Spekulant, prywatnie szyderca i cynik.
Debiut ZE PAK był zwieńczeniem trwającej zaledwie 13 (!) lat prywatyzacji tych zakładów. Minister Skarbu wreszcie odetchnął z ulgą, kasując od inwestorów 681 milionów złotych. Nieco mniej powodów do radości miało 14 tysięcy drobnych akcjonariuszy skuszonych ofertą – im nie dane było cieszyć się zyskiem, gdyż notowania ledwo musnęły cenę ofertową i to od dołu.
Pojawienie się Exillona na warszawskim parkiecie też przeszło bez echa, głównie dlatego, że debiut nie wiązał się z emisją. Akcje zagościły na parkiecie w ramach dual listingu, gdyż od kilku lat są już notowane na London Stock Exchange. Nawet dziecko zada tutaj proste pytanie, po kiego grzyba przenosić część akcji z rozwiniętego rynku na nasze zaściankowe i dość płytkie kapitałowo podwórko? Odpowiedź jest w profilu działalności spółki: jest to kontrolowany przez syna narodu kazachskiego podmiot, zajmujący się poszukiwaniem i wydobywaniem (!) ropy naftowej. Czyli zupełnie nowa, niespotykana dotąd na warszawskim parkiecie jakość. Petrolinvest i KOV zyskali konkurenta w wyścigu po pieniądze marzycieli o fortunie przesiąkniętej zapachem ropy. Jak pokazuje ten przypadek, znaleźć ropę to jeszcze nic, prawdziwy skarb to znaleźć odpowiedni rynek na upchnięcie swoich akcji, które w Londynie już się przejadły.
Na LSE akcje Exillonu notowane są poniżej ceny z debiutu, a wśród akcjonariuszy widać zniecierpliwienie i chęć wyjścia z inwestycji. Wybór rynku, na którym można to bezboleśnie zrobić, jest oczywisty. To właśnie na GPW inwestorzy, włodarze ani nadzór przez 5 lat nie zdążyli zorientować się, na czym polega biznes Petrolinvestu. A wydawałoby się to niemożliwe w kraju, którego były premier w oświadczeniu majątkowym umieszcza posiadane akcje Petrolinvestu w rubryce „Inne”, pozostawiając okienko „Papiery wartościowe” puste.
Petrolinvest znów lśnił w ostatnich tygodniach na parkiecie, notując kolejne lokalne szczyty i przywracając inwestorom nadzieję na odmianę losu. Niestety, najnowszy komunikat spółki po raz kolejny wbił marzycieli w ziemię. Akcjonariuszy czeka ponowne rozwodnienie kapitału, a znajomych królika objęcie papierów wartościowych na preferencyjnych warunkach. Treść komunikatu przesiąknięta jest autentycznym zmartwieniem:
Ponadto spółka zakłada możliwość przeprowadzenia jednej lub kilku ofert publicznych Warrantów Subskrypcyjnych oraz Akcji Serii F obejmowanych w ich wykonaniu, kierowanych do inwestorów indywidualnych i instytucjonalnych, na preferencyjnych warunkach rynkowych. Oferta publiczna byłaby przeprowadzona w celu umożliwienia szerokiemu gronu inwestorów budowania wartości rynkowej spółki, jednakże w celu zapewnienia elastyczności i możliwości dostosowania się przez spółkę do warunków rynkowych, niezbędne jest wyłączenie prawa poboru dotychczasowych akcjonariuszy spółki.
Doprawdy ujmujące.
Trotylowa wpadka Rzeczypospolitej okazała się pożywką dla Gazety Wyborczej. Naczelny Organ Moralizatorski na wszelkie sposoby wytknął błędy swojej konkurencji, znęcając się nad autorem artykułu. Szkoda, że moralność i obiektywizm nie towarzyszyły dziennikarzom tej gazety, gdy zamieniła się w dział PR gdyńskiej spółki przeprowadzając wywiad z prezesem Petrolinvestu, próbującym uświadomić czytelnikom mocne niedowartościowanie tej spółki. Zupełnie zapominając o pięcioletniej historii ciągłego rozwadniania kapitału poprzez emisje bez prawa poboru, co sprowadziło cenę akcji z ponad 700 zł na pojedyncze złocisze.
