Kamil Cisowski, CFA, dyrektor zespołu analiz i doradztwa inwestycyjnego DI Xelion.
Środowa sesja rozpoczęła się na większości rynków europejskich na minusach i 14:30 polegała właściwie na oczekiwaniu na amerykańskie dane o inflacji. Główne giełdy pozostawały w wąskim przedziale wahań i w momencie wybicia „godziny zero” znajdowały się na poziomach niemal identycznych jak rano. Amerykański odczyt CPI nie przynosi rynkom najmniejszej ulgi – wzrost dynamiki cen do poziomu 9,1 proc. r/r (wobec konsensusu 8,8 proc. r/r i 8,6 proc. r/r w maju) ponownie przybliża nas do szczytów z lat 1980-81. Pomimo, że dynamika cen dóbr zawraca, równoważy ją trend wzrostowy w cenach usług. Za dużą część zwyżki odpowiada wzrost kosztów energii o 7,5 proc. m/m i 41,6 proc. r/r, ale niepokoi rosnąca dynamika cen czynszów i mieszkań. Pomimo identycznej skali niespodzianki jak przed miesiącem, reakcja głównych klas aktywów była jednak znacznie spokojniejsza. Po momentalnym teście parytetu na kursie EUR/USD doszło wręcz do silnego odbicia, a chwilowo nawet osiągnięcia poziomu 1,01 – obecnie powróciliśmy już do punktu wyjścia, a naruszenie tego symbolicznego poziomu wydaje się kwestią czasu. Zakładamy, że do niego dojdzie, a ewentualny powrót mógłby zostać wywołany pod koniec przyszłego tygodnia łagodzeniem obaw o deficyty gazu w Europie. W krótkim terminie pozostaje to czynnik ryzyka, przełamanie parytetu ma potencjał, by uruchomić szerszą falę wyprzedaży.
Na środowym zamknięciu główne indeksy europejskie straciły od 0,7 proc. (CAC40) do 1,16 proc. (DAX), wymazując większość „poinflacyjnych” strat. Nawet lepiej radziła sobie GPW, gdzie po tragicznym wtorku WIG20 spadł o 0,47 proc., mWIG40 o 0,37 proc., a sWIG80 o 0,8 proc. Po silnych przecenach odbijały PGNiG (+3,88 proc.) i Orlen (+1,58 proc.), ale dane uderzały w spółki technologiczne – największe negatywne kontrybucje wnosiły Allegro (-3,05 proc.) i CD Projekt (-4,28 proc.). Jeszcze gorzej od nich zachowywało się JSW (-5,38 proc.).
Indeks S&P500 spadł w środę o 0,45 proc., a NASDAQ o 0,15 proc. Rozwiązanie takiego układu sił wydaje się leżeć w tym, że rynek uodparnia się na bieżące dane inflacyjne, wierząc, że załamanie cen surowców doprowadzi do ustalenia szczytu w 3Q2022 na nieco wyższym lub niższym poziomie. Jednocześnie zdaje sobie sprawę, że przy obecnej retoryce Fed jest wielce prawdopodobne, że FOMC będzie natychmiast reagowało na bieżący wskaźnik przyspieszaniem podwyżek. W chwili obecnej wspominane jeszcze niedawno przez Jerome’a Powella 50 pb zacieśnienia wydaje się odległą przeszłością. Po środowym zamknięciu podwyżka o 100 pb wyceniana jest już w 77,4-proc., scenariuszem bazowym na zakończenie roku stało się dojście do przedziału 375-400 pb. Jednocześnie jednak rentowności obligacji 10-letnich, które bezpośrednio po danych wybiły się w górę, bardzo szybko zawróciły, by zamknąć się na poziomie 2,93 proc., niższym niż we wtorek. Jest to już naprawdę mocny sygnał narastającego przekonania o tym, że silne zacieśnienie okaże się kolejnym „policy mistake”, wpędzając amerykańską gospodarkę w silniejszą recesję. Wyceny długu coraz wyraźniej wskazują, że w 1H2023 Komitet będzie wycofywał się z podwyżek rakiem, obniżając stopy o 25-50 pb. Trudno zakładać, że członkowie FOMC tego nie widzą. Wydaje nam się zatem, że ruch o 75 pb w lipcu przy jednoczesnym zarysowaniu opcji kolejnego o tej wielkości we wrześniu wydaje się rozsądniejszą strategią niż gwałtowna reakcja na wczorajszą publikację.
Sesja w Azji ma mieszany przebieg, rosną Sensex i Nikkei, spadają giełdy chińskie, ale na starcie dnia scenariuszem bazowym w Polsce, Europie i USA wydaje się dalsze osuwanie indeksów. Mogłoby ono przybrać na sile, gdyby przełamany został parytet EUR/USD. Czynniki, które mogą zakwestionować spadki to niższy od oczekiwań odczyt amerykańskiego PPI (inflacja producencka ma charakter wyprzedzający, wiec nie jest on wykluczony nawet po środowych danych, negatywnych niespodzianek nie było na niej już od dwóch miesięcy) lub dobre wyniki JP Morgan Chase i Morgan Stanley, które tradycyjnie otworzą właściwą część sezonu wynikowego za 2Q2022. Z uwagą na pewno śledzone będzie także wystąpienie C. Wallera z FOMC.
Komentarz przedsesyjny Domu Inwestycyjnego Xelion sp. z o.o. 14 lipca 2022 r.
Kamil Cisowski, CFA, dyrektor zespołu analiz i doradztwa inwestycyjnego DI Xelion.
Opracowanie własne na podstawie danych opublikowanych w serwisach www.reuters.com, www.bloomberg.com, www.macronext.com, www.marektwatch.com, www.news.google.com, www.ft.com, www.bankier.pl, www.pb.pl, przy założeniu, iż powyższe dane są prawidłowe, pełne i nie wprowadzające w błąd, jednakże nie były one niezależnie zweryfikowane. Opracowanie ma charakter ogólny i nie może stanowić wyłącznej podstawy do podjęcia jakiejkolwiek decyzji inwestycyjnej przez jego odbiorcę. Przedmiotowe opracowanie nie może być interpretowane jako rekomendacja Domu Inwestycyjnego Xelion Sp. z o.o. w rozumieniu art. 76 z dnia 29 lipca 2005 roku o obrocie instrumentami finansowymi. Dom Inwestycyjny Xelion Sp. z o.o. ani autor nie ponoszą odpowiedzialności za następstwa decyzji inwestycyjnych podjętych na podstawie informacji i opinii zawartych w niniejszym opracowaniu, o ile przy ich sporządzaniu dołożono należytej staranności.
