W ostatnich latach zapomniana i lekceważona Afryka stała się jedną z najprężniej rozwijających się gospodarczo części świata. W 2009 r., w czasie szalejącej na świecie recesji, PKB krajów afrykańskich zwiększyło się o 3 procent. Afryka i Azja były wówczas jedynymi regionami, którym udało się osiągnąć wzrost gospodarczy.
Dobra passa trwa już do dekady. Średni wzrost PKB kontynentu w latach 2000-2008 wyniósł 5,3 procent. Ten rok ma być jeszcze lepszy. Ekonomiści MFW szacują, że Afryka będzie drugim najszybciej rosnącym regionem na świecie, a zsumowane 54 gospodarki kontynentu osiągną wzrost PKB na poziomie 5,8 procent.
Bodźcami, które rozpędziły afrykańską gospodarkę, był surowcowy boom oraz związana z nim ofensywa chińskich inwestorów. Pieniądze z surowców pozwoliły jednak na rozwój nowoczesnych branż gospodarki takich jak handel, transport, telekomunikacja, czy usługi finansowe, dzięki czemu kolejne państwa afrykańskie uciekają od losu surowcowej monokultury.
Afryka powoli staje się coraz bardziej atrakcyjną lokalizacją dla zagranicznych inwestycji, w czym pomagają gospodarcze, polityczne i społeczne reformy, które zachodzą w wielu krajach kontynentu. Poprawie biznesowego środowiska sprzyja rozwój infrastruktury, nie tylko fizycznej, ale także społecznej – stale rośnie liczba dobrze wykształconych, mówiących po angielsku i przedsiębiorczych Afrykanów. Dynamicznie zwiększa się afrykańska klasa średnia, a wydatki konsumentów przekroczą w tym roku bilion dolarów.
Ostatnie sukcesy nie oznaczają, że Afryka szybko zmieni się w krainę mlekiem i miodem płynącą. To kontynent pełen dysproporcji, gdzie w kilku państwach wciąż toczą się konflikty, a jednym z podstawowych problemów jest niestabilność. Inne kraje nadal stanowią białe plamy na gospodarczej mapie i minie wiele lat zanim pojawią się w nich dogodne warunki do inwestowania. Niejednoznaczny jest również boom demograficzny – w ciągu 40 lat populacja Afryki podwoi się do 2 miliardów, co może stać się zarówno szansą, jaki i przekleństwem kontynentu. Wciąż znaczna część mieszkańców Afryki żyje poniżej granicy ubóstwa, a na 1000 dzieci 118 umrze przed ukończeniem 5. roku życia.
Wykraczający poza surowcowy boom wzrost gospodarczy sprawia jednak, że Afryka zrywa ze stereotypowymi skojarzeniami związanymi z kolejnymi falami głodu i wyciąganiem rąk po pomoc humanitarną. To ostatni tak duży region, który na dobre zaczyna łączyć się ze światową gospodarką. Jak dotychczas głównymi beneficjentami tego ruchu są kraje azjatyckie, a przede wszystkim Chiny. Przez długie lata wbrew, a może ze względu na kolonialną przeszłość zainteresowanie Afryką straciła Europa. Obecnie stoimy u progu inwestycyjnej „mody na Afrykę”. Drugimi Chinami zapewne się nie stanie, ale dostarczy wiele atrakcyjnych możliwości.
