wiara w umiejętności

Zakładam, że chodzi Ci o wygrywanie, a nie tylko o granie. Bo jego rzeczywiście można się nauczyć, lecz na dłuższą metę zespoły wyszkolonych graczy w funduszach nie potrafią pobić rynku. Ale w ich modelu biznesowym wystarczy granie, nie trzeba wygrywać.
Zacznij, a w miarę nabierania wiedzy słabnąć będzie entuzjazm, w końcu okaże się, że granie jest to praca: ma swoje reżimy, zasady, ograniczenia. Jeśli nadal będzie Cię nie mniej pasjonować, a Twoje efekty będą lepsze od przeciętnych, być może zaczniesz odkrywać w sobie talent i pasję. Wg mnie jest to niezbędne aby myśleć o inwestycjach na własny rachunek: dobrze poznać siebie, jednocześnie poznając zasady gry.

Najważniejszą inwestycją jaką chce zrobi to wiedza, to jest podstawą...

i tutaj się znowu wszystko rozbija o indywidualne przypadki i konia z rzędem temu kto wyciągnie jakieś uniwersalne prawdy...

Ja zaczynając małym kapitałem robiłem ruchy na które przy większych kwotach bym sobie nie pozwolił i z perspektywy czasu oceniam ten okres raczej negatywnie. Być może dla kogoś robienie transakcji z dwoma zerami nie różni się od tej z pięcioma zerami, ale dla mnie różnica jest odczuwalna(ilość zer przypadkowa). Sam nie wiem czy to źle czy dobrze...

I tutaj przykład z autopsji: na giełdę wszedłem całym kapitałem w 3 miesiące nie mając o niej zielonego pojęcia... Po ok. roku jestem biedniejszy o jakieś 1,5 roczne oszczędności, ale bogatszy o doświadczenie... trochę drogie :(

@mathu zupełnie się z Tobą nie zgadzam. mam wrażenie, ze Ty chcesz z giełdy żyć, chcesz grać, spekulować itd.

Ja wolę wejść z małym kapitałem na giełdę i tego nie stracić, a to już bardzo dużo w owych czasach.
Giełda to miejsce gdzie spotyka się tysiące ludzkich hien, która każda chce być najlepsza. Ja nie chcę być najlepszy, chce się jedynie zgadzać z większością hien.

Mam wrażenie, że patrzysz na giełdę jak na miejsce, z którego się człowiek utrzymuje, a aspekty finansowe są zdecydowanie ważniejsze niż zdobyta praktyczna wiedza i doświadczenie.

PS jestem mocno nietrzeźwy :D

Czy to jest możliwe?

Oczywiście. Np. ten gość to udowodnił, startując w zawodach. Zaczynał z 10000 USD i po roku było tego ponad 1 mln USD. Robił to pod kontrolą ludzi z SEC, którzy kilkukrotnie sprawdzali prawidłowość jego działań:
commodities.about.com/od/resea...

Po pewnym czasie i w miarę lat doświadczeń zarabianie na rynku nawet sporych sum nie jest jakimś znaczącym problemem. Gdy dojdziesz do tego stanu, największym Twoim problemem będzie utrzymanie dyscypliny na takim poziomie, na jakim ją miałeś, gdy zaczynałeś tę swoją zyskowną serię. Bardzo łatwo popaść wtedy w stan "znam sie na rynku i rynek nie ma dla mnie tajemnic", co prowadzi we względnie szybkim czasie do znaczącego zmniejszenia stanu konta

Jak to powiedział jeden ze znanych trader'ów: "Nie jest wielkim problemem zarobić na rynku 1 mln USD. Jest wielkim problemem utrzymać potem ten milion USD"

Czy każdy może zarobić? Nie. Metoda, nawet najlepsza to zaledwie 30% sukcesu.
Pozostałe 70% potencjalnego sukcesu siedzi w Twojej głowie. Każdy z nas ma w niej stado demonów, które tworzą przeszkody w osiągnięciu sukcesu na rynku. Dla jednych to Pan Kozak, który powoduje, że wchodzi się w byle co z przesadną wiarą w powodzenie. Innego gnębi demon Pan Strachliwy - widzi supersygnały, a mimo to boi się wejść. W końcu zrozpaczony, że rynek mu ucieka, wchodzi błędnie w byle co, tracąc i utwierdzając się w swoim strachu. Każdy ma jakiegoś swojego demona lub demony, które przeszkadzają mu w odniesieniu sukcesu.

To dlatego sukces na rynkach odnoszą nieliczni. Tylko nieliczni potrafią wykonać tę ciężką pracę psychologiczną i wpierw zneutralizować swoje demony, a potem zaprząc je do pracy na korzyść stanu konta a nie przeciwko niemu.

Reasumując - trader, jesli naprawdę chce odnieść sukces, powinien wyjątkowo mocno wziąć sobie do serca zawołanie Sokratesa "Poznaj sam siebie!"

odkładaj kasę na lokatę. po 5 latach będziesz się śmiał ze zdecydowanej większości inwestorów/spekulantów. zaoszczędzisz bardzo dużo czasu i prawdopodobnie bardzo dużo pieniędzy.

wchodząc z pieniędzmi na rynek, to jakbyś wchodził do podrzędnego baru pełnego oszustów, kryminalistów i doświadczonych przez życie pijaczyn. trzeba mieć naprawdę mocną głowę żeby po kilku latach przebywania w takim towarzystwie wyjść z baru bogatszym.

na spelunie przynajmniej będzie szyld 'Pod wyrwigroszem'. rynek mieni się złotymi hasłami w stylu od zera do milionera, potem okazuje się że zamiast aktywów kupujesz gruzowisko mniej warte niż każdy element tego gruzu z osobna.

nic tylko zaorać i sprzedać to co z tego zostanie na złomie. niestety nic nie możesz zrobić, bo chociaż jesteś równouprawnionym właścicielem gruzowiska, to większościowy nie da Ci zabrać swojego kawałka, tylko będzie dalej zwoził gruz i szukał następnych naiwnych do wyłożenia kapitału, sam cichaczem rozkradając majątek.

nie ma tu znaczenia czy większościowym jest skarb państwa, międzynarodowy koncern, czy ktoś z naszej czołówki z listy wprost.

pierwsza sprawa to jest taka, że nie wszyscy przedsiębiorcy mają swoje spółki na giełdzie. nie generalizujmy.

druga sprawa określenie oszust sugeruje łamanie prawa. takie przypadki też się zdarzają ale nie jest to większość.

większość za to próbuje pozyskać kapitał jak najniższym kosztem zgodnie z prawem, w tym sensie 'wyrywanie oszczędności' dobrze pasuje. znacznie lepiej pasuje niż od zera do milionera w przypadku mniejszościowego.

Wyścigu szczurów nigdy nie wygrasz, bo zawsze znajdzie się cwańszy, szybszy i bardziej wściekły Ale nie o to chodzi, żeby gonić do upadłego za hajsem. Można bawić się w giełdę, nie widzę w tym nic złego. Jedynie nie przywiązuj się do niej zbytnio i nie wiąż z działalnością inwestycyjną wielkich nadziei. Szczególnie jeżeli dysponujesz niewielkim kapitałem. W takim wypadku korzystniej finansowo wyjdzie za pewne wziąć drugi etat, chociażby na zmywaku

Z drugiej strony, jak ktoś się interesuje giełdą, to można ją potraktować hobbystycznie, tak jak ja to traktuję i czerpać korzyści inne niż tylko finansowe, rozwijać się w alternatywnym kierunku, itd. Mając w perspektywie kilku lat szanse na wypracowanie w jakimś stopniu niezależności finansowej.

Co do wielkości kapitału, nie powinien być na początku duży, ale powinien być znaczący dla inwestora, żeby jego strata bolała. Rachunki demo niewiele uczą.