(Fot. Adobe)
Dane makroekonomiczne, a nawet posiedzenie Rezerwy Federalnej zeszły na dalszy plan, a niezbyt już liczne grono osób wierzących w siłę dolara musiało poczuć się uspokojone tym, że amerykańska waluta wydaje się utrzymywać status safe haven w okresie poważnych napięć geopolitycznych. Dolar umocnił się względem wszystkich pozostałych głównych walut. Ubiegły tydzień nie był szczególnie zły dla walut rynków wschodzących, rynek futures na akcje otworzył się zaś w niedzielę na poziomie bliskim temu sprzed tygodnia. Z tego wynika, że był to przede wszystkim ruch dolara, a sentyment do ryzyka pozostaje stosunkowo odporny w obliczu konfliktu.
W zwykłych okoliczność w centrum uwagi znalazłyby się w tym tygodniu odczyty wskaźników PMI (poniedziałek 23.06). Dane gospodarcze i dotyczące polityki monetarnej będą musiały jednak rywalizować z nagłówkami dotyczącymi Bliskiego Wschodu, w szczególności dotyczącymi potencjalnego odwetu Iranu na amerykańskich interesach. Kluczowa będzie reakcja cen ropy. Dotąd kontrakty futures na ropę wzrosły istotnie, jednak zasadnie i do poziomu, z którym gospodarki mogą sobie poradzić.
PLN
Złoty pozostaje dość odporny w obliczu napięć na Bliskim Wschodzie. W ubiegłym tygodniu radził sobie lepiej niż pozostałe waluty regionu i zdołał odnotować niewielkie zyski względem referencyjnego euro.
Krajowe dane mają dezinflacyjny rys. Odczyty z ostatnich dni pokazały, że inflacja bazowa spadła do najniższego od czerwca 2021 r. poziomu 3,3 proc. Wszystkie dane z poniedziałku (23.06) mają podobny wydźwięk. Dynamika płac, prawdopodobnie najważniejsza z nich, wróciła do trendu spadkowego po wzroście w kwietniu i zaskoczyła w dół (8,4 proc.), wzmacniając przekonanie, że presja cenowa w Polsce będzie w dalszym ciągu kierować się w dół.
Wydaje się, że zaskoczenia w dół widoczne w różnych odczytach ciążą w poniedziałek nieznacznie złotemu, wzmacniając wyprzedaż z powodu napięć na Bliskim Wschodzie. Ruchy są jednak ograniczone, a para EUR/PLN utrzymuje się w wąskim przedziale. W najbliższych dniach będziemy uważni na krajowe dane, w szczególności dotyczące sprzedaży detalicznej (wtorek 24.06). Istotniejsze dla kształtowania się kursu EUR/PLN okażą się jednak zapewne sygnały ze świata.
EUR
W ubiegłym tygodniu nie było wielu wieści gospodarczych ani dotyczących polityki monetarnej w strefie euro, które mogłyby poruszyć rynki. Te pierwsze są wciąż zniekształcone przez zwiększony eksport do USA przed wprowadzeniem ceł Trumpa. W konsekwencji handel wspólną walutą zależał niemal całkowicie od wydarzeń poza strefą euro, w szczególności wojny izraelsko-irańskiej. Euro generalnie ucierpiało na rosnących cenach ropy i na tym, że Europa jest ogromnym importerem energii – w przeciwieństwie do USA, które stały się teraz kolejnym eksporterem.
Ten tydzień zapowiada się podobnie – euro rozpoczęło go niżej, a ceny ropy dalej rosną. Najważniejszą publikacją ze strefy euro w tym tygodniu są opublikowane dziś rano wstępne wskaźniki PMI za czerwiec. W ostatnich miesiącach wskaźnik zbiorczy utrzymywał się tuż powyżej poziomu 50 pkt – w czerwcu było tak samo. Dane nieco rozczarowały brakiem poprawy w sektorze przemysłowym. Aktywność w usługach z kolei już się nie kurczy, ale również nie rośnie.
USD
Podczas gdy uwaga rynków przestała być skupiona na danych gospodarczych i dotyczących polityki monetarnej, tych w USA było w ubiegłym tygodniu wiele. Rysują one wciąż mieszany obraz. Rynek nieruchomości mieszkalnych radzi sobie szczególnie słabo, z kolei na rynku pracy w dalszym ciągu widoczne są oznaki umiarkowanego ochłodzenia, szczególnie w cotygodniowych nowych deklaracjach bezrobotnych. Inne wskaźniki radzą sobie nieco lepiej, a nowcast GDPNow Fedu z Atlanty wskazuje obecnie na silne odbicie amerykańskiego wzrostu w II kwartale, na poziomie ok. 3,5 proc. w ujęciu zannualizowanym. Rezerwa Federalna zauważyła tę niepewność podczas swojego ostatniego posiedzenia w ubiegłym tygodniu. Stopa fed funds została utrzymana na niezmienionym poziomie, jak powszechnie oczekiwano. FOMC był jednak nieco bardziej jastrzębi, niż wyceniano. Prezes Jerome Powell ponownie ocenił amerykańską gospodarkę i rynek pracy jako „solidne”, zbył zaś milczeniem zachęcający majowy raport dotyczący inflacji CPI. Ostatnie słabe dane z rynku pracy skłaniają jednak część decydentów do skrętu w stronę szybszego obniżenia stóp procentowych. Nie sądzimy, że te rozbieżności uda się rozwiązać, zanim poznamy co najmniej jeden odczyt non-farm payrolls i inflacji.
GBP
Ciąg kiepskich danych z Wielkiej Brytanii, który rozpoczął się dwa tygodnie temu, trwał również w ubiegłym tygodniu. Inflacja była powyżej oczekiwań, sprzedaż detaliczna spadła zaś w maju o 2,7% w ujęciu miesięcznym, znacznie silniej, niż szacowano. Te słabe odczyty, przychodzące tuż po najgorszym pod względem utraty miejsc pracy miesiącu od pandemii, wzmacniają stagflacyjne obawy. Bank Anglii zgodnie z oczekiwaniami utrzymał w ubiegłym tygodniu stopy procentowe na niezmienionym poziomie, przy czym gołębi rozkład głosów (trzy osoby za natychmiastowym cięciem) sugeruje, że Radę coraz bardziej niepokoją perspektywy wzrostu i sytuacja na rynku pracy. Forward guidance w kontekście stóp pozostało jednak niezmienione, oficjele powtórzyli, że przyszłe obniżki będą „stopniowe i ostrożne”. Choć oznacza to, że cięcie w sierpniu nie jest pewne, rynki swap wciąż wyceniają w dużej mierze obniżkę na najbliższym posiedzeniu i jeszcze jedną do końca roku.
Autorzy komentarza: Enrique Díaz-Alvarez, Matthew Ryan, Roman Ziruk, Michał Jóźwia, analitycy Ebury
