Fot. maklerska.pl
Autorem książki jest polski inwestor instytucjonalny oraz trader. Można byłoby się więc spodziewać dość wielu odniesień do polskiej giełdy i spółek notowanych na warszawskim parkiecie. Ale nic z tych rzeczy. Książka przede wszystkim skupia się na przykładach z rynku amerykańskiego. Oczywiście czytelnicy bloga Daniela Heliosza nie będą specjalnie zdziwieni, ponieważ wiedzą, że jego podstawowym polem zainteresowania jest właśnie rynek Stanów Zjednoczonych. W żaden sposób nie umniejsza to jednak przydatności i użyteczności książki, w szczególności dla początkujących inwestorów.
Książka „Giełda Inwestycje Trading” to ok. 220 stron podzielonych na 4 rozdziały. W pierwszym z nich autor skupia się na pokazaniu pewnych niezbędnych podstaw matematyki – świadczy o tym choćby tytuł „Moc procentów”. Znajdziemy tutaj choćby magiczną tabelkę uświadamiającą niektórym, że spadek kursu akcji o 50 procent, to konieczność wzrostu kursu aż o 100 procent tylko po to, aby wyjść na zero. Podobnie wygląda kwestia zjazdu kursu o 90 procent – wtedy odrobić trzeba „tylko” 900 procent. W zasadzie to zwykła matematyka i tzw. oczywista oczywistość, ale warto o tym pamiętać. Podobnie jak o tym, że np. „średnioroczny zysk 14,86 proc. po 10 latach przyczynia się do wzrostu wartości portfela o 300 proc., przy tym po 20 latach zysk (…) wyniesie 1.500 proc.”. Autor również pokazuje jak rósł majątek Warrena Buffetta i co by było, gdyby przeszedł na emeryturę w wieku 52 lat, a przypomnę, że właśnie obchodził 90 rocznicę swoich urodzin.
Drugi rozdział to 25 stron o psychologii giełdy i tutaj można znaleźć rady nie tylko dla początkujących inwestorów. Nie będę ich wszystkich opisywał, ale urzekło mnie jedno zdanie: „musimy zacząć pracować mądrze, a najlepiej mądrze, ciężko i dużo”. Czyż nie jest ono odmienne od tych płynących wszechobecnych reklam promujących inwestowanie jako bezstresowe klikanie przycisku BUY i tylko spoglądanie jak wartość rachunku zmienia się w cyfrę z 6 zerami?
Rozdział III to zapewne to, co tygrysy lubią najbardziej, czyli inwestowanie na giełdzie. Zapewne z tego względu jest on najdłuższym rozdziałem w całej książce i liczy około 90 stron. Na początku autor tłumaczy dlaczego uważa, że akcje w długim terminie pozostaną w trendzie wzrostowym, a także porównuje inwestowanie dywidendowe do inwestowania w mieszkania na wynajem. Spora część tego rozdziału jest poświęcona inwestowaniu długoterminowemu, w szczególności opartemu na selekcji spółek dywidendowych. Tutaj jednak zabrakło mi odniesienia do polskiej specyfiki. Autor pokazuje standardowy przykład klasycznych spółek dywidendowych z rynku amerykańskiego o dywidendach rosnących przynajmniej od 25 lat. Niestety, nijak nie da się tego przełożyć na polskie podwórko, gdzie cała giełda istnieje niewiele dłużej, a przypomnę, że początkowo było notowane tylko 5 spółek. A jak sięgniemy do nazw tych spółek (Próchnik, Tonsil, Kable, Exbud oraz Krosno) to okaże się, że na parkiecie nie ma już firm pamiętających pierwszą sesję warszawskiej giełdy z 16 kwietnia 1991 roku.
Na plus należy zaliczyć analizę pokazującą dlaczego (nie zawsze oczywiście) niższa dywidenda może okazać się lepsza od wyższej oraz pomysły na to jak wybrać dobrą spółkę dywidendową. Te ostatnie są oparte na rynku amerykańskim, o czym trzeba pamiętać. Warto też przeczytać ze zrozumieniem paragraf dotyczący dywersyfikacji, która zdaniem autora (również moim) może być kluczem do sukcesu. Heliosz jasno przedstawia plusy (np. bezpieczeństwo portfela poprzez zazwyczaj niższe maksymalne obsunięcie wartości portfela) jak i minusy (potencjalnie wyższe stopy zwrotu) dywersyfikacji portfela giełdowego.
Ostatni rozdział omawia trading, czyli aktywny handel na giełdzie. Określenie trendu oraz prostota tradingu to zdaniem autora dwie kluczowe sprawy, które powinny ułatwić odniesienie sukcesu. Co ważne, autor jasno podkreśla, że promocja aktywnego handlu pochodzi od brokerów, którzy zarabiają przecież na aktywności traderów. Z pewnością cenną lekcją dla początkujących inwestorów będzie opis pozwalający określić trend instrumentu finansowego. Daniel Heliosz nie pomija również podstaw price action, formacji cenowych czy świec japońskich W tym wypadku są to jednak informacje, które znajdziemy również w innej literaturze.
Na pewno plusem książki jest przedstawienie w dwóch ostatnich działach błędów, o których warto pamiętać w inwestowaniu zarówno długoterminowym (tutaj autor wymienia listę 20 takich błędów) jak i krótkoterminowym. W tym ostatnim przykładzie lista kurczy się do zaledwie 6 przykładów, co dla mnie osobiście jest trochę zaskoczeniem, ponieważ akurat w tym wypadku spodziewałem się dłuższej listy.
Podsumowując, w moim odczuciu jest to książka dla początkujących inwestorów, którzy po jej przeczytaniu powinni zrozumieć podstawowe reguły panujące na rynku kapitałowym. Pozycja ta zawiera całkiem sporą liczbę przykładów, choć warto pamiętać, że dotyczą one przede wszystkim rynku amerykańskiego.
