Kiedy dno bessy?

Dążenie do poprawy bytu przy braku pieniędzy to tylko marzenia nie podnoszące popytu ani o procent. Popyt kreują chętni z gotówką z tym, że gotówka pochodzi od banku. Podobnie jest z rynkiem motoryzacyjnym. Ludzie ładują się w kredyt na 6 lat by za samochód warty 50tys zapłacić w sumie 100tys w myśl zasady: 'Nie stać mnie więc zapłacę drożej'. Po 6 latach ten samochód jest wart 20tys. Świetny interes - 80tys w plecy w 6 lat :D. Ale przecież trzeba dotrzymać kroku sąsiadom i znajomym - jak to mówią w USA 'to keep up with the Joneses'. Skończyły się nagle kredyty to i rynek zamarł.

Koszt budowy mkw mieszkania też szybko stanieje - ziemia już leci w dół, po jesieni przyjdzie fala bezrobocia i budowlańcom zmięknie rura. Materiały budowlane od dawna tanieją a składy budowlane i szeroko rozumiane hurtownie budowlane z utęsknieniem wyglądają klientów (mam dobry, zawodowy wgląd w tę branżę i widzę co się dzieje).

Pod warunkiem że znajdziesz chętnego. Ceny najmu również spadają, rzeka studentów powoli wysycha. Anale i dewelopy w zeszłym roku piali jak to ludzie będą niby płacić bajońskie sumy za wynajem bo ich nie będzie stać (lub go nie dostaną) na kredyt.

PS Nikt Ci nie zapłaci za wynajem tyle byś pokrył z tego cały kredyt.

Jeśli wielka płyta okaże się bardzo nieatrakcyjna, będzie bardzo tania. Będzie ją kupował inny typ klienta niż mieszkania nowe i w atrakcyjnych lokalizacjach.

Na masową i nagłą śmierć wielkiej płyty bym nie liczył. Chyba, że inne mieszkania okażą się tak tanie, że nie będzie większego sensu jej konserwować.

A lokalizacja sprawia, że być może niektóre wielkie płyty za kilkadziesiąt lat będą droższe niż obecnie budowane mieszkania w odległych dzielnicach, które też się przecież zestarzeją.

Generalnie uważam, że mieszkania to dobro podstawowe i stan w którym są one dostępne tylko dla (powiedzmy) 5-10 procent społeczeństwa jest na dłuższą metę nie do utrzymania. Społeczeństwo w którym taki układ trwałby zbyt długo samo sobie strzeliłoby w stopę. Potrzebujemy nie tylko inwestorów giełdowych, ale też piekarzy i pielęgniarek, którzy muszą mieć gdzie mieszkać. Nie muszą mieć samochodu, ale muszą mieszkać. Nie stać ich na to? To nie będą mieć dzieci. Ewentualnie pozwolą sobie na jedno. Co innego im zostanie? Miną kolejne lata, ludzi ubędzie, a pustostany wciąż będą w cenie dwóch średnich krajowych za metr? Bo właściciele się zawezmą, że wolą dokładać na ich utrzymanie, ale nie oddadzą taniej:) ? I kto na tym wygra?

Jednym z wielu czynników, który wpływa na ujemny przyrost naturalny w obecnej Polsce jest fakt, że młodych nie stać na zapewnienie sobie i swoim potencjalnym dzieciom "odpowiedniego" metrażu (a w dzisiejszych czasach poprzeczka jest wyraźnie wyżej niż parędziesiąt lat temu). Nie stać nie w sensie zagryzienia zębów i postawienia się na siłę. W dominującej części ludzie nie są skłonni znacząco obniżać poziomu życia tak swojego jak i swoich pozostałych dzieci (pozostałego dziecka) po to aby mieć tych dzieci więcej.
Albo będzie ich stać na "godziwe" warunki mieszkaniowe (przy czym "godziwość" jest tu rzeczą subiektywną) albo nie będą zbyt skłonni do prostej zastępowalności pokoleń.
Zarobki ludziom wzrosną dużo bardziej niż ceny mieszkań albo ceny tych ostatnich spadną. Tak czy owak w wieloletniej perspektywie wartość realna metra kwadratowego własnego kąta będzie niższa niż obecnie.

Dla osób, które były przekonane, że ich M-3 to świetna inwestycja widzę jeszcze taką nadzieję, że za x lat system emerytalny okaże się kompletną klapą i dzieci zaczną być traktowane - jak to drzewiej bywało - jako najlepsze zabezpieczenie własnej starości. Wtedy znów moglibyśmy zacząć mieszkać w 8 osób na dwóch pokojach, a wartość mieszkań zapewne by wzrosła.

A za 30 lat jak kredyt spłacisz, może się okazać, że twój apartament jest warty duuużo mniej.
Może akurat tyle, co pieniądze które dopłacałeś do kredytu plus utracone z nich odsetki.

Wynajem będzie z czasem coraz trudniejszy i coraz tańszy (z tych samych względów, dla których ceny mieszkań spadną).
Lokatorów trzeba pilnować (a to czas plus nerwy), a mieszkanie co jakiś czas przydałoby się odnowić.

Czasy się zmieniają, modne lokalizacje się zmieniają, wielkość najchętniej kupowanych mieszkań się zmienia. Nie sądzę, aby na widok dzisiejszych "apartamentów" młodym ludziom za 30 lat pożądliwie świeciły się oczy.

Podpisuje sie pod tym punktem widzenia, media kreują pewien poziom zycia, nagonki na zakładanie rodziny i różnorakie becikowe nie zmienia faktu że na kupno mieszkania i zalozenie rodziny wiekszosci z polakow niestać, u nas to wciąż dobra luksusowe. Na rowincjach żyje większośc mojej rodziny, ci co pracuja zarabiają 1000-1500zł miesięcznie i nie są najgorsi bo w okolicy pelno takich co nie zarabiaja wcale. Całe te rzesze nigdy nie dostana szansy na kupno wlasnego mieszkania. Ludzie mają wybór: albo nie założa rodzin albo założą i zostaną dziadami. Poziom życia w Warszawie to inna planeta.

Dlatego niezależnie od stanu technicznego wielkiej płyty za 20 lat będa na nia nabywcy. Złoza nędzy sa u nas bardzo zasobne.

Wraz ze wzrostem zamożności społeczeństwa?
Czyli relacja cen nieruchomości do płacy przeciętnej pozostanie mniej więcej taka jak dziś, z tym, że ta płaca wzrośnie?

Nie wiem jaka pozostanie relacja.Jedno jest pewne.Ceny mieszkań spadają,i niech spadają .W ten sposób działa rynek,a nie wolna amerykanka,tak jak było do tej pory.Każdy chciał zarobić,od właściciela gruntu przez pośrednika do budującego.Dużo zarobić .Rachunek za wątpliwą przyjemność,wątpliwą przy tej cenie,wystawiono jak zwykle Jasiowi Kowalskiemu .
Truizmem jest twierdzenie,że ceny mieszkań muszą być adekwatne do możliwości społeczeństwa.W przeciwnym wypadku stają się dobrem elitarnym,a społeczenstwo kuleje.Na pocieszenie dodam,że z podobnym problemem stykaja się młodzi ludzie na Zachodzie.Nikogo nie stać na spłacenie horrendalnej hipoteki.I tu jest rdzeń problemu.

Ja właśnie cały czas piszę, że ssanie nie będzie duże.

Lokalne zawirowania mogą się pojawić, ale trend długoterminowy jest dla mnie jasny. Ceny realne w dół.

Nie oznacza to, że deweloperzy nie mają przyszłości. Będą zapewne sprzedawać taniej, dojrzeją do tego. Wraz ze wzrostem zamożności społeczeństwa może się okazać (nie wiem), że np. ludzie wolą jednak kupić nowe mieszkanie niż używane.
To by było nawet logiczne, cena na rynku wtórnym identycznego mieszkania (standard, lokalizacja itp - oczywiście w praktyce identycznych mieszkań nie ma) chyba powinna być niższa od nowego.

Zanim pojawiła się bańka w nieruchomościach mieliśmy ciekawą sytuację z domami. Kupienie domu (nawet dość krótko) używanego było w pewnym momencie tańsze od budowy własnego. I to czysto finansowo, nie wliczając czasu właściciela - dozorcy budowlańców. Mimo to, więcej Polaków i tak wolało budować "po swojemu", realizować raczej własne wizje od początku niż starać się dopasować do cudzych. Nie było przy tym mowy o tym, że domy to inwestycja. Prawie jak samochody, traciły na cenie za sam fakt, że ktoś już ich używał. I dla ludzi to było zrozumiałe i akceptowalne.

Znalazłem artykuł na temat tego, dlaczego ceny wydaje się, że nie chcą spadać. Wg. tego jest duży rozstrzał pomiędzy ceną ofertową a ceną faktycznej transakcji.

pl.pl.allconstructions.com/por...

Spore emocje Forumowiczów budzi sytuacja na rynku mieszkaniowym. O ile dobrze rozumiem to w mniejszym stopniu dotyczy to troski o sytuację deweloperów, a w większym osobistej sytuacji mieszkaniowej dyskutantów.
Przy tej okazji pragnę życzyć wszystkim wilii z basenem bez hipoteki.
Ale aby do tego dojść to najpierw musimy wygrać na giełdzie, a dzisiejsze spadki mi się nie podobają.