi Banasiakowi „niewłaściwą politykę kredytową i cenową” oraz „wadliwą politykę gospodarczą”. Zarzuca też dzisiejszemu prezesowi MT, że nie próbował zawrzeć układu z wierzycielami. Skutek? Kiedy wnioski o upadłość obu podmiotów trafiły do sądu, okazało się, że ani w jednym, ani w drugim nie ma żadnego majątku!

Lista pokrzywdzonych
Parę lat wcześniej As-Line był potęgą. Marek Banasiak założył go w 1986 r., by zająć się produkcją i eksportem wyrobów z ceramiki i modeliny. Prawdziwa historia firmy zaczęła się w sierpniu 1990 r., kiedy zaczął importować i dystrybuować kosmetyki i chemię gospodarczą. Najpierw powstała hurtownia w Łodzi, potem kolejne w innych miastach. Rozwojowi sieci towarzyszył intensywny marketing. Tylko w 1991 r. na reklamę (w tym raczkującą wtedy telewizyjną) As-Line wydał 3,6 mld starych złotych.

Marek Banasiak chciał się, jak twierdzi, rozwijać jeszcze szybciej i dlatego we wrześniu 1991 r. powstał nowy byt: spółka As-Line Venture z kapitałem 1,04 mld starych złotych. Marek Banasiak (został prezesem) objął 45 proc. udziałów, reszta trafiła w ręce mieszkających za granicą polskich emigrantów: Andreasa Hermela (30 proc.) i Marka Stefaniaka (25 proc.).

As-Line Venture wystartowała w styczniu 1992 r., a już w marcu wchłonęła As-Line i dzięki sieci ponad 100 związanych z nią hurtowni (głównie działających na zasadzie franczyzy) już na koniec 1992 r. osiągnęła astronomiczne, jak na ówczesne czasy, przychody: ponad 410 mld starych złotych. Szybko zauważył to tygodnik „Wprost”, który w 1992 r. udziałowców spółki (w tym Marka Banasiaka) umieścił na 42. miejscu wśród stu najbogatszych Polaków. Rok później wszyscy trzej awansowali o trzy pozycje, ale tym razem tygodnik mocno się pomylił. Już wtedy bowiem Marek Banasiak nie posiadał nic.

Zbyt niska marża i wysokie koszty, takie jak ekskluzywne samochody czy efektowne biuro za 700 mln starych złotych, sprawiły, że nawet w rekordowym 1992 r. strata wyniosła ponad 6 mld starych złotych. Rok później urosła (przy spadku przychodów) do 38 mld. W rezultacie biegły stwierdził, że spółka nie ma możliwości dalszej egzystencji. Miał rację. Spółka już nie egzystowała.

12 lipca 1993 r. największy wierzyciel, bank Pekao, upomniał się o spłatę ponad 30 mld starych złotych kredytu. Dwa tygodnie później Marek Banasiak złożył wnioski o upadłość obu As-Line.

Bank zajął cały majątek spółki, a i tak stracił najwięcej: z odsetkami około 3 mln nowych złotych. Zupełnie nie zaspokojonych wierzycieli było prawie stu. Głównie producenci kosmetyków i chemii (m.in. Procter & Gamble, Benckiser i Colgate), ale też urząd celny czy fiskus.

Opłacony czy nie?
W aktach rejestrowych As-Line Marek Banasiak znajduje się opinia biegłego, który stwierdził ogromny bałagan w księgach rachunkowych: niepotwierdzone salda należności wyniosły 7,4 mln nowych złotych. Audytor oszacował też, że podmiot ten w 1993 r. nie przekazał do budżetu 4 mln nowych złotych podatku dochodowego!

Kontrowersje podatkowe nie ominęły też As-Line Venture. Jako spółka zagraniczna miała ona prawo do zwolnienia z podatku dochodowego na trzy lata. W jej aktach rejestrowych jest notatka inspektora Urzędu Kontroli Skarbowej Łódź, który po przeprowadzonej kontroli pisze: „Wkłady podmiotów zagranicznych do kapitału zakładowego spółki winny być wniesione w formie pieniężnej w walucie polskiej pochodzącej ze sprzedaży w banku dewizowym walut obcych. Przeprowadzona kontrola wykazała, że powyższy warunek konieczny do utworzenia spółki nie został spełniony”. Jeśli byłaby to prawda, firmie nie przysługiwałoby prawo do zwolnienia z podatku dochodowego. Tymczasem powołując spółkę, wszyscy trzej wspólnicy As-Line Venture (w tym Marek Banasiak) podpisali się pod oświadczeniem, że kapitał został zgromadzony i opłacony w całości.

— Kapitał został opłacony zgodnie z prawem. Nic nie wiem o tej notatce UKS. Jeśli służby skarbowe wykryłyby takie nieprawidłowości, to naliczyłyby zaległość podatkową w wielkich kwotach. A do tego nie doszło — mówi Marek Banasiak.

Albo bardzo szybko, albo pod koniec miesiaca...

Mam niestety wrazenie, ze to kolejna sciema Banasiaka. W takich sprawach sie nie czeka, az prezes bedzie przypadkiem w Europie, bo przez 2 tygodnie to moze nie byc czego ratowac. Bardziej prawdopodobny mi sie wydaje scenariusz taki, ze Banasiak sobie daje czas na wyjscie z tego jak najlepiej.

To moje domysly oczywiscie, ale jakos mi sie dobrze wpisuja w caly obraz.

Wczoraj żona wyciągnęła mnie na zakupy, byliśmy w 2 Galeriach i Monnari działa zupełnie normalnie. Czyli Białystok, 2 z 6 sklepów na pewno działają.

Od kilku dni na naszym rynku głośno jest o spółce Monnari, a to za sprawą z jednej strony potencjalnej możliwości bankructwa spółki, a to możliwością pojawienia się nowego inwestora, amerykańskiego funduszu restrukturyzacyjnego CRG Capital. Informacje te można byłoby uznać za standardowe newsy, gdyby nie ostatnie transakcje głównych akcjonariuszy. Przeglądając dane o zmianie zaangażowania głównych akcjonariuszy, można odnieść wrażenie, że sprzedaje kto żyw. W tym kontekście bardzo interesująco będzie prezentować się dalsza historia związana z nowym, potencjalnym akcjonariuszem. Biorąc pod uwagę jak bardzo „wiarygodny” jest zarząd spółki Monnari, to ta historia może mieć bardzo szybki end, niestety niekoniecznie happy end. Oczywiście są to tylko głośne rozważania, ale powinny nam uświadomić, jakie ryzyko niosą za sobą zakupy dokonywane na podstawie decyzji podjętych pod wpływem doniesień prasowych, a nie na podstawie analiz. Innym morałem z tej historii, już bez żadnych wątpliwości i domysłów, jest potrzeba podwójnej ostrożności i analizy zakupów za kredyt. Połowa komunikatów o sprzedaży akcji Monnari, opatrzona jest komentarzem, że sprzedaży dokonały banki w związku z niedostatecznym poziomem zabezpieczenia kredytów. Na giełdzie w dobie bankowości internetowej, zakupów dokonuje się bardzo łatwo i szybko (według niektórych zdecydowanie za łatwo – stąd później takie dramaty inwestorów), z kredytem też nie ma za dużych problemów. Co robimy, kupujemy za maksimum wyżyłowanej zdolności kredytowej, mocniejsza korekta i koniec przygody z inwestowaniem, pozostają tyko kredyty do spłacania. Kredyt inwestycyjny to pomocne narzędzie w inwestowaniu, ale tylko pod warunkiem, że podchodzimy to tematu z rozsądkiem, w innym przypadku to narzędzie to pewnej „śmierci inwestycyjnej”.

Fundusz jak fundusz. Chce na tym dobrze zarobić, a więc musi przejąć tanio, żeby za kilka lat sprzedać drogo. I jeżeli tylko się zdecyduje zainwestować w Monnari, to przejmie tanio. A nawet bardzo tanio. Pozycja dotychczasowych akcjonariuszy słabnie, a pozycja funduszu rośnie. Wystarczy jeden artykuł, że CRG Capital się waha i akcje Monnari zlecą na łeb, bo bez CRG Capital akcje Monnari są warte mniej niż papier toaletowy. A innego inwestora szybko nie znajdą.

Wczoraj wieczorem Emitent wypluł komunikat o dalszej sprzedaż akcji przez Deutsche Bank. Ceny wyszły niezłe, bo 3,35-3,47 zł. Z komunikatu wynika, że do sprzedaży jest 75 tys. akcji.